Με την παρουσίαση του νέου αριστουργηματικού εκθέματος του «Αθέατου Μουσείου», τον ερυθρόμορφο κρατήρα με το «αιώνιο συμπόσιο» του Διονύσου και της Νίκης και τη δική τους ευχή για μακροζωία και κάθε καλό, υποδέχονται το νέο έτος στις 4 Ιανουαρίου το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και η Εταιρεία των Φίλων.
View original post 108 more words
Τι έπιναν και… δεν έδιναν οι μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια; Τι περιείχε ο κυκεώνας, το κοκτέιλ που έπιναν οι προχωρημένοι πρόγονοί μας; Είναι τα ερωτήματα με τα οποία ασχολούνται τρεις επιστήμονες στα βιβλία τους που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Κυκεών tales». Πρόκειται για τα «Ο δρόμος για την Ελευσίνα: Αποκαλύπτοντας το μυστικό των Μυστηρίων» των Γκόρντον Γουόσον, Αλμπερτ Χόφμαν, Καρλ Ρακ και «Τα μυστικά της Αρχαίας Ελευσίνας: Τα ιερά μανιτάρια της θεάς» του Κ. Ρακ.
View original post 990 more words
Στο χωράφι της ζωής.
Με μια βαλίτσα κι ένα χιλιάρικο στην τσέπη. Έτσι θυμάμαι τη μάνα μου να λέει για το νέο της ξεκίνημα, όταν πριν από περίπου τριάντα χρόνια αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο καταγωγής της και να γίνει αγρότισσα. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να ξεχάσω τα εγκαταλελειμμένα χωράφια που νοίκιασε, στα οποία σχεδόν δεν μπορούσες να περπατήσεις από την οργιώδη βλάστηση που θύμιζε ζούγκλα Αμαζονίου. Εκείνη επέμενε ότι από τα κτήματα αυτά θα μπορούσε η οικογένειά μας να βγάλει σύντομα τα προς το ζην. Κι ας γελούσαν όλοι μαζί της ότι παλεύει μάταια να κάνει εύφορες μερικές εκτάσεις που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά βράχια κι αγκάθια.
Κι όμως. Αφότου τα καθάρισε σχεδόν με τα ίδια της τα χέρια, τα άγρια χωράφια γίνανε περιβόλια. Δεν πέρασε πολύς καιρός και κάθε φρούτο, κάθε καρπός παραγόταν από το ίδιο μέρος, όπου πριν έβρισκες μόνο εγκατάλειψη. Το περιβόλι μας γέμισε με καλούδια όλων των ειδών…
View original post 582 more words
Σκελετωμένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν εμφανίστηκαν στους θαλάμους του νοσοκομείου, απροειδοποίητα, σπάζοντας απότομα τη σιγή τής νυχτερινής μας βάρδιας. Μπούκαραν όλοι με τον ίδιο ατσαλάκωτο βηματισμό κι οι πόρτες πίσω τους ανοιγόκλειναν απορημένες. Μας πλησίασαν, καθώς τα γυαλιστερά τους παπούτσια αντανακλούσαν στο διάδρομο και προκαλούσαν το χαρακτηριστικό ήχο που κάνει η σκόνη, όταν θρυμματίζεται στο πάτωμα από ποδοπατήματα. Στάθηκαν απέναντί μας, με βλέμμα υπερήφανο, διαπεραστικό. Ακόμα νιώθω στο χέρι μου εκείνη τη σφιχτή, επίπονη χειραψία που πρόσφεραν επιβλητικά στα μουδιασμένα μας δάχτυλα. Μας κοίταξαν χαμογελώντας ελεγχόμενα, με τα χείλη τους να κινούνται ταυτόχρονα, λες και η κάθε τους έκφραση ήταν μέρος μιας καλοσχεδιασμένης χορογραφίας που σχηματιζόταν ρυθμικά πάνω στα σκελετωμένα πρόσωπά τους. Είπαν ότι επέλεξαν να έρθουν τούτη την περίεργη ώρα για να δουν αν όλα δούλευαν ρολόι. Ότι τους βολεύει περισσότερο να δρουν τη νύχτα γιατί τότε οι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι. Άλλοι κοιμούνται, άλλοι γέρνουν ξάγρυπνοι…
View original post 1,073 more words
Του Πάνου Μουχτερού
Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν τα χιόνια που έρχονται κι ύστερα από λίγο λιώνουν και χάνονται και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους παρά μόνο κρύες εντυπώσεις. Γι’ αυτό προτιμώ πλέον τη σιωπή, παρά να εκτίθεμαι απέναντι στους άλλους με λόγια μεγάλα και τρανά, κόβω μαχαίρι την κουβέντα ειδικά όταν αυτή πάει σε υποσχέσεις κι όνειρα και βήματα που τάχα θα σχίσουν τον ορίζοντα και θα αλλάξουν την πορεία όλου του κόσμου. Κι οι γύρω μου το ίδιο κάνουν. Ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα μέρη, στις πλατείες, στα πεζοδρόμια κοιταζόμαστε με τις ώρες μεταξύ μας κι έτσι βουβοί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα μάτια. Και δεν είναι λίγες…
View original post 1,239 more words
Του Eduardo Galeano
Το 1981, με μια γενναιόδωρη χειρονομία αντάξια της μνήμης του, ο στρατηγός Αουγκούστο Πινοτσέτ πούλησε σε εξευτελιστική τιμή τα ποτάμια, τις λίμνες και τους υπόγειους υδάτινους πόρους της Χιλής.
View original post 88 more words
Eduardo Galeano
Πηγή:”Οι μέρες αφηγούνται” Εκδόσεις Πάπυρος
Το 1638 [5 Σεπτεμβρίου] γεννήθηκε ο Λουδοβίκος ΙΔ’,βασιλιάς της Γαλλίας, ο Βασιλιάς Ήλιος.
Ο Βασιλιάς Ήλιος αφιέρωσε τη ζωή του στο να πολεμά ένδοξα κατά των γειτόνων του, και να περιποιείται τις μπούκλες της περούκας του, και να περιποιείται τις μπούκλες της περούκας του, τις αξιοθαύμαστες κάπες του και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια του.
View original post 66 more words
Γράφει ο mitsos175
Είναι οπωσδήποτε εξοργιστική, προκλητική, ψευδής κι ανήθικη. Αλλά απολύτως αναμενόμενη κάθε προσπάθεια των ναζί που επανήλθαν στην εξουσία μέσω της ΕΕ, να αντιστρέψουν την Ιστορία, να ξεπλύνουν τα απάνθρωπα σαδιστικά εγκλήματα των δολοφόνων παππούδων τους, ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματά τους.
O Αδόλφος Σόιμπλε και η Ίλσα Μέρκελ έχουν κυριεύσει την Ευρώπη. “Η αντίσταση θα έχει αντίποινα”. Αυτό δεν είναι το σλόγκαν κάθε τρομοκρατικής δικτατορίας; Αυτό έκαναν το 40 αυτό κάνουν και τώρα αλλά με άλλα μέσα. Αν και οι ναζί δεν έχουν μπέσα, σε εκτελούν έτσι κι αλλιώς.
View original post 449 more words
Το πάσο τού Γκράμσι για είσοδο στο Κρεμλίνο κατά το τέταρτο συνέδριο τής Κομμουνιστικής Διεθνούς (1922). Ήταν το τελευταίο συνέδριο της Διεθνούς υπό την καθοδήγηση του Λένιν.
Αγαπητή Τάνια,
Αρχίζει και πάλι ένας καινούργιος χρόνος. Όπως συνηθίζεται, θα έπρεπε να κάνω σχέδια για μια καινούργια ζωή. Αλλά, όσο και αν προσπάθησα, δεν κατόρθωσα ποτέ να κάνω τέτοια σχέδια. Αυτή υπήρξε μια μεγάλη δυσκολία στη ζωή μου, ακόμα και από τα πρώτα χρόνια της λογικής δραστηριότητας μου. Στα δημοτικά σχολεία, κάθε χρόνο, έδιναν τότε σαν θέμα έκθεσης το εξής:
“Τι θα κάνετε στη ζωή;”
Δύσκολο ερώτημα, στο οποίο εγώ έδωσα απάντηση για πρώτη φορά στα οκτώ χρόνια μου, επιλέγοντας για επάγγελμα αυτό του καροτσιέρη. Έβρισκα ότι το επάγγελμα του καροτσιέρη συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του χρήσιμου και του ευχάριστου: κροταλίζει το καμτσίκι και οδηγεί τ’ άλογα, αλλά ταυτόχρονα εκτελεί ένα έργο που εξευγενίζει τον άνθρωπο και του παρέχει τον επιούσιο.
View original post 610 more words
Το να είσαι άνθρωπος και να ζεις πάνω στη Γη σημαίνει πολλά πράγματα. Ο κόσμος μας φαίνεται τόσο μεγάλος που νομίζουμε ότι οι άνθρωποι ανάλογα με το πού ζουν και το πώς διαφέρουν πάρα πολύ από εμάς,.
Ωστόσο, έχουμε πιθανώς περισσότερα κοινά με τον υπόλοιπο κόσμο από ό,τι νομίζουμε. Μπορεί να προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς, να πιστεύουν σε διαφορετικά πράγματα, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι σαν εμάς, αγωνίζονται να ζήσουν και μάλιστα σκληρά, σε αφιλόξενα μέρη πολλές φορές. Είναι λοιπόν καλύτερο να θυμόμαστε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένα πρόσωπο. Σαν κι εμάς.
Μία από τις συγκλονιστικότερες φωτογραφίες του κόσμου που φεύγει σήμερα
Hellenic Canadian Literature 