Διεκδικώ μια παύση. Οσμίζομαι τον αέρα της μέρας και τους θόρυβους των ήχων. Σε μια ζωή στηρίζομαι και σκάβω στο λάκκο της. Κάθε λέξη τίποτα, αν δε γίνει ζωή. Και κάθε ζωή τίποτα, αν δεν την έφτιαξαν κι οι λέξεις. Κάτσε μαζί μου στο παράθυρο, θα σου πει η φωνή σου. Για να δεις τον κόσμο πρέπει να νιώσεις τη στιγμή. Διεκδίκησε μια παύση.
Κάποτε θα είναι εύκολο να έρθεις σπίτι και να πιούμε καφέ καθισμένοι στον καναπέ. Ο τρόπος που σηκώνεις το φλυτζάνι, ο τρόπος που ανάβεις το τσιγάρο, ο τρόπος που κοιτάς έξω από το παράθυρο. Ο κόσμος σου διεκδικεί έναν χώρο μες στο σπίτι και το ταίριασμα μοιάζει θαυμαστό. Μετά το σπίτι γυρίζει ανάποδα και πέφτουν όλα μέσα από τις τσέπες σου. Ανοίγω στο πάτωμα τις ομπρέλες και μαζεύω όλα αυτά που πέφτουν. Και μόλις το σπίτι ξαναγυρίσει στη θέση του με μια μαγική κίνηση βγάζω το…
View original post 790 more words
