ΤΡΩΕΣ
Είν’η προσπάθειές μας, τών συφοριασμένων
είν’ η προσπάθειές μας σάν τών Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος καί καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει καί μάς σταματά.
Ο Αχιλλεύς στήν τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει καί μέ φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
Είν’ η προσπάθειές μας σάν τών Τρώων.
Θαρούμε πώς μέ απόφασι καί τόλμη
θ’ αλλάξουμε τής τύχης τήν καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κ’ η απόφασίς μας χάνονται
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας νά γλυτώσουμε μέ τήν φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στά τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Τών ημερών μας αναμνήσεις κλαίν κ’ αισθήματα.
Πικρά γιά μάς ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.
TROJANS
Our efforts are those of the unfortunate
like the efforts of the Trojans.
We succeed a bit; we…
View original post 141 more words
Hellenic Canadian Literature 