REMORSES AND REGRETS

ΧΩΡΟΣ

 

Τ’ ακροδαχτύλια μου αποκαλύπτουν τον κρυμένο σου ερωτισμό καθώς τα σώματά μας ενώνονται αρμονικά: ροδοπέταλα που απλώνουν την αγιοσύνη τους κι αχτίνες ερμαφρόδιτες ερωτικά κατακτούν το χώρο ανάμεσα στα κορμιά μας όταν με πάθος εισέρχομαι στο βασίλειό σου

 

—Πάλι ονειρεύεσαι τη χαμένη σου αγάπη; Χα χα, ερωτιάρη στραβά σκέφτεσαι.

 

Ο ίσκιος που τα σώματά μας σχηματίζουν στο πάτωμα του φωτερού δωματίου μάρτυρας της στιγμής του οργασμού μας

 

—Σταμάτα να τη σκέφτεσαι. Έφυγε. Προσγειώσου ερωτιάρη.

 

Σ’ αγαπώ: ιερότητα της ερωτικής μας κορύφωσης

 

—Γνωρίζω πως θα ` θελες να την είχες στη ζωή σου. Αλλά δεν γίνεται. Ξύπνα στην

πραγματικότητα ερωτιάρη.

 

Με πάθος το φως ταξιδεύει στ’ αλμυρά στενά της σάρκας μας και μεταλλάσει τη στιγμιαία λαιμαργία του θανάτου: στέρεος ο κενός χώρος, λυγερή η καμπύλη του αιώνειου

 

—Σε γνωρίζω καλά ερωτιάρη κι εκείνη καλά σ’ εγνώριζε. Αλλά έφυγε κι εγώ είμαι εδώ.

 

 

SPACE

 

My fingertips unfold your body’s sexuality as our thighs harmoniously interlock: petals of the red rose spread their divineness as the slivery light armored with its hermaphrodite lust conquers the space between our bodies when I passionately entered your domain.

 

— Again you daydream of your lost lover? Ha, ha, lover-boy you’ve gone wrong.

 

Shadow of the statue our bodies create on the floor of the lit room witnesses our orgasmic moment.

 

—Stop thinking of her. She’s gone and done with. Wake up to reality lover-boy.

 

I love you: unction of our consummation.

 

—I know you wish she was in your life. But that isn’t so. Wake up to reality lover-boy.

 

Passionately the light traverses to the sultry narrows of our flesh transcending the momentary aggressiveness of death solidity of the empty space, fluidity in the curve of infinity.

 

—I know you well lover-boy and she knew you well too. But she’s gone and I’m here.