Ajmer Rode//Manolis Aligizakis

ΠΡΟΩΡΟ ΣΧΗΜΑ ΛΟΓΟΥ

Έχω πετάξει με πουλιά
που κάνουν φωλιές
κοντά στην καλή σοδειά.

Περιπλανήθηκα με γιόγκι
που βαθιοκοιμούνται
σ’ ένα κόσμο δίχως βάθος.

Πολέμησα δίπλα σε θεριά
που ζήτησαν
ένα ποτήρι σερμπέτι
στη μανία της μάχης.

Έζησα μ’ εκκεντρικούς
που υπερβαίνουν σύνορα
φυλών και χρωμάτων δέρματος
που άσκοπα ταξιδεύουν
σε χώρες πέρα απ’ τον ωκεανό.

Τώρα επιπλέω σ’ ένα
πρόωρο σχήμα λόγου
μερικές φορές μεσσίας στο διάστημα
κι άλλες το σκύλο του γείτονα
να πλύνω.
Premature Metaphor

I have winged with the flock
that nest
where the crop is good.

Wandered with the yogis
who sleep deep
in a world with thin flesh

Fought along the warriors
who ask
for a glass of sherbet
at the height of the battle

Moved with the eccentrics
who transcend
boundaries of races and colors
roam free on other lands
across the oceans.

On a premature metaphor
I float
sometimes a space age messiah
sometimes a washer man’s dog
I become.

ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τα παιδιά θα διαβάζουν
και θ’ αναρωτιούνται
ποιά χρόνια ήταν τότε
που οι άνθρωποι έστελναν
την αγάπη τους σε κάποιο
άλλο πρόσωπο μ’ ένα γράμμα
τότε που στις αυλές τους φύτρωναν
κίτρινες και κόκκινες πασχαλιές

που κάθε καλοκαίρι γιόρταζαν
κι ένα νέο χρώμα

που ανθρώπου πρόσωπο
μ’ άλλο χρώμα
δεν μπορούσαν ν’ανεχτούν

Those Times

Children will read
and wonder
what times on Earth
were those
when people sent
their love and
best wishes in
white and black
their yards grew
yellow red lilac

Every summer they
celebrated a new color

human face of a
different color
they barely tolerated

~Poetry by Ajmer Rode, translated into Hellenic by Manolis Aligizakis

Σονάτα του Σεληνόφωτος—Μέρος Τρίτο/Moonlight Sonata—Third Part

Manolis

Τώρα τά διπλώνω στά τέσσερα, στά οχτώ, στά δεκάξη

ν’ απασχολώ τά δάχτυλά μου. Καί τώρα θυμήθημα

πώς έτσι μετρούσα τή μουσική σάν πήγαινα στό Ωδείο

μέ μπλέ ποδιά κι άσπρο γιακά, μέ δυό ξανθές πλεξούδες

— 8, 16, 32, 64, —

κρατημένη απ’ τό χέρι μιάς μικρής φίλης μου ροδακινιάς όλο φώς

καί ρόζ λουλούδια,

(συχώρεσέ μου αυτά τά λόγια — κακή συνήθεια ) — 32, 64, — κ’ οι

δικοί μου στήριζαν

μεγάλες ελπίδες στό μουσικό μου τάλαντο. Λοιπόν, σούλεγα γιά

τήν πολυθρόνα —

ξεκοιλιασμένη — φαίνονται οι σκουριασμένες σούστες, τά άχερα —

έλεγα νά τήν πάω δίπλα στό επιπλοποιείο,

μά πού καιρός καί λεφτά καί διάθεση — τί νά πρωτοδιορθώσεις; —

έλεγα νά ρίξω ένα σεντόνι πάνω της, — φοβήθηκα

τ’ άσπρο σεντόνι σέ τέτοιο φεγγαρόφωτο. Εδώ κάθησαν

άνθρωποι πού ονειρεύτηκαν μεγάλα όνειρα, όπως κ’ εσύ κι όπως

κ’ εγώ άλλωστε,

καί τώρα ξεκουράζονται κάτω απ’ τό…

View original post 675 more words

Η ΣONATA TOY ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ (Δεύτερο Μέρος)MOONLIGHT SONATA (Second Piece)

Manolis

Τούτο τό σπίτι στοίχειωσε, μέ διώχνει—

θέλω νά πώ έχει παλιώσει πολύ, τά καρφιά ξεκολλάνε,

τά κάδρα ρίχνονται σά νά βουτάνε στό κενό,

οι σουβάδες πέφτουν αθόρυβα

όπως πέφτει τό καπέλο τού πεθαμένου απ’τήν κρεμάστρα

στό σκοτεινό διάδρομο

όπως πέφτει τό μάλλινο τριμένο γάντι τής σιωπής απ’ τά γόνατά της

ή όπως πέφτει μιά λουρίδα φεγγάρι στήν παλιά, ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.

Κάποτε υπήρξε νέα κι αυτή, — όχι η φωτογραφία πού κοιτάς με

τόση δυσπιστία—

λέω γιά τήν πολυθρόνα, πολύ αναπαυτική, μπορούσες ώρες ολόκληρες

νά κάθεσαι

καί μέ κλεισμένα μάτια νά ονειρεύεσαι ό,τι τύχει

—μιάν αμμουδιά στρωτή, νοτισμένη, στιλβωμένη από φεγγάρι,

πιό στιλβωμένη απ’ τά παλιά λουστρίνια μου πού κάθε μήνα τα δίνω

στό στιλβωτήριο τής γωνιάς,

ή ένα πανί ψαρόβαρκας πού χάνεται στό βάθος λικνισμένο απ’ τήν

ίδια του ανάσα,

τριγωνικό πανί σά μαντίλι διπλωμένο λοξά μόνο στά δυό

σά νά μήν είχε τίποτα να κλείσει ή νά κρατήσει

ή…

View original post 314 more words

Οι Robospecialists πήραν το αργυρό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής του Κατάρ

ΕΛΛΑΣ

Νικητές! Αλέξανδρος Πανταζίδης, Χάρης Παπαδάκης, Βασίλης Κόκκινος με τον καθηγητή και coach τους, Θανάση Μπαλαφούτη. Φωτογραφία: Διονύσης Κουρής.

Μπορεί ο Μανωλάς και ο Μήτρογλου να μη βοήθησαν φέτος την εθνική μας ομάδα να διακριθεί, αντίθετα, ο επιθετικός Robuero και ο τερματοφύλακας Robuerto μάς χάρισαν ένα μετάλλιο σε Ολυμπιάδα. Για να είμαστε πιο ακριβείς, η διάκριση οφείλεται στους μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Ξάνθης Αλέξανδρο Πανταζίδη και Χάρη Παπαδάκη και στον -φοιτητή πλέον και μέλλοντα πολιτικό μηχανικό- Βασίλη Κόκκινο. Είναι αυτοί που δημιούργησαν τα δύο ρομποτάκια-ποδοσφαιριστές και χάρισαν στην ομάδα τους (Robospecialists), αλλά και στη χώρα μας, το αργυρό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής στην Ντόχα του Κατάρ, στις 6-8 Νοεμβρίου.

View original post 638 more words

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΕΛΛΑΣ

“Ακούστε, ακούστε με! Αν ετρέμανε
στην κούνια τα βυζασταρούδια,
εμένα με νανούρισαν,
των αντρειωμένων τα τραγούδια.
Εμέ, λεχώνα η μάνα μου,
στην μπόρα τη μαρτιάτικη
που ‘χε τα ουράνια ανοίξει,
εσκώθη και με πήρε στην αγκάλη της
τον πρώτο κεραυνό για να μου δείξει!
Μάνα φωτιά με βύζαξες
κ’ είναι η καρδιά μου αστέρι;”

Από τον Αλαφροϊσκιωτο

View original post 1,084 more words

Κώστας Κρυστάλλης

ΕΛΛΑΣ

Κρυστάλλη ο ποιητής
δεν ζει στου σκλάβου τη φοβέρα
Γι’ αυτό απ΄τη γη
που πάτησες παιδί
του Τούρκου η μπόρα
σ΄ερριξε στης ελεύθερης
πατρίδας τον αέρα.
Μα εκεί, σου εστάθη πιο σκληρή!

Κωστής Παλαμάς

Ο Κώστας Κρυστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου, το 1868. Μετά το θάνατο της μητέρας του, εγκαταστάθηκε στα Γιάννενα και φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή. Το 1882 ξαναπαντρεύεται ο πατέρας του και τότε γράφει το πρώτο του ποίημα “αι οδύναι μου”. Το 1885 κυκλοφορεί την πρώτη ποιητική συλλογή του “αι σκιαί του Άδου”, το επαναστατικό περιεχόμενο της οποίας τον αναγκάζει να καταφύγει στην Αθήνα το 1889, ενώ το τουρκικό στρατοδικείο τον καταδίκασε σε εικοσιπεντάχρονη εξορία.

Στην Αθήνα εργάστηκε ως τυπογράφος για δυο χρόνια, δημοσίευσε τον “καλόγηρο της Κλεισούρας του Μεσολογγίου”, κι έγραψε την ποιητική συλλογή “χελιδόνες” και την ηθογραφία “παρά την πηγήν”. Συμμετείχε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό με τη συλλογή “αγροτικά” κι ετιμήθηκε με έπαινο. Έγραφε…

View original post 1,332 more words

Η ελληνική οικογένεια στο …απόσπασμα!

ΕΛΛΑΣ

Λίγο πριν το τέλος του »έτους της εθνικής ντροπής 2015», το μείζον των βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων ψήφισε το λεγόμενο »σύμφωνο συμβίωσης» των ομοφύλων, επιφέροντας έτσι ένα ακόμη καίριο πλήγμα κατά του ιερού θεσμού της ελληνικής οικογένειας! Ένα συνονθύλευμα από εθνομηδενιστές, δειλούς, δήθεν προοδευτικούς, άθεους και απάτριδες εκτέλεσαν το καθήκον τους απέναντι στους ξένους πάτρωνές τους! Τα κόμματά τους δεν έχουν πλέον κανένα ηθικό δικαίωμα να αποτελούν οντότητες στην πολιτική γεωγραφία της χώρας, οι οποίες να διεκδικούν την ψήφο Ελλήνων πολιτών που έχουν γαλουχηθεί με τα νάματα της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας. Προσωπικά τάσσομαι απέναντι με όλη μου τη δύναμη!

View original post 487 more words

15 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά έκρυβε το κρυφό ταμείο του ΠΑΣΟΚ

ΕΛΛΑΣ

Αυτό δεν είναι κόμμα. Κάλλιστα θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς και ως παράρτημα της Καμόρα. Στους ελέγχους που διενεργήθηκαν για την κακοδιαχείριση στα ταμεία του κόμματος, μεταξύ των άλλων, βρέθηκαν στο χρηματοκιβώτιο του κόμματος 15 εκατομμύρια ευρώ!

View original post 472 more words

Jouir son entraves

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Περάστε, περάστε κυρίες και κύριοι.
Φέρτε τα παιδιά σας τα σκυλιά και
τις γάτες σας. Φέρτε τις γίδες και τις
μαλλιαρές σας μαϊμούδες. Φέρτε
την ηδονή, τη βαρβαρότητα και τη
μελαγχολία. Φέρτε τη σάρκα και τα
οστά των προγόνων σας. Την ερωτική
ανεμελιά και τη σαγήνη. Τον Καλιγούλα
και τη Μεσσαλίνα. Φέρτε τη Λυσιστράτη
του Αριστοφάνη και την Αφροδίτη
του Πιέρ Λουίς. Ουρλιάξτε εκείνο το
jouir son entraves εκείνο το ηδονίζεσθαι
ανεμπόδιστα. Εγγραφείτε συνδρομητές
σε δρομολόγια γλώσσας, σε ίσκιους
και μασχάλες ανηφορικές. Εγγραφείτε
συνδρομητές γλουτών. Επισκεφτείτε
το σύνορο της σπονδυλικής στήλης
με το υπερπέραν. Του λυρισμού το
τριφύλλι που το βοσκάν μονόφθαλμες
ψυχούλες. Τον άγουρο επεκτατισμό
του πρώτου φιλιού. Περάστε να σφαδάξετε.
Να χορτάσετε ήττα και παράσιτα. Ζουμιά
να στραγγίξετε από εσώρουχα λάβαρα.
Ελάτε να φάτε να πιείτε και να χορέψετε.
Αξίζει τον κόπο να γεννηθείτε. Να γίνεται
αγρίμια ληστές κακοποιοί. Αξίζει να
δοκιμάσετε ζεστό ζυμωτό ψωμί. Αξίζει
να κλέψετε…

View original post 128 more words

Routes / I – a road to the forest

ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

a

Starting by hands and counting /

all the way to the liver /

all edgy corners been baptized by the sun/

all corny edges named by anti-seed/

this solitary status /

unique, in its substance

as a virgin mother of light /

stays still and passive/

incompletely divided/

b

this dark shade /

as the intangible tread /

with hypoxic screams and fumes and shawls/

thrives all along my spine/

but I quit/

the death of orgasms, after all,

is it not their pure realization ?

c

from lively nipple up to suspension /

where the soul lucid re-diffracts/

I’m getting focused/

but my mirror is a medium

that does not reflect /

d

by punctuation up to the time ribbon/

ports, any given second-dream

shrilles/

to inter-shape/

but that’s in vain/

I did not peek any side at all /

neither when we arrived the cedar trees

nor…

View original post 27 more words