Πως μπορεί ο χρόνος να μας καθηλώνει και να μας αδρανοποιεί;
Πως μπορεί οι διαστάσεις του φυσικού κόσμου να μας κρατούν στριμωγμένους,
αποκλεισμένους στο αρχικό σημείο Μηδέν
και να μην αναπτυσσόμαστε σε σχέση με αυτές;
Στη Φυσική, η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων ν΄ αντιστέκονται
στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης,
ονομάζεται Αδράνεια.
Πως μάθαμε να μην μιλάμε, να μη ζητάμε,
να παρακολουθούμε τον ιδιότυπο αυτό αποκλεισμό;
Πως πετυχαίνουμε, ενάντια στη φύση μας, την ακινητοποίησή μας;
Στη καθημερινή ζωή, Αδράνεια είναι η κραυγή ενός ανθρώπου
που βρίσκεται μόνος του μέσα σε γοτθικό καθεδρικό ναό,
και αναρωτιέται για τα σχήματα, τα σύμβολα, και το ύψος.
Είναι η παρατεταμένη αρνησικυρία προς τους νόμους της ζωής.
ΕΡΩΤΑΣ
ΘΥΣΙΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΟΝΕΙΡΟ
ΕΠΑΦΗ
ΕΝΩΣΗ
ΕΠΙΘΥΜΙΑ
ΤΑΧΥΤΗΤΑ
ΕΞΕΛΙΞΗ
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΧΡΟΝΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΛΟΓΟΣ
Μιλώ για την με οποιοδήποτε τρόπο άρνηση χρονικού σφάλματος.
για την με οποιοδήποτε τρόπο άρνηση καθήλωσης
στον ίδιο λόγο, στον ίδιο τρόπο, στον ίδιο χρόνο, στον ίδιο τόπο.
View original post 78 more words