ANCHORITE
Why you grew so tall
oh, great fir, lonely guard
of our secrets—
asked the blades of grass—
fir gazed upward to heaven
reached by her top and said—
to look upon the crispy water
the forest canopy
the mountain peaks
to delve into the higher values
in my anchorite’s meditation
to grasp magnificence
to dwell in God’s wish
to also bend and cry
to also germinate
ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ
Γιατί τόσο πολύ ψήλωσες
περήφανέ μου έλατε
μοναχικέ φρουρέ των μυστικών μας—
ρώτησε το γρασίδι—
κι αφού ο έλατος κοίταξε
προς τον ουρανό που άγγιζε
τα πιο ψηλά κλαδιά του είπε—
για ν’ αγναντέψω την ανταύγια του νερού
τις φυλλωσιές δασόκορφου
και των βουνών τις παρυφές
για να σκεφτώ ανώτερες αξίες
σαν αναχωρητής σε διαλογισμό
ν’ αδράξω του νου το μεγαλείο
του Θεού να συναντήσω την επιθυμία
με δάκρυα επίσης να λυγίσω
και σα μια σκέψη να ξαναγεννηθώ
~Poetry by Manolis Aligizakis/Ποίηση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Painting by Ken Kirkby/Πίνακας ζωγράφου Ken Kirkby
~From the book “MYTHOGRAPHY”/Από το βιβλίο “ΜΥΘΟΓΡΑΦΙΑ”
