Όταν πήραν μπροστά οι μαζικές κουλτούρες κι οι ανθρώπινες μάζες άρχισαν να ξεπαρθενεύονται απ’ τον παγανισμό της προϊστορίας, οδηγώντας το κοπάδι των αστραπών στα μαντριά της θρησκείας, ο άνθρωπος άρχισε να γλείφει τον κώλο του θεού. Χρησιμοποιώντας όλη τη βρομερή μαγεία τού ανορθολογισμού και του θαύματος μαγάρισε το ένστιχτο που ανθοφορούσε μπροστά στην ομορφιά και επινοούσε μπροστά στον κίνδυνο. Οι ηγεμόνες, οι άρχοντες, οι αυτοκράτορες όταν είδαν πως κινδυνεύουν με αφανισμό αμόλησαν τα λυσσασμένα τους σκυλιά. Εκεί που εκδηλωνόταν ζωή, διαλεκτική, εξέγερση, επιστήμη και αμφισβήτηση μια τεράστια πνευματική κουράδα έσκαγε σαν μετεωρίτης πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό. Πλάθοντας φοβισμένα όντα, περιφρονώντας την ανθρώπινη ύπαρξη, επινοώντας άλλους μεταθανάτιους κόσμους και φακίρηδες δημιουργούς που παρακολουθούν και δικάζουν. Βλέποντας το ανθρώπινο σώμα να υπερτερεί και να εξεγείρετε αποφάσισαν να το καταργήσουν και να το αποδυναμώσουν κατασκευάζοντας πνευματικές αρλούμπες και μηχανισμούς ταπείνωσης. Έναν πολτό χωρίς ύπαρξη που ονομάσανε πνεύμα, εκμεταλλευόμενοι την πλατωνική μαλακία ενός δουλικού…
View original post 473 more words
Hellenic Canadian Literature 