ANCHORITE/ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

 

ANCHORITE

 

Why you grew so tall

oh, great fir, lonely guard

of our secrets—

asked the blades of grass—

fir gazed upward to heaven

reached by her top and said—

to look upon the crispy water

the forest canopy

the mountain peaks

to delve into the higher values

in my anchorite’s meditation

to grasp magnificence

to dwell in God’s wish

to also bend and cry

to also germinate

 

ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

 

Γιατί τόσο πολύ ψήλωσες

περήφανέ μου έλατε

μοναχικέ φρουρέ των μυστικών μας—

ρώτησε το γρασίδι—

κι αφού ο έλατος κοίταξε

προς τον ουρανό που άγγιζε

τα πιο ψηλά κλαδιά του είπε—

για ν’ αγναντέψω την ανταύγια του νερού

τις φυλλωσιές δασόκορφου

και των βουνών τις παρυφές

για να σκεφτώ ανώτερες αξίες

σαν αναχωρητής σε διαλογισμό

ν’ αδράξω του νου το μεγαλείο

του Θεού να συναντήσω την επιθυμία

με δάκρυα επίσης να λυγίσω

και σα μια σκέψη να ξαναγεννηθώ

~Poetry by Manolis Aligizakis/Ποίηση Μανώλη Αλυγιζάκη

~Painting by Ken Kirkby/Πίνακας ζωγράφου Ken Kirkby

~From the book “MYTHOGRAPHY”/Από το βιβλίο “ΜΥΘΟΓΡΑΦΙΑ”