ΣΤΕΦΑΝΑ
Τα στέφανά τους μ’ ένα φύσημα
ξεσκόνισα λευκά σημάδια δυο δακρύων
την απουσία πέσαν να καλύψουν
που σιωπηλά σαν ενοχής κενό
στο στήθος μου γιγάντιο βάρος
έκατσε για να με σπρώξει κάτω
στα παλιά, πριχού το φως να δω
σταγόνα που ήμουν της δροσιάς,
ύμνος και κολυμπούσα στον αιθέρα
πριχού να το θελήσω και να μπω
σε σβόλο γης μικρό κι ασήμαντο
σε σιταριού σπυρί και σε ψωμιού
μπουκιά σε στόμα άντρα να γενώ
και μες το σπέρμα του να γεννηθώ
σε μήτρα να εισέλθω νιογέννητο
να συλληφθώ αγγελούδι
CORONALS
Their coronals with a blow I dusted
white dots of pearls my tears
dripped to surround their absence
silent as void and heavy as my guilt
gigantic boulder over my heart
pushing me down into
my pre-existence
a drop of mist in mid ether
a song among the stars
before I willed it and
entering a lump of earth
into the grain I hid
and to this man’s first bread
I willed it and a sperm I became
into her womb to be conceived
asking to just be born
an angel innocent
Συλλογή “ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ” εν εξελίξει
“The Purple Manifesto”, collection in progress
