.
Kατάργηση: Πνοή γλώσσας κατά τη διάρκεια της οποίας το υποκείμενο φτάνει στο σημείο να καταργήσει το αγαπημένο αντικείμενο κάτω από το βάρος του ίδιου του έρωτα: χάρη σε μια καθαρά ερωτική διαστροφή, το υποκείμενο καταλήγει να αγαπά τον έρωτα και όχι το αντικείμενο.
Ρολάν Μπαρτ, Αποσπάσματα ερωτικού λόγου, Εκδόσεις Ράππα, 1977.
Μετάφραση: Bασίλης Παπαβασιλείου
Είναι της φύσης, το ζευγάρωμα, το όρθιο κήτος καταμεσής του δρόμου, η γραφή στα λασπόνερα της ηθικής. Είναι το όριο, το τμηματικό, το λευκό φως στο καντήλι της Παναγιάς, η χλωρή άνοιξη του πρόσφορου μέλους, είναι η ζήση ολάκερη. Είναι το γλυκό, το ξεχασμένο τουλούμι, το σακί με τα μάραθα στην άκρη της αποθήκης, η ξύλινη σκάλα η παλιά, τα σπασμένα παραθύρια που φωνάζουν το νεκρό, είναι τα αποτσίγαρα στις τέσσερις το πρωί που έκανε ο παππούς στο χαγιάτι. Είναι οι εαυτοί που γυροφέρνουν τη φλέβα σου, το φιλί το άσωτο πίσω απ’ τις βελανιδιές, είναι το μαχαίρωμα του ζώου πριν απ’ τη σφαγή, το κόκκινο κρασί της ένωσης, οι σταυροί του μαρτυρίου. Είναι το τμήμα προσαγωγών στη λεωφόρο, το δωδεκάχρονο παιδί με τα μαύρα, το απόγευμα του κάθε Φλεβάρη που φοράει νυχτικό. Η τρέλα του «έρχομαι», του «για σένα ανασαίνω», του «άρα ζω» και του «αντίπερα». Είναι όλα τα…
View original post 28 more words
.
.
Costas Varnalis
HRUSH, they called little Anna at the village. And she lived
and died a thrush. She was a tiny little girl. Thin, with long legs, weightless, like a bird. She wasn’t walking – she was hopping around and running.
But what is the village we speak of?
One of those mountainous ones, perched on the mountain slope and they all look alike. Beautiful, but poor and depressing, abandoned by gods and men all the same.
A glen downhill with its red oleander and a goats’ path, which leads through the pine tree forest to the top of the mountain. It was such an isolated, forsaken village, that it too had forgotten its name.
It didn’t need one, as if it was a burden.
But what these villages lack of culture, care and fill, they gain in…
View original post 801 more words
Οὔρσουλα Φωσκόλου
Α ΧΡΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ἔπαιξαν γιὰ λίγο, μικροὶ καὶ μεγάλοι μαῦροι καὶ κίτρινοι κύκλοι ἔκαναν τὴν ἐμφάνισή τους ἐδῶ κι ἐκεῖ στὸ φὶλμ καὶ ἡ μεγάλη ἐπιγραφὴ συνοδεύτηκε ἀπὸ τὸ ἄναμμα τῶν φώτων στὴ σχεδὸν ἄδεια αἴθουσα. Στὸν συνοικιακὸ κινηματογράφο «Ἀναΐς» εἶχε φτάσει ἡ ὥρα τοῦ διαλείμματος καὶ ἡ μυρωδιὰ τοῦ φρέσκου ποπκὸρν ἀνέβαινε σιγὰ σιγὰ ἀπὸ τὶς σκάλες μέχρι τὸν ἐξώστη, ὅπου καθόταν ἡ Ναταλία. Εἶχε διαλέξει τὴν καλύτερη θέση, ἀριστερὰ στὴν πρώτη σειρά, ἐκεῖ ὅπου μποροῦσε νὰ ἁπλώνει τὰ πόδια της μπροστὰ καὶ νὰ ἀπολαμβάνει τὴν ταινία χωρὶς κανένας νὰ τῆς κρύβει τὴ θέα.
Ἐδῶ καὶ μία ἑβδομάδα τὸ «Ἀναΐς» εἶχε ἀφιέρωμα στὸν κινεζικὸ κινηματογράφο, ὁ ὁποῖος δὲν ἔδειχνε νὰ ἔχει πολλοὺς ὀπαδούς. Ἐκείνη τὴν Πέμπτη ἔπαιζε τὸ «Δωμάτιο 46», μιὰ πολὺ ἀτμοσφαιρικὴ ταινία, μὲ πρωτότυπη ὑπόθεση καὶ ὑπέροχη φωτογραφία. Τὸ πρῶτο μισὸ εἶχε καθηλώσει τὴ Ναταλία…
View original post 420 more words
Θυμάμαι τα αδέρφια Σταύρου/
-νεκρά από χρόνια-
τα μάτια τους που ήταν φωλιές πουλιών
στο αφήλιο τους,
και τα σκληρά τους κόκαλα,
λευκά πως άστραφταν εντός τους.
Κι όμως χαρήκαμε που εξαφανίστηκαν/
μια πούδρα γλυκιά,
κόκκινη πάπρικα τους εξαΰλωσε ενέσιμους στα πολυβολεία,
και τα λεπτά χαμόγελα που ήταν σφιχτά σαν όστρακα,
δίχως δόντια,
έπεσαν με τον βοριά/
Και που εράσθηκαν,
στο κομμένο χόρτο συναυτουργοί,
ξεχάστηκε γρήγορα,
το εφηβικό τους λάσο,
ανίερες δαμάλες που αιωρούνταν στον οίστρο τους,
απ’ του φαλλού τους τον κρίκο,
οι καμμένοι τους βόστρυχοι/
όμως όσα ήταν να φέρουν,
έφεραν/
τρίμματα γέλιου και ηδονών
αλλά ως εκεί/
Αυτονόητα
-παρότι νωρίς-
η ψυχή τους απήχθη
απ’ τον ανήκεστο χρόνο,
ολοκληρώνοντας.
Ποιος τον χρειάζεται τον φλύαρο έρωτα και το έκπαγλο κάλλος;
Μονάχα η μάνα τους,
στρώνει και ξεστρώνει ακόμη τα σκεπάσματα/
και ξεφορτώνει κάθε πρωί,
τις πέτρες απ’ τα μαξιλάρια.
photo: Polixeni Papapetrou
Three young men paying homage…
View original post 33 more words
Για τις ανασκαφές στην αρχαία Καρία και συγκεκριμένα στο ιερό του Διός Λαβρανδίου, μίλησε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ουψάλα Λαρς Κάρλσον, στην αίθουσα διαλέξεων του Νέου Μουσείου Ακρόπολης.
Στο πλαίσιο εκδήλωσης του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών για τα αρχαιολογικά πεπραγμένα του Ινστιτούτου το 2010, ο κ. Κάρλσον, υπεύθυνος των ανασκαφών στα Λάβρανδα, μίλησε για το ανασκαφικό έργο της «πολυεθνικής» ομάδας του, η οποία αποτελείται από αρχαιολόγους και φοιτητές από την Τουρκία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία ακόμα και την Ελλάδα.
View original post 189 more words
Πλήθος νέων ευρημάτων από τη Μακεδονία και τη Θράκη φέρνουν σήμερα οι αρχαιολόγοι στην τριήμερη ετήσια συνάντησή τους στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. 
Ωστόσο, η Βεργίνα εξακολουθεί να εκπλήσσει με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της και να τροφοδοτεί την έρευνα σ’ όλα τα επιστημονικά πεδία. Πρόσφατα, αναπάντεχα χρυσά ευρήματα και το σκελετικό υλικό ενός συνόλου παλαιότερης ανασκαφής της Μεγάλης Τούμπας μπαίνουν στο μικροσκόπιο της μελέτης για να φωτίσουν τον αρχαίο βασιλικό κόσμο των Αιγών. Δύο νέα πρόσωπα, ένα ενήλικο και ένα νήπιο, πιθανότατα κοριτσάκι, που προφανώς συνδέονται με τον τελευταίο των Τημενιδών, προσελκύουν το ενδιαφέρον μετά την πρόσφατη αποκάλυψη του ταφικού τους συνόλου στην αγορά των Αιγών.
View original post 299 more words
Ένας αρχαίος Ναός, μέσα σε ιδιωτική παραλία με ομπρέλλες, ξαπλώστρες και …μεγάλη ιστορία.
«… μακρά άκρα πρώτη μετά τους Αιξωνέας, Ζωστήρ…” Στράβων
View original post 568 more words
Του Δάνη Παπαβασιλείου
Στις 19 Ιανουαρίου του 1928 η Ελλάδα υποχρεώνεται, ύστερα από συμφωνία, να αναγνωρίσει ότι όφειλε στις ΗΠΑ 18.127.000 δολάρια από τις πιστώσεις που είχαν παραχωρηθεί από αυτές και τους τόκους τους.
Ηταν μια ακόμη ληστρική συμφωνία, μια λεόντειος συμφωνία, που έδενε χειροπόδαρα τη χώρα και την παρέδιδε στους πιστωτές της. Το μέγεθος της ληστείας αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι το δάνειο που είχε πάρει από τις ΗΠΑ ήταν 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων και το τελικό ποσό που θα πλήρωνε ήταν κατά 330% μεγαλύτερο!
View original post 461 more words
Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Στην εικόνα που παραθέτω, φυλακισμένοι σε ουγγρικές φυλακές, στρατεύονται για να χτιστεί ο φράχτης στα σύνορα Σερβίας-Ουγγαρίας.
Την ίδια ώρα, χιλιάδες μετανάστες στοιβάζονται σε χώρους κράτησης -ξέρετε, έτσι λέγανε και οι Ναζί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-, ενώ στα σύνορα η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου.
Η Ουγγαρία δείχνει ένα σκληρό πρόσωπο, που θυμίζει άλλες καταστάσεις, ενώ της κουνάνε το δάχτυλο οι κυβερνήσεις χωρών που χρηματοδοτούσαν μέχρι πρόσφατα τον ISIS.
View original post 541 more words
Hellenic Canadian Literature 