Day: 01/11/2016
Loula S. Rodopoulos, Inter City Express
War has been the norm, and peace the exception.
Susan Sontag. 1
Cologne railway station massive steel structure bridges the Rhine
spire of Cathedral penetrates thick clouds the ICE builds up speed
flashes of sunlight dart through wooded forests beam on cultivated fields
here & there a tractor weaves scattered livestock glean lush grasses
fleeting sights of doll house estates decorated with laced attic windows
townships acquiescent to church steeples
workers huts encircled by vegetable plots border the rail track
atop hills a filigree of sculptured leafless trees decked with mistletoe floss
stand in rows of military precision unsettle our tranquillity
flashbacks of past images
the shrill of the guards whistle stacking of humanity in cattle wagons
the smoke stacks billowing beside the timber yards
we alight at Berlin railway station with trepidation
1. Regarding the Pain of Others, Penguin Books, Great Britain 2004, p66
*This poem published in Νο…
View original post 60 more words
Η επιστήμη της χειραγώγησης του νου από τα μμε
Υπάρχει μια αόρατη δύναμη που κυβερνά την ανθρώπινη θέληση. Αυτή η δύναμη μπορεί να ελεγχθεί εύκολα και αυτό είναι επικίνδυνο διότι ο έλεγχος δεν γίνεται μόνο από τον άνθρωπο στον οποίο ανήκει αλλά μπορεί να γίνει και από οποιονδήποτε άλλο. Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον με ελεύθερη βούληση. Ισχύει όμως αυτό στην πραγματικότητα;
View original post 542 more words
Julius Evola: «Η παρακμή του ηρωισμού»
Ο πόλεμος και οι εξοπλισμοί στον κόσμο της Δύσης εγείρουν για άλλη μια φορά θέματα εγγυήσεων. Η έντονη προπαγάνδα έχοντας ύφος σταυροφορίας και χρησιμοποιώντας όλες τις δοκιμασμένες της τεχνικές και μεθόδους είναι ήδη παρούσα. Σήμερα δεν μπορούμε να διερευνήσουμε σε βάθος συγκεκριμένα ερωτήματα που αφορούν τα ειδικά ενδιαφέροντα μας, αλλά να υπαινιχθούμε κάτι πιο γενικό, μία από τις πιο εσωτερικές αντιφάσεις της έννοιας του πολέμου, που υπονομεύει τα θεμέλια του λεγόμενου «Δυτικού κόσμου».
View original post 637 more words
Σοπενχάουερ: Η μάζα στοχάζεται ελάχιστα
«Η μάζα στοχάζεται ελάχιστα. Αυτός είναι και ο λόγος που διατηρεί τις πλάνες της για μεγάλο χρονικό διάστημα»
View original post 229 more words
Εννέα οδυνηρά μαθήματα που μας δίνει η ζωή
Έχετε παρατηρήσει πώς μερικές φορές χρειάζεται να ακούσουμε κάτι εκατοντάδες φορές από εκατοντάδες διαφορετικούς ανθρώπους μέχρι τελικά να το κατανοήσουμε και να το εφαρμόσουμε; Οι αλήθειες που αναφέρονται παρακάτω ανήκουν, χωρίς αμφιβολία, στην κατηγορία αυτή.
View original post 1,454 more words
O Ζαν Κλωντ Γιούνκερ «τρέμει» τα δημοψηφίσματα
Της Θέας Μανούρα
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ κάλεσε σήμερα τους Ολλανδούς να μην αντιταχθούν στη συμφωνία σύνδεσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ουκρανία στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί τον Απρίλιο, εκτιμώντας ότι μια νίκη του “Όχι” θα μπορούσε να προκαλέσει κρίση στην Ευρώπη, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Reuters. Η Ολλανδία ανέλαβε χθες την προεδρεία του Συμβουλίου της Ε.Ε. και στους ευρωπαϊκούς κύκλους θα είναι ιδιαίτερα αντιφατικό, η υιοθέτηση μιας αντί-ευρωπαϊκής, ευρωσκεπτικιστικής (πείτε το όπως θέλετε, εν προκειμένω δεν παίζει σημαντικό ρόλο) στάσης, της χώρας που ανέλαβε την προεδρεία της Ε.Ε.
View original post 384 more words
fear loves this place *
Εύχομαι, τηλεφωνικά. Τα κλασσικά (αλλά τίποτε εικονογραφημένο). Περνάμε γρήγορα στα τυπικά, πως περάσατε, που πήγατε, τι κάνουν τα παιδιά, οι γέροντες, τέτοια, στο λογαριασμό βγήκαν όλοι παρόντες, δεν το λες και λίγο. Ακουγόμαστε κουρασμένοι και οι δυο. Λίγες ώρες μακριά και κάναμε αμέτρητα χρόνια να βρεθούμε. Να ακόμη κάτι για το οποίο δεν μπορείς να ΄σαι περήφανος. Αυτή η λίστα των μικρών ντροπών, που όλο και ξεχειλώνει.
View original post 182 more words
Derek Walcott
WHITE EGRETS//ΛΕΥΚΟΙ ΕΡΩΔΙΟΙ
II
Cautious of time’s light and how often it will allow
the morning shadows to lengthen across the lawn
the stalking egrets to wriggle their beaks and swallow
when you, not they, or you and they, are gone;
for clattering parrots to launch their fleet at sunrise
for April to ignite African violet
in the drumming world that dampens your tired eyes
behind two clouding lenses, sunrise, sunset,
the quiet ravages of diabetes.
Accept it all with level sentences,
with sculpted settlement that sets each stanza;
Learn how the bright lawn puts up no defenses
against the egret’s stabbing questions and the night’s answer.
ΙΙ
Με προσοχή στο φως και πώς συχνά βοηθά
τους πρωινούς ίσκιους να μακρύνουν στο γρασίδι
τους μεγαλοπρεπείς ερωδιούς να κουνήσουν το ράμφος τους και να καταπιούν
καθώς εσύ, όχι αυτοί, ή εσύ κι αυτοί μαζί, έχετε πεθάνει,
τους θορυβώδεις παπαγάλους να πετάξουν μακριά το ξημέρωμα
τον Απρίλιο να υποδαυλίσει τον αγάπανθο
στον τυμπανιώδη κόσμο που φέρνει δάκρια στα κουρασμένα σου μάτια
με τους δυο συννεφιασμένους φακούς, ανατολή, δύση
ο άφωνος όλεθρος του διαβήτη.
Δέξου τα όλα με ίσιες προτάσεις
με την ανάγλυφη διευθέτηση που αποτελεί η κάθε στροφή.
Κατάλαβε ότι το λαμπερό γρασίδι δεν αμύνεται ενάντια
στου ραμφίζοντος ερωδιού την ερώτηση ή στης νύχτας την απάντηση
~WHITE EGRETS, by Derek Walcott, μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Derek Alton Walcott, OBE OCC (born 23 January 1930) is a Saint Lucian- Trinidadian poet and playwright. He received the 1992 Nobel Prize in Literature. He is currently Professor of Poetry at the University of Essex. His works include the Homeric epic poem Omeros (1990), which many critics view “as Walcott’s major achievement.” In addition to having won the Nobel, Walcott has won many literary awards over the course of his career, including an Obie Award in 1971 for his play Dream on Monkey Mountain, a MacArthur Foundation “genius” award, a Royal Society of Literature Award, the Queen’s Medal for Poetry, the inaugural OCM Bocas Prize for Caribbean Literature and the 2011 T. S. Eliot Prize for his book of poetry White Egrets.
Walcott was born and raised in Castries, Saint Lucia, in the West Indies with a twin brother, the future playwright Roderick Walcott, and a sister, Pamela Walcott. His family is of African and European descent, reflecting the complex colonial history of the island which he explores in his poetry. His mother, a teacher, loved the arts and often recited poetry around the house. His father, who painted and wrote poetry, died at age 31 from mastoiditis while his wife was pregnant with the twins Derek and Roderick, who were born after his death. Walcott’s family was part of a minority Methodist community, who felt overshadowed by the dominant Catholic culture of the island established during French colonial rule.
Derek Walcott married Fay Moston, a secretary, but the marriage lasted only a few years and ended in divorce. Walcott married a second time to Margaret Maillard, who worked as an almoner in a hospital, but that also ended in divorce. In 1976, Walcott then married to Norline Metivier, which just like the previous two, ended in a breakup.
Walcott is also known for his passion for traveling to different countries around the world. He splits his time between New York, Boston, and St. Lucias, where he incorporates the influences of different areas into his pieces of work.
His epic poem, Omeros (1990), which loosely echoes and refers to characters from The Iliad, has been critically praised “as Walcott’s major achievement.” The book received praise from publications such as The Washington Post and The New York Times Book Review, which chose the book as one of its “Best Books of 1990”.
Walcott was awarded the Nobel Prize in Literature in 1992, the second Caribbean writer to receive the honor after Saint-John Perse, who was born in Guadeloupe, received the award in 1960. The Nobel committee described Walcott’s work as “a poetic oeuvre of great luminosity, sustained by a historical vision, the outcome of a multicultural commitment.” He won an Anisfield-Wolf Book Award for Lifetime Achievement in 2004.
Methodism and spirituality have played a significant role from the beginning in Walcott’s work. He commented, “I have never separated the writing of poetry from prayer. I have grown up believing it is a vocation, a religious vocation.” Describing his writing process, he wrote, “the body feels it is melting into what it has seen… the ‘I’ not being important. That is the ecstasy…Ultimately, it’s what Yeats says: ‘Such a sweetness flows into the breast that we laugh at everything and everything we look upon is blessed.’ That’s always there. It’s a benediction, a transference. It’s gratitude, really. The more of that a poet keeps, the more genuine his nature.” He also notes, “if one thinks a poem is coming on…you do make a retreat, a withdrawal into some kind of silence that cuts out everything around you. What you’re taking on is really not a renewal of your identity but actually a renewal of your anonymity.”
http://www.wikipedia.org
Flowers/Άνθη
Άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
με φλέβες που μου θύμιζαν άλλες αγάπες
γυαλίζοντας στ’ αργό ψιχάλισμα,
άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες
που ήρθαν όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν
που μ’ άφησαν να τις αγγίξω ύστερ’ απ’ τη σιωπή
μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια
~Γιώργος Σεφέρης
Flowers of the rock before the green sea
with veins that reminded me of other loves
gleaming in the slow drizzle
flowers of the rock, faces
that came when none spoke and spoke to me
that they let me touch them after the silence
among pine trees, oleanders and plane trees.
~George Seferis-Collected Poems, Libros Libertad, 2012
~Translation Manolis Aligizakis
Hellenic Canadian Literature 