Day: 01/03/2016
walking by.
The little black girl on the white step
stoops near her mama smoking a cigarette
and her mama didnt get this way by accident, you would have never known.
When you saw her going to school straight as a pine and she didn’t get hit on and she hadn’t snuffed up lines.
Just a young girl looking at the world for the first time. Bad boys leave you high, little girl. Bad boys leave you high and feeling low, little girl. Little girl you better mind.
Mama tries to pay the rent of this white trash room, and sometimes its close and we have to move on through. Faces all feel the same in the dark and they change her bed around. Put the lights out and don’t make a sound. Mama’s got some work to do.
They say that god loves us the way we’re meant to be, but…
View original post 196 more words
The Taste of Moon.
New Years marks a new beginning. New adventures to enjoy and new memories to create. May the coming year bring you good luck, fortune, success and lots of love!
Happy New Year!
Piece of String.
Δήμητρα Χριστοδούλου, Η φύση του πράγματος
.
Κάτι έχει αυτός ο άντρας, κάτι έχει.
Κάτι έχει κρεμασμένο στο λαιμό του,
Ένα βραχνά, μια ποινή, μια πεποίθηση,
Κάτι που δένει τα νεύρα του
Με το λουρί του σκύλου απ’ την καρέκλα,
Όπου το ομοίωμά του κάθεται
Μ’ ολόκληρο το χοντροκόκαλο σώμα.
Και μέσα από τις μπογιές τις χυμένες
Απ’ άκρη σ’ άκρη στον ουρανό της βεράντας
Μπαίνει στο πλάνο φέρνοντάς του τον καφέ
Μια γυναίκα που δεν έχει ξαναδεί
Με τρίδιπλα σκεπασμένα χέρια.
Κι αν σιγήσει τούτη η πένθιμη άρια,
Πάλι θ’ ακούω με τα μάτια.
Πάλι με τα μαλλιά θα οσφραίνομαι
Και θα ’μια τόσο περιττή όσο η ζάχαρη
Μες στο ηχείο μιας μεγάλης καμπάνας
Δήμητρα Χριστοδούλου, Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης, Μελάνι 2014
.
Βιβλιοφιλίες
Ο λόγος είναι αυτός που μπορεί να μας οδηγήσει σαν πυξίδα πιο κοντά στις επιθυμίες μας. Ο λόγος είναι η αργή και βασανιστική μεταμόρφωση της μοίρας σε πεπρωμένο. Είναι μιαν επανάσταση σχεδόν βιολογική, έξω απ’ την αστική εγωτική κοινωνία και τη δραματικότητά της.
Ο φυλακισμένος έχει το λόγο μέχρι να του κόψουν τη γλώσσα. Ο ερωτευμένος έχει το λόγο μέχρι να χώσει τη γλώσσα του στο μουνί της αγαπημένης του. Η καυλωμένη γυναίκα έχει το λόγο που φτάνει στον σπαραγμό και στον εύχαρι πόνο. Ο επαναστάτης έχει για όπλο το λόγο αντλώντας απ’ τις πληγές και τις καμπούρες του κόσμου το δυναμίτη που θα βάλει στα θεμέλια της συνήθειας και της υποταγής.
Ο άνθρωπος είναι ένα μοναδικό μυθολογικό ζώο. Κάθε άνθρωπος όμως γίνεται άνθρωπος αποκτώντας καρδιά, φύλο και φαντασία, χάρη στο θρόισμα του λόγου, στο καλειδοσκόπιο των εικόνων του λόγου που τον περιβάλουν από μικρό παιδί στην κούνια και τον…
View original post 249 more words
εγκιβωτισμός ΙΙΙ/ Βενετία
Η αλήθεια είναι μια μεταφορά. Τίποτα καινούργιο δεν έχει καν υπάρξει. Τα αραιά χρόνια που μεσολάβησαν ως εδώ, με υπόνοιες ενότητας και συνοχής, με υποσχέσεις συνέχειας, εξέπνευσαν με τη μορφή της μεταφοράς: φαντάσου π.χ. τον ενετικό αστικό ιστό, έτσι όπως διακόπτεται από τα κανάλια, φλέβες νερού υπό την έννοια της παροχέτευσης ομβρίων, και η διαρκής θάλασσα, ένα παλμικό, επικοινωνιακό σύμπαν. Υπάρχουν όλοι οι χώροι προαυλισμού και ανθρώπινου ενδιαφέροντος ως αναμονές, από ένα μικρό πλάτωμα όπου σημαδεύουν τα παιδιά βώλους με φως, μια ουλή στον ασβέστη από όπου ξεπροβάλλει ένας αρουραίος ερίζοντας επί του μαύρου, μέχρι το κοιμητήριο φορτωμένο και αέρινο σαν αμάξι με άχυρα μες στη βροχή. Ένα χρυσό βέλος που διατρέχει, που είναι και γόνδολα ή και ο ίδιος ο θάνατος. Εδώ ο χρόνος εκρέει και διαρρέει, μεταφέρει, ανακυκλώνει. Αλλά δεν ανανεώνει. Η ουσία παραμένει αρχαία και σκληρή όπως γεννήθηκε, η μελαγχολία της είναι το πεδίο ορισμού της…
View original post 149 more words
Εγκιβωτισμός VII/ το ασυγχώρητο κενό
Ένα ασαφές μεσημέρι με ελάχιστο φως, αφουγκράζεσαι, τον κενό ήχο που παρήγαγες ως εδώ. Ένα τρόλεϋ υλικών στον αντίποδα, τρίζει δαιμονισμένα σαν πανηγυριώτικη ρόδα, από τον διάδρομο. Ο λαιμός κατακόκκινος σαν το παλαιό κονιάκ, και τα μάτια κλειστά δεν συνεργάζονται. Όλα είναι νύχτες που πάνε κι έρχονται σαν τρένα κι αφήνουν μόνο λίγο φως στο ξημέρωμα.
Αυτό αναρωτιέσαι: έχει απομείνει χώρος -να-ζεις- μέσα σε αυτή τη θάλασσα κενότητας που υπήρξες; Στο ζεστό καλοκαίρι που πια τελείωσε ανεπιστρεπτί, η κενότητα ήταν ένα ακόμη δέρμα, μια αύρα που αναριγούσε τα μύχια σύνορά σου με τους άλλους. Έτσι άφριζες σε αυτή τη θάλασσα, μια στροβιλώδης οντολογική δήλωση, μια εκκωφαντική παρένθεση.
Αδρανειακό παραδειγμα: Όσοι έρχονται να σε συναντήσουν, και είναι γνωστοί κατά κάποιο τρόπο, δεν θα μπορούσαν να σου είναι περισσότερο άγνωστοι. Και πάλι τα όρια, που είναι το υγιές περίβλημα, ξεγελούν το μάτι. Πόσα όρια μπορείς να υπερβείς, μια συνθήκη διαβίωσης, ένα πολυγραφημένο δαντικό…
View original post 297 more words
Πεντικιούρ.
Μπορούσε για ώρες να την παρατηρεί να κάνει πεντικιούρ.
‘Υστερα, με εμπύρετο βλέμμα,
σχεδίαζε τοιχογραφίες πάνω στις φτέρνες της..
*Paul Sieffert (1874-1957) : Nu sur lit de fourrure.
Αναζητώντας τον Μπερνίνι.
‘Εχουμε μια μέρα μόνο,
να τα δούμε τα γλυπτά.
‘Αδικο, γιατί είναι σε όλη τη Ρώμη σπαρμένα.
Η Ρώμη όμως είναι τεράστια ,
και πολύ παλιά, και δεν χτίστηκε σε μια μέρα.
Η Ρώμη έχει υπόνομους που βρωμάνε
από μούχλα αιώνων και κατάλοιπα κρυφά.
‘Εχει μια οσμή φιδωτή , που πνίγει αγριότερα
και από τα κατά του Λαοκόοντα τα ερπετά.
Ωστόσο θα πρέπει να επιχειρήσουμε
να πλησιάσουμε στου Μπερνίνι τα έργα.
Να τα αναζητήσουμε και να σταθούμε με αργούς χτύπους απέναντί τους.
Χωρίς να τρώμε τις ώρες, σαν τα χάμπουργκερ στο χέρι.
Στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου είναι πολλά θαρρώ.
Επίσης, η Δήμητρα υποφέρει από το πάθος του Πλούτωνα στη Βίλλα Μποργκέζε,
και οι τέσσερεις μυώδεις ποταμοί περιφρονούν τους τέσσερεις ορίζοντες,
ενώ η αγία Τερέζα δεν αποτελειώνει την έκστασή της στην Σάντα Μαρία ντελά Βιτόρια.
Και όλα αυτά, μέσα σε τόση φασαρία, σε τόση αποφορά,
σε τόση θολούρα.
Πονάν τα…
View original post 62 more words
Hellenic Canadian Literature 