Share this:

camera lucida

Ήξερα ένα κορίτσι από σκισμένα γόνατα
κι ασορτί κόκκινα μάγουλα
δυό μάτια ορθάνοιχτα
που λαμπυρίζαν σαν κρυσταλλάκια στο σκοτάδι
Πλεξούδες χρυσές σε ροή ακατάσχετη
με ένα ροζ λαστιχάκι στο τελείωμα
να εγκλωβίζονται οι πολύχρωμες ιστορίες
Ήταν τόσο δα μικρή αλλά πελώρια
Όσο ακόμα της έπεφτε μεγάλος ο κόσμος
Μόνο που εκείνη μεγάλωνε
κι ο κόσμος λίγο λίγο ζάρωνε
Ένα πρωί τον βρήκε στην παλάμη της
σαν αφυδατωμένο ροδάκινο
Και στα μαλλιά στη θέση του λάστιχου
μια κάθετη ψαλιδιά
Δραπέτευσαν οι ιστορίες
Τα χρώματα έγιναν ακρυλικά
Μάγκωσαν τα πόδια της σ’ ένα συρτάρι
Τα μικρά της δόντια αυτομόλησαν
και δε γελούσε πια με αναφιλητά
μόνο αναστέναζε αθόρυβα
Τζεπέτο εσύ μου είπες πως θα ζω πάντα μέσα σ’ ένα παραμύθι
Δε φταίω εγώ που έμαθα να το διηγούμαι

An Lou

Painting: Egon Schiele – Girls

View original post

The longest distance self-portrait.

Self-Portrait of the Artist

Taken 6 billion kilometers away from the human being that “pressed the shutter-release button,” this picture is at once the longest distance self-portrait and greatest group photograph ever shot.

Our home the Earth can be seen as the pale blue dot taking just a few pixels in the brown, bottommost sunbeam. (All images are as Hi-Resolution as you get, so you may zoom in and see for yourself.)

The probe that took the picture on 14 February 1990, Voyager 1, also shot a wide-angle photo of the Sun (right) which NASA composed with narrow-angle photos of the Earth (left) and Venus (centre).

Below is another composite, yet wider, picture, known as Family Portrait or Portrait of the Planets, composed with the same mosaic technique.

Launched in 1977, Voyager 1 is the farthest man-made object from Earth, believed to be at the borders of the Solar System, if not already…

View original post 34 more words

Βελιμίρ Χλέμπνικοφ, Ποίημα

To Koskino

Aπόβραδο.Σκιές
Χαγιάτι.Τεμπελιές.
Καθόμασταν,πίνονταςσούρουπο
Σεκάθεμάτι-τρέξιμοελαφιού
Σεκάθεβλέμμα-πτήσηδόρατος.
Καιότανπρος τοηλιοβασίλεμακόχλαζε μάνιασμασυμπαντικό,
Απ’ τομπακάλικοπετάχτηκεπιτσιρικάς
Μεκατευόδιοφωναχτό: “Βιάσου!”
Και πιογοργάδεξιάαπ’ό,τιδεξιός.
Υπήρξαλέξηπιοπολύ,παράαριστερά.

*Μετάφραση: Βασίλης Ραϊκόφτσαλης. Από το http://logocafe.blogspot.com.au/2012/08/blog-post_6731.html

View original post

Βελιμίρ Χλέμπνικοφ, Ποίημα

To Koskino

Aπόβραδο.Σκιές
Χαγιάτι.Τεμπελιές.
Καθόμασταν,πίνονταςσούρουπο
Σεκάθεμάτι-τρέξιμοελαφιού
Σεκάθεβλέμμα-πτήσηδόρατος.
Καιότανπρος τοηλιοβασίλεμακόχλαζε μάνιασμασυμπαντικό,
Απ’ τομπακάλικοπετάχτηκεπιτσιρικάς
Μεκατευόδιοφωναχτό: “Βιάσου!”
Και πιογοργάδεξιάαπ’ό,τιδεξιός.
Υπήρξαλέξηπιοπολύ,παράαριστερά.

*Μετάφραση: Βασίλης Ραϊκόφτσαλης. Από το http://logocafe.blogspot.com.au/2012/08/blog-post_6731.html

View original post

γλυπτική/ μια σπουδή με χελιδόνι

ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

λίγο να μακρύνεις/

πέφτουν κομήτες/

και σιωπές με ξυλοπόδαρα/

και πριονισμένοι άγγελοι/

αναζητούν τα ροκανίδια τους/

στην αυγή της πόλης/

τα διασταυρωμένα ποδήλατα ζωγραφίζουν φωτιές/

και ένας ατμός πηχτός γεμάτος λίπος/

μου κρύβει το φεγγάρι/

πώς να την πάμε τη ζωή μονάχοι;/

ο χρόνος που ζήσαμε δίχως τον άλλον/

διαβάζοντας τους παλιούς μας φάρους/

ξεπλύθηκε/

στο γέλιο σου κορφολογώ όλα τα χρώματα/

μια διάσταση ελεύθερη/

δίχως θάνατο και φτώχια/

μετά το ανοιχτό κορμί μου περιμένει/

την ρευστή σου ύλη/

να στερεοποιηθεί/

κι έτσι βαδίζουμε μισο κουτσαίνοντας/

ένα φρέσκο τσιμεντένιο χελιδόνι/

που μεγαλώνει αγκαλιά/

με το καλούπι του/

photo: Paolo Pellegrin, Gosha, Las Vegas

View original post

ένα οδυνηρό ενύπνιο περί δημοκρατίας

ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

Σε ένα κυριακάτικο ενύπνιο του χειμώνα που μας πέρασε

-δικοί και ξένοι-

αλλάζαμε αργά σε μια αγκαλιά από ορφανά μόρια

ανθρώπων και τόπων,

μ’ ένα συριγμό ενοχλητικό,

στα όρια της άνω ακουστότητας,

ισοεντροπικοί και δημοκράτες/

μες στην κοιλότητα των εναρμόνιων φάρων που μας τύφλωνε/

ενώ ο παλμός τού καθενός

-που είναι κατιτίς που μεγαλώνει, με δική του ζωή και θέληση εντός του-

τον έχριζε σκεύος απλό

και τον απεμπολούσε,

σαν την τρίχα μες στο γάλα/

Είναι κι αυτό μια προδοσία άμα το σκεφτείς,

βαθιά/

κι εσωτερική όσο δεν παίρνει.

Να μην ταιριάζεις ούτε με τα ίδια σου τα σπλάχνα.

photo:Werner Bischof (1916 – 1954)
Demonstration on the Piazza del Duomo
Milan, Italy, 1946

View original post

Escalator.

lemanshots - Fine Pictures and Digital Art

View original post

Brexit would be the worst of all worlds – at THE GUARDIAN LIVE event

Yanis Varoufakis

For THE GUARDIAN site, click here. Otherwise…

View original post 507 more words