
Οι αργοτέλευτοι, του Αυγούστου,
οι φρουροί
πλωτοί κι ολόφωτοι
-σα να πηγαίνουν σε γιορτή-
με μπαϊράκια, και κάποτε έναν
κόμπο γόρδιο γερά απ’ το κατάρτι,
μας προσδοκούν
στο τέλειωμα μιας εποχής,
βρεμένη που ανταριάζεται
από παντού με κύμα.
Μας αναμένουν
τα στερνά του τηλαυγούς καράβια
με κάλεσμα δριμύ,
που αναρριχάται
ως αψηλά στη Χώρα επάνω
των έμπλωρων ερώτων μας
και των ανθών μας όλων.
Μες στην αγρύπνια μας
μοσχοβολούν
αυτά τα νυχτοξάρτια,
με πόσα ανεπιτήρητα
λυχνάρια αμποδεμένα,
και αναδεύουν τους καημούς
που είναι να μας έρθουν,
κι αυτοί αφρόδαρτοι
μα από άλλη θάλασσα,
κι αυτή αλμυρή εξίσου.
Θαλασσογραφία
Αν έμοιαζα λιγάκι του πελάγου
τι όμορφα που θα ‘πλεε η ζωή μου!
Θα χόρευα πίσω και μπρος,
εμπρός και πίσω
κι ίσως με σταματούσε μοναχά
το σήμαντρο κάποιου απάτητου καμπαναριού
Θα ‘κανα φίλους καρδιακούς
και κοσμογυρισμένους
όσο μαζί, τόσο και λεύτεροι
να πεταρίζουμε το δείλι
Αν έμοιαζα λιγάκι του πελάγου
τι…