Tasos Livaditis//Τάσος Λειβαδίτης

 

ΟΤΑΝ, τέλος, ήρθαν οι αγγελιοφόροι, τους βάλαμε να διηγηθούν
καταλεπτώς τα πράγματα
δε χωρούσε αμφιβολία, όλα είχαν χαθεί. Δεν είχαμε ούτε σπίτι πια
ούτε τιμή.
Οι γυναίκες έκλαψαν, όπως πάντα, κι όπως πάντα οι άντρες
σκυμμένοι κοίταζαν το χώμα. Και μόνον ο τυφλός χαμογελούσε
καθώς το ραβδί του, σοφό, τον πήγαινε πέρα απ’ τη ματαιότητα
μες στο σκοτάδι.

 

WHEN at last the messengers came we asked them to narrate
the events in detail
there was no doubt everything was lost. We had neither home
nor honor.
The women cried, as always and as always men stooped and
gazed the earth. And only the blind man smiled as his wise
staff led him beyond futility into the darkness.

 

~Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
~Tasos Livaditis-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis
http://www.libroslibertad.ca
http://www.authormanolis.wordpress.com

NOTA CHRYSSINA

Πώς να μην ερωτευθείς έναν άνδρα που διαβάζει;

της Νότας Χρυσίνα

Ο άνδρας που διαβάζει είναι συνήθως πνευματώδης. Κάνει εύστοχες παρατηρήσεις για πρόσωπα και πράγματα.
Ο άνδρας που διαβάζει σε βγάζει από τις αρνητικές σκέψεις καθώς σού απαγγέλλει στίχους των πιο ερωτικών ποιητών όταν γυρνάς κουρασμένη στο σπίτι.
Ο άνδρας που διαβάζει σε κοιτάζει και βλέπει την αγαπημένη του ηρωίδα μέσα στα μάτια σου.
Ο άνδρας που διαβάζει σε ξεναγεί σε τόπους με έναν μυστικό τρόπο που ξεκλειδώνετε μαζί την περιπέτεια και τα πιο εκλεπτυσμένα γούστα συγγραφέων.
Ο άνδρας που διαβάζει έχει στιλ και είναι γοητευτικός. Τον έχουν χαράξει οι ήρωες με ένα τρόπο σαγηνευτικό σκαλίζοντας τον χαρακτήρα του με πινελιές γεμάτες χρώμα.
Ο άνδρας που διαβάζει ερωτεύεται με πάθος και το ζει, διότι όλα είναι πάθος.
Ο άνδρας που διαβάζει γνωρίζει καλύτερα τις γυναίκες γιατί έχει μπει στον ψυχισμό τους μέσα από τους χαρακτήρες των βιβλίων του.
Ο άνδρας που διαβάζει έχει λεπτά λευκά μακριά δάχτυλα και αγγίζει απαλά το δέρμα σου γιατί γνωρίζει πως και τα βιβλία αισθάνονται το άγγιγμα.
Ο άνδρας που διαβάζει αγαπάει την μυρωδιά ενός καλού κρασιού όπως και του χαρτιού που μοσχοβολάει και γεύεται με τα μάτια όλες τις αισθήσεις.
Ο άνδρας που διαβάζει ξέρει πως η λέξη είναι θηλυκό και ακολουθεί τα καπρίτσια της γιατί δεν φοβάται να παίζει έξυπνα.
Ο άνδρας που διαβάζει σε διαβάζει σε δευτερόλεπτα μέσα από τις αντιδράσεις σου όταν κοιτάζεις με αφέλεια ένα φύλλο που ερωτοτροπεί με το αεράκι ή όταν διπλώνεις την φούστα σου με χάρη.
Ο άνδρας που διαβάζει, αλλά δεν χαρίζεται στην γραφή, είναι αυτός που ψάχνουν όλες οι γυναίκες αλλά που τον συναντούν ελάχιστες γιατί δεν έχει χρόνο για ανούσια φλερτ και παγωμένα χαμόγελα.
Ο άνδρας που διαβάζει έχει το μελαγχολικό βλέμμα των Βρετανών ηρώων ταινιών της Βικτωριανής εποχής και ακούει από jazz μέχρι παραδοσιακή μουσική της Τυνησίας.
Αυτός ο άνδρας διαβάζει:

γιατί τίποτα λιγότερο δεν του αρκεί.

http://www.cantfus.blogspot.com

Τη… και εν… (Κική Δημουλά)

Source: Τη… και εν… (Κική Δημουλά)

Invisible Cities by Italo Calvino

Impressions

The Champagne Epicurean

 

Man Dying

 

The ECG monitor is like rain. Every bleep, every patter, is a bit of heaven crashing down on the sullied pavement. He looks around and feels something hard and immovable in his throat. How long had it been there? Was it lying there in wait all those years as he sang, drank, laughed and cried? He tries to look around but the monstrous ball in his throat holds back his breathing. He turns his head gracelessly, suffering his suffering.

What he sees are forms. Bleary figures almost invisible. He wants to reach out to them and tell them he’d like some tea. Lifting his arm up is like lifting a crane. He gives up and falls limp, knowing he would never get the tea he craves. A voice rings hollow in his ears; so hollow and muffled, is he drowning? The voice talks but a bolt…

View original post 1,436 more words

Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας / Σὲ περιμένω παντοῦ

Παιδείας Εγκώμιον

John Spencer Stanhope. Love and the Maiden, 1877

Τάσος Λειβαδίτης

Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας

V

Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.

Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.

Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου…

View original post 311 more words

Το μονόγραμμα

Παιδείας Εγκώμιον

Οδυσσέας Ελύτης

Θά πενθώ πάντα — μ’ακούς; — γιά σένα,
μόνος, στόν Παράδεισο

Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης,η Μοίρα, σάν κλειδούχος
Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.

View original post 1,165 more words

Γιάννης Κοντός

Ενύπνια Ψιχίων

.

 «Και τι φρέσκο χώμα που έχουν τα μάτια σου»

Γιάννης Κοντός

http://www.iefimerida.gr/news/187816/pethane-ta-ximeromata-o-spoydaios-poiitis-giannis-kontos

.

.

View original post

Ορμίσδας (Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Τα κυριότερα οχυρωματικά έργα στη Θεσσαλονίκη έγιναν επί αυτοκράτορα Μ. Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.)

Επιγραφή που σώζεται στα ανατολικά τείχη αναφέρεται στη δραστηριότητα αυτή του Θεοδοσίου, ο οποίος ανάθεσε όλο το έργο στον Πέρση μηχανικό Ορμίσδα: «… τείχεσιν αρρήκτοις Ορμίσδας εξετέλεσε την δε πόλι(ν) χείρας έχων καθαράς…» [πηγή: wikimapia.org]

Ορμίσδας

«Με τείχη απόρθητα οχύρωσε αυτή την πόλη
ο Ορμίσδας, έχοντας τα χέρια καθαρά.»

Με συγκινεί αυτή η λεπτομέρεια.
Όλοι, αρχίζοντας απ’ τον Φειδία, έτρωγαν
και μόνο αυτός ο Ορμίσδας βρέθηκε
να ‘χει τα χέρια καθαρά.

Ας τον πιστέψουμε.
Αλλιώς θα τρελαθούμε βλέποντας τόση ρεμούλα,
τόση ρεμούλα μέσα σε χιλιάδες χρόνια

Από το περιοδικό Οδός Πανός (Τα ποιήματα του 2006, έκδοση της Κοινωνίας των (δε)κάτων)

Translatum: Poetry of Thessaloniki / Ντίνος Χριστιανόπουλος

View original post

Παγκόσμια ημέρα ποίησης 2010 στο Translatum με το «Ηλιοσκόπιο» του Γιώργου Θέμελη – Ποίηση, ποιητές, ποιήματα, Θεσσαλονίκη