Cloe and Alexandra/Χλόη και Αλεξάνδρα

Στον κινηματογράφο (Χλόης Κουτσουμπέλη)

 

Θα φορώ το καινούργιο κόκκινο παλτό.

Θα φοράς γαλάζιο πουκάμισο και τζην.

Θα παίζει μία από τις αγαπημένες μας ταινίες

τον εραστή ή την Καζαμπλάνκα

ή το Χιροσίμα αγάπη μου.

Εγώ θα κλαίω όπως πάντα.

Εσύ θα μου φιλάς το μέσα ηφαίστειο της παλάμης.

Θα μου χαιδεύεις τα μαλλιά

πολύ απαλά για να μην σπάσουν

επειδή μία μνήμη θροίζει στο μυαλό σου

πως το έχουμε ζήσει όλο αυτό

και πριν, παλιά,

στην Βιέννη αρχές του αιώνα

στην Κων/πολη σε έναν τεκέ

ή ακόμα πιο πίσω σε έναν κήπο.

Το χέρι σου δεν θα αγγίζει το κορμί μου

θα είναι απλώς κομμάτι του

όπως ο ομφαλός

ή μία μοίρα.

Κι έτσι καθισμένοι

ο ένας δίπλα στον άλλο

μέσα στο απόλυτο σκοτάδι

μέσα στο απόλυτο πλήθος

μέσα στο απόλυτο τώρα

θα κολυμπήσουμε μαζί

ο ένας μες στον άλλο.

Και όταν η μαύρη φάλαινα τελικά μας καταπιεί

κοίτα θα πούμε

εκείνη την ημέρα πήγαμε κινηματογράφο.

 

At the Movie Theater (Cloe Koutsoubelis)

I’ll wear the new red overcoat.

You will wear your blue shirt and jeans.

One of our favored films will be shown

the ‘Lover’ or “Casablanka’

or “Hiroshima my Love”.

I shall cry as always.

You’ll kiss the volcano of my palm.

You’ll caress my hair

softly that it won’t break because

a memory fluttering in your mind

that we’ve lived these events

in the past, back then

in Vienna, beginning of the century

in a teke in Konstantinoupoli

or even behind a garden.

Your hand won’t touch my body

it’ll simply be part of it

like the phallus

or one of the Fates

and that way sitting

next to each other

in complete darkness

among all these people

precisely in the now

we’ll swim together

inside each other.

And finally when the black whale swallows us,

look, we shall say,

that day we went to the movie.

 

ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙ (Αλεξάνδρας Μπακονίκα)

Χάθηκε στην πυκνή βλάστηση
να βρει δρομάκι για τη θάλασσα.
Εμείς σταθήκαμε ψηλά και περιμέναμε.
Ανέβηκε λαχανιασμένος:
«Πάμε παρακάτω, η πλαγιά
είναι απότομη
αλλά ήταν φίνοι, ήταν ωραίοι,
ακάλυπτοι ανάμεσα στα δένδρα
ένα σώμα οι δυο τους,
ενωμένοι.
Σαν πολύτιμο τρόπαιο
της πιο αθώας εξερεύνησης,
μας έδειξε αργότερα το ζευγάρι,
όταν κατέβηκε κι αυτό στην αμμουδιά.

THE NAKED COUPLE (Alexandra Bakonika)

He got lost in the lush verdure
trying to find a path to the sea.
We stood somewhere higher and waited.
He climbed back up huffing:
‘Let’ s go further, the slope here
is steep.’
but they were fine, beautiful,
uncovered among the trees
one body the two of them,
joined together.

Like a valued trophy
of the most innocent exploration
he pointed to us the couple later on
when they as well descended to the beach.

~Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

~Translation Manolis Aligizakis