Day: 01/25/2016
Of Beasts And Men
George Seferis//Γιώργος Σεφέρης
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΙΘ’
Κι άν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά,
μας βαραίνουν
οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.
MYTHISTOREMA XIX
Although the wind blows it doesn’t freshen us
and the shade is narrow under the cypresses
and all around uphill paths to the mountains;
they weigh heavy on us
the friends who don’t know how to die anymore.
~GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, Canada, 2012
Salvatore Quasimodo
Poetic language and Hermeticism
Traditional literary critique divides Quasimodo’s work into two major periods: the hermetic period until World War II and the post-hermetic era until his death. Although these periods are distinct, they are to be seen as a single poetical quest. This quest or exploration for a unique language took him through various stages and various modalities of expression.
As an intelligent and clever poet, Quasimodo used a hermetical, “closed” language to sketch recurring motifs like Sicily, religion and death. Subsequently, the translation of authors from Roman and Greek Antiquity enabled him to extend his linguistic toolkit. The disgust and sense of absurdity of World War II also had its impact on the poet’s language. This bitterness, however, faded in his late writings, and was replaced by the mature voice of an old poet reflecting upon his world.
THE RAIN’S ALREADY WITH US
The rain’s already with us
tossing silent air.
The swallows skim spent waters
on Lombard lakes,
fly like gulls at little fish;
beyond the garden enclosures, the scent of hay.
Again a year is burned,
without lament, without a cry
upraised to win us — suddenly — a day
~Salvatore Quasimodo, translated from the English by Manolis Aligizakis
ΑΡΧΙΣΕ ΚΙΟΛΑΣ ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ
Άρχισε κιόλας να βρέχει
ανακατεύοντας το σιωπηλό αγέρα.
Τα χελιδόνια χαϊδολογούν το ξοδεμένο νερό
της λίμνης Λομπάρδου
πετούν σαν γλάροι ενάντια στα ψαράκια.
Πέρα απ’ το φράχτη του κήπου, άρωμα άχυρου.
Πέρασε ο χρόνος ξανά
δίχως κλάματα, δίχως κανένα δάκρυ
εγέρθηκε να μας κερδίσει — ξαφνικά — η μέρα.
~Salvatore Quasimodo, translated from the English, my Manolis Aligizakis
Δημήτρης Α. Δημητριάδης, Τρία ποιήματα
Πληγωμένο ζαρκάδι
Όπως ανεξιχνίαστη
κι απροσπέλαστη με προσπερνάς
ένα πληγωμένο ζαρκάδι σπαράζει
μέσα μου.
***
Δείξε μου
Ο πόνος βαθύς.
Καημός πορφυρός που ξεγυμνώνεται.
Με πυξίδα
της καρδιάς σου τη μαρμαρυγή
σαν μελωδία φυσαρμόνικας
έλα.
Τα μυστικά του μυχού σου
δείξε μου.
***
Μπλε
Ανεμίζεις
στην άκρη της προβλήτας
σημάδια αγναντεύοντας στο βάθος του πελάγους.
Στον ήλιο χίλιες λευκές φωνές
κι οι συλλαβές σου σκορπίσματα στην όστρια.
Ταξιδεύεις στο μπλε
με τη μνήμη κουπαστή
πλώρη
κατάρτι.
Ακυβέρνητες πολιτείες του …φόβου.
Αποκαλυπτικές οι επιπτώσεις της κρίσης τα τελευταία δύο χρόνια. Παρακολουθώ αντιδράσεις και
αναρτήσεις από το facebook, ακούω φίλους, γνωστούς και συναδέλφους. Καθώς η έκπληξη και η απόγνωση των πρώτων χρόνων της κρίσης (2010-2011) μαζί με την διάψευση πολλών βεβαιοτήτων υποχώρησε, επανήλθε ο εγωκεντρικός μηχανισμός των “άκρων”. Η κρίση φέρνει τα άκρα και τα “τέρατα” προέβλεπε ο Γκράμσιαπό τη φυλακή. Ζούμε την εποχή της ρευστότητας και του φόβου, μας λέει ο ευφυής κοινωνιολόγος Ζίγκουντ Μπάουμαν. Όλα είναι ρευστά και δικαιωμένα λοιπόν στην μικρή μας “νεοαποικία”.
Ο καθένας ξανακτίζει τις …”βεβαιότητές” του για να αντιμετωπίσει τον σχεδόν βέβαιο φόβο του. Οι εθνικιστές γίνονται πιο εθνικιστές και φασίστες. Ενώ πολλοί πατριώτες, φλερτάρουν με τον εθνικισμό και δεν μένουν σ’αυτό που είναι. Οι φωνακλάδες “ταξικοί” επαναστάτες γίνονται πιο “ταξικοί” και καταλήγουν τόσο “τοξικοί” που αν δαγκώσουν τον εαυτό τους – όταν να σταματούν να δαγκώνουν τους άλλους – θα δηλητηριαστούν ταξικά…
View original post 331 more words
‘Bait’ by Fauzia Rafique
Μάνος Χατζηδάκις:”Ο Νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι”
“Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή 
παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.
Ενώ…
View original post 868 more words
Hellenic Canadian Literature 