Yannis Ritsos//Γιάννης Ρίτσος

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΝΥΧΤΑ

Εκείνο τ’ ασημένιο κηροπήγιο, τοποθετημένο
ανάμεσα σε δυο κενά. Δοκίμασε
να σβύσει το κερί και να πλαγιάσει. Τότε
διέκρινε την ένταση της αναπνοής του
επάνω στην αντίσταση της φλόγας, διέκρινε
την καμπύλη της φλόγας—μια ελάχιστη
υπόκλιση (σ’ αυτόν;), μια συγκατάνευση,
κ’ ύστερα η τρέμουσα ευθυστασία.
Δεν πλάγιασε.
Έμεινε να παρατηρεί μες απ’ αυτή τη φλόγα,
σ’ ένα απροσμέτρητο, λησμονημένο βάθος,
εκείνο το ίδιο σώμα, ολόγυμνο, άτρωτο,
σε νέα ανάληψη, καθόλου φωταγωγημένη,
ενώ στο δεξί πόδι του ανερχόμενου, δεμένο
το ίδιο σκοινί, συνέχιζε να τον ακολουθεί.

 
ANOTHER NIGHT

That silver candleholder, placed
between two empty spaces. He tried
to put the candle out and go to bed. Then he
compared the strength of his breath
opposite the resistance of the flame,
he discerned the flame’s contour – a faint
bow (to him?) a consent,
and then the trembling upright pose.
He didn’t lie down.
He stayed and observed within this flame,
in an immeasurable, forgotten depth,
that same body, naked, invincible,
in a new ascension, not at all illuminated,
while on the right foot of the ascending, the same
rope was tied and kept following him.

~Γιάννη Ρίτσου-ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Yannis Ritsos-Poems/translated by Manolis Aligizakis
http://www.authormanolis.wordpress.com
http://www.ekstasiseditions.com
http://www.libroslibertad.ca

Έκλεψαν…. την Υπατία;;;

ΕΛΛΑΣ

Καταγγελία μυστήριο για κλοπή στην Υπατία

Για κλοπές αντικειμένων, κάνει λόγο η ιδιοκτήτρια του μεγάρου Υπατία, με αναρτήσεις στον λογαριασμό της στο Facebook. Καταγγέλλει ότι “έκαναν” φτερά πολύτιμα αντικείμενα. Τι απαντά η πρωτοβουλία αλληλεγγύης των απεργών πείνας.

View original post 295 more words

Υπατία: Ένα λαμπρό πνεύμα που έσβησε άδοξα

ΕΛΛΑΣ

Στην Υπατία (370-415 μ.Χ.), τη νεοπλατωνική φιλόσοφο, μαθηματικό και αστρονόμο, είναι αφιερωμένο το τελευταίο βιβλίο της συγγραφέως Άννας Γκέρτσου -Σαρρή η οποία εμπνέεται από ιστορικά θέματα. Περιττό ίσως να πούμε ότι η Υπατία όντως υπήρξε πρόσωπο που μπορούσε να εμπνεύσει τους συγχρόνους της, αλλά από ό,τι φαίνεται όχι μόνο. Η κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα συνέχισε επάξια στα χνάρια του πατέρα της. Αφού περιηγήθηκε στην Αθήνα και στην Ιταλία προκειμένου να μαθητεύσει δίπλα σε γνωστά ονόματα νεοπλατωνιστών της εποχής της επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια όπου και ανέλαβε την εκεί φιλοσοφική σχολή τους. Η φήμη της ξεπέρασε τα όρια της πόλης και η Υπατία έγινε πόλος έλξης διανοουμένων από όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Αν και πολυγραφότατη, τα έργα της δεν έχουν διασωθεί (τα γνωρίζουμε από αναφορές σε αυτά). Έμεινε, δε, στην Ιστορία ως ένα ακόμη θύμα της μισαλλοδοξίας καθώς βρήκε τραγικό θάνατο από τον χριστιανικό όχλο που την κατακρεούργησε και έκαψε…

View original post 197 more words

Το τέλος της ιστορικής αριστεράς (03/10/2015)

View original post

Αρκαδία Χαίρε

Tου Κωνσταντίνου Μπλάθρα από τη Ρήξη φ. 118 

Η Αρκαδία είναι η ουτοπία, η Εδέμ της δυτικής τέχνης, όπου ο άνθρωπος απολαμβάνει τα αγαθά της φύσης, ξεφεύγοντας από το βάρος του πολιτισμού. Ένας τόπος για τους μυημένους, όπως μαρτυρεί το κρυπτικό απόφθεγμα «et in Arcadia ego», που ο Νικολά Πουσέν έχει σκαλίσει μέσα σ’ ένα ονειρώδες βουκολικό τοπίο.
Συνάμα, η Αρκαδία είναι τόπος υπαρκτός, μια ορεινή χώρα στην καρδιά της Πελοποννήσου, εγκαταλειμμένη σήμερα από τους κατοίκους της, αν και κάποτε γνώρισε μέρες δοξασμένες. Το μακρύ τούνελ του αυτοκινητόδρομου στο Αρτεμίσιο Όρος είναι η σημερινή της είσοδος. Κι ένας οδοδείκτης εκειδά με το έργο του κλασικιστή ζωγράφου υπαινίσσεται εκείνη την άλλη χώρα των καθαρών ποταμών της φαντασίας, που ενέπνευσε τον ευρωπαϊκό 17ο αιώνα, από τον Γάλλο ζωγράφο έως τον «Σέξπηρ της Μεσογείου», τον Λόπε ντε Βέγκα.

Από αυτή την είσοδο μπαίνει στη χώρα και ο Φίλιππος Κουτσαφτής, νύχτα, μαζί με τον…

View original post 985 more words

Ο Άρης του ελληνικού ήθους και ο “νεολαίος”…

Η “αγωνιστική” αφήγηση του Γραμματέα Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τη δικαιολόγηση διορισμού των… “μετακλητών” συγγενών του, μπορεί κάποιους να εξέπληξε και κάποιοι άλλοι να την θεωρούμε αναμενόμενη. Σίγουρα όμως αποτελεί σύμπτωμα της μεταπολιτευτικής κρίσης πολιτισμού που πλήττει συνολικά την ελληνική κοινωνία και συνδέεται τόσο με “δεξιές”, όσο και με “αριστερές” συνάφειες και βεβαιότητες.

Μια πρώτη παρατήρηση είναι η “εύκολη”, ακάματη ματιά του,  τόσο στην ιστορία, όσο και στην…γραμματική. Ο Γραμματέας εκφράζει τη γενιά του, μια  γενιά που μεγάλωσε – όπως ανέφερε άλλωστε – στην εποχή της “ευημερίας” και σ’ενα εκπαιδευτικό σύστημα, που προάγει την “εκπαίδευση της αμάθειας”(όπως μας λέγει ο Ζάν Κλώντ Μισεά-Η εκπαίδευση της αμάθειας, για τη μεγάλη εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση, που συντελείται στις δυτικές ολιγαρχίες την εποχή του ύστερου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού). Το μεγάλωμα παιδιών, σε ένα περιβάλλον σχετικοποίησης αξιών και αρχών, οδήγησε στην ανάγνωση της ιστορίας με έναν τρόπο επιλεκτικό, εργαλειακό (χρήση ανάλογα με το όφελος) και…

View original post 788 more words

Κοιτώντας τον ουρανό

Παιδείας Εγκώμιον

φωτο: http://www.karpenissi.gr/ekdiloseis/astrovradia-ston-profiti-ilia-mirikis/

Του Νίκου Τσούλια

Η ίδια η στροφή του βλέμματός μας προς τον ουρανό εμπεριέχει μια ξεχωριστή προδιάθεση, μια όμορφη αφετηρία, μια ιδιόμορφη ονειροπόληση. Γιατί κοιτώντας προς τα εκεί επιζητούμε κάτι το πολύ διαφορετικό, κάτι που θα έχει πλήρως ανατρεπτικό χαρακτήρα και αντισυμβατικό περιεχόμενο;

View original post 715 more words

Το ποίημα της Εβδομάδας

style rive gauche

Ποῦ εἶσαι του Τάσου Λειβαδίτη

Ἔβρεχε ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔβρεχε
ἀνέβηκα τὰ σκαλιὰ κανεὶς στὴν κάμαρα
Ἔβρεχε; ἔτρεμε στ᾿ ἀνοιχτὸ παράθυρο ἡ κουρτίνα
Ἔβρεχε…

«Φεύγω μὴ ζητήσεις νὰ μὲ βρεῖς. Ἀγαπῶ ἄλλον!», ἔγραφε
Ἀγαπῶ ἄλλον;
Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Ποῦ εἶσαι; Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Οἱ δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φῶτα, ἔβρεχε

Ζευγάρια ἀγκαλιασμένα κάτω ἀπ᾿ τὶς ὀμπρέλες τους
σὲ λίγο θὰ ἀνάβουνε τὸ φῶς
Θὰ κοιτάζονται στὰ μάτια καὶ θὰ πετᾶν ἀπὸ πάνω τους ὅλη τὴ μοναξιὰ
Οἱ φωτεινὲς ρεκλάμες ἀνοιγοκλείνουνε τὰ μάτια τους
Ὅλα στὴν ἐποχὴ μᾶς διαφημίζονται γιατί ὄχι καὶ αὐτὸ …
Ἔβρεχε

«Ἀγαπῶ ἄλλον!»
Μὲ κόκκινα πελώρια γράμματα θὰ ᾿τᾶν ὑπέροχη διαφήμιση
γιατί ὄχι καὶ αὐτό: «Ἀγαπῶ ἄλλον!»
«Θὰ ἀγαπῶ ἄλλον»;
Ποῦ εἶσαι;
Ποῦ νὰ πάω;
Φυσάει κρυώνω
Ποῦ εἶσαι;

Εγκαινιάζω αυτή την στήλη, το ποίημα της Εβδομάδας, σε μια προσωπική προσπάθεια μου να αρχίσω ξανά να διαβάζω ποίηση. Παρόλο που πέρασα το…

View original post 46 more words

κάποτε θα δεις

«Φως περισσότερο φως…»

Παιδείας Εγκώμιον

Leonid Afremov

Του Νίκου Τσούλια

Αναρωτιέμαι πώς σχεδόν όλοι οι λαοί από την πρωτόγονη ακόμα φάση τους, πριν ακόμα καλά – καλά δομήσουν την έννοια του Λόγου και μέσα στην αχλή του Μύθου, μπόρεσαν να αξιολογήσουν την πρώτιστη σημασία του φωτός, να θέσουν στο πάνθεό τους ως πρωταρχική πηγή ζωής τον Ήλιο και το φως του. Άραγε να είναι το ζωηρό εκείνη την πρωτόλεια περίοδο ένστικτό τους ή η συσσωρευμένη εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων εμπειρία τους ή μια άγνωστης πηγής διαίσθησή τους, που στη συνέχεια θα τους οδηγήσει στο μακρύ και εισέτι ατελεύτητο ταξίδι του εξανθρωπισμού τους;

View original post 699 more words