Kostis Palamas

 

Τ᾿ ΟΛΟΧΡΥΣΟ ΠΟΤΑΜΙ

Τρέχ᾿ η ματιά μου ελεύθερη, χάνεται, σχίζει
κάτου τα κύματα τα σύννεφα ψηλά,
και πάει και σταματά εκεί που γλυκογγίζει
και με τη θάλασσα ο ουρανὸς μιλά.

Κοιμάται τ᾿ ακρογιάλι, η αύρα πλέει δειλά,
ασπρίζει εδώ πουλὶ κι εκεί ουρανὸς μαυρίζει.
Η νύχτα εχύθ᾿ η δύσις μοναχὰ ροδίζει,
η μέρα είναι νεκρὸς οπού χαμογελά.

Μα και της δύσεως σε λίγο φεύγ᾿ η χάρη,
και μέσ᾿ στη λίμνη μας θα δούμε το φεγγάρι
ένα ποτάμι ολόχρυσο πλατὺ να κάμει.

Και τότε θα σου πω αγάπη μου δροσάτη:
~Μεσ᾿ στην καρδιά μας, θάλασσα πάθη γεμάτη,
ο Έρως είν᾿ αυτὸ τ᾿ ολόχρυσο ποτάμι.

 

GOLDEN RIVER

 

My glance runs free, vanishes

it cuts down the waves and clouds up high

only to stop where the sky softly

touches the sea and talks

 

the shore is asleep the breeze blows light

here a bird turns white there the sky becomes black

the night arrives only the west turns rosy

the day resembles a corpse that smiles

 

yet even the joy of the west fades away

and we’ll see in our lake the moon

to create a wide river of gold

 

when, my freshened love, I shall say to you

“deep in our hearts, a sea filled with passion

this golden river is our Eros”

 

KOSTIS PALAMAS, Translated by Manolis Aligizakis, Vancouver, 2016

George Seferis-Collected Poems

SUMMER SOLSTICΕ

 

Γ

 

Κι όμως σ’ αυτό τον ύπνο

τ’ όνειρο ξεπέφτει τόσο εύκολα

στα βραχνά.

Όπως το ψάρι που άστραψε κάτω απ’ το κύμα

και χώθηκε στο βούρκο του βυθού

ή χαμαιλέοντας όταν αλλάζει χρώμα.

Στην πολιτεία που έγινε πορνείο

μαστροποί και πολιτικές

διαλαλούν σάπια θέλγητρα,

η κυματόφερτη κόρη

φορεί το πετσί της αγελάδας

για να την ανεβεί το ταυρόπουλο,

ο ποιητής

χαμίνια του πετούν μαγαρισιές

καθώς βλέπει τ’ αγάλματα να στάζουν αίμα.

Πρέπει να βγεις από τούτο τον ύπνο,

τούτο το μαστιγωμένο δέρμα.

 

3

 

And yet in this kind of sleep

the dream so easily turns

into a nightmare.

Like the fish that shone under the waves

and buried itself in the mud of the seafloor

or the chameleon when it changes color.

In the city that turned into a brothel

pimps and harlots

sell rotten charms;

the kore who came from the sea

wears the cow’s hide

to be mounted by the young bull;

the poet

ruffians throw dirt on him

as he sees the statues dripping blood.

You have to escape this sleep;

this whipped skin.

 

GEORGE SEFERIS-COLLECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, Canada, 2012

THIS STAR IS FOR ALL OF US/ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ-Tasos Livaditis/Τάσος Λειβαδίτης

Manolis

THIS STAR IS FOR ALL OF US

 

Yes, my beloved. Long before I met you

I had waited for you. I had always waited for you.

 

When I was a child and my mother saw me being sad

she’d lean down and ask. What is it my boy?

I’d keep silent. I would only look over her shoulder

at a world without you.

And as I would go back and forth with the pencil

it was as if I was learning to write songs for you.

When I’d touch the wet glass of the window it was

     because you were late

when at night I’d stare at the stars it was

     because I missed your eyes

and when my door bell rang and I opened

no one was there. However somewhere in the world

    your heart was beating.

This way I lived. Always.

And when…

View original post 857 more words

Ken Kirkby/Manolis Aligizakis

Manolis

Manifold

 

In numbers we stand

next to each other consoling

our togetherness with awe

accepting our benevolence

with tears dripping in lake—

leave nothing to be guessed

but your wonder, oh, softest grass

that becomes wish to drag your mind

into interpolations once real and golden

as you sway back and forth questioning

why some have to be small while others

grow tall to touch the sky, yet,

next to each other we revere wholeness

both alone and in beautiful manifold

Πολλαπλότητα

Σαν αριθμοί στεκόμαστετο ένα δίπλα στ’ άλλο

με θαυμασμό κι εξυμνούμε τη σύμπνοιά μας

καλωσυνάτα δάκρυα στη λίμνη—

τίποτα δεν μένει ανεξήγητο

ώ, απαλότατο γρασίδι, παρά

ο θαυμασμός σου που γίνεται ευχή

και παρασύρει το μυαλό σου σε παρεμβολές

άλλοτε αληθινές κι άλλοτε χρυσαφένιες

σαν πέρα-δώθε λικνίζεσαι και ρωτάς

γιατί εμείς ψηλώσαμε κι εφτάσαμε

στον ουρανό, κι όμως όλα μαζί

δοξολογούμε την ολότητα

είτε το κάθε δέντρο…

View original post 19 more words

Τα δρακόσπιτα της Εύβοιας

ΕΛΛΑΣ

Στην Εύβοια μεταξύ Καρύστου και Στύρων, υπάρχουν 25 εντυπωσιακά κτίσματα του 6ου αιώνος τα Δρακόσπιτα. Είναι κατασκευασμένα από τεράστιους λίθους, χωρίς θεμέλια και παράθυρα. Κανείς δεν μπορεί να πει μέχρι σήμερα αν είναι κατοικίες θεών ή ανθρώπων, ταφικά κτίρια ή ναοί! Επειδή είναι όλα κτισμένα κοντά σε λατομεία εικάζεται ότι πιθανώτατα πρόκειται για ναούς αφιερωμένους στους θεούς ή στον ήρωα Ηρακλή, που προσωποποιούσε την δύναμη.

Κανείς δεν γνωρίζει ποιοί κατασκεύασαν τα δρακόσπιτα! Ίσως να ήταν οι Δρύοπες (αρχαίοι κάτοικοι της Καρύστου), ή οι Κάρες! Μπορεί και να μη γίνει ποτέ γνωστή η ταυτότητα του κατασκευαστή τους! Τα κτίσματα είναι σκορπισμένα στον χώρο, ογκώδη και ιδιόμορφα! Ο αριστοτεχνικός τρόπος σύνδεσης των τετραγωνισμένων ογκόλιθων είναι μια πραγματική αρχιτεκτονική πρόκληση. Η μοναδικότητα των δρακόσπιτων οδηγεί στο συμπέρασμα, πως οι ντόπιοι είχαν φοβερές ικανότητες στην κατεργασία της πέτρας και πολύ καλές γνώσεις αρχιτεκτονικής.

Η στέγη των δρακόσπιτων, είναι φτιαγμένη με το λεγόμενο εκφορικό σύστημα…

View original post 329 more words

H ακτινοβολία του Mαντείου των Δελφών

ΕΛΛΑΣ

Γράφει ο Πάνος Bαλαβάνης, Αν. καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ρόλος του Δελφικού Μαντείου στον αρχαίο κόσμο ήταν πολυδιάστατος. Από το τέλος του 9ου αι. π.Χ. τουλάχιστον, που εμφανίζονται οι πρώτες ενδείξεις της λατρείας του Απόλλωνος στους Δελφούς και της έναρξης της μαντικής διαδικασίας, μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ., που δόθηκε ο πολύ γνωστός, τελευταίος, συμβολικός ψευδοχρησμός στον αυτοκράτορα Ιουλιανό, για περισσότερο δηλαδή από 1.200 χρόνια, το δελφικό μαντείο εξέδιδε χρησμούς και σε ιδιώτες και σε πόλεις-κράτη, επηρεάζοντας, όσο κανένας άλλος θεσμός, ολόκληρη τη μικρή και τη μεγάλη αρχαία ελληνική ιστορία.

View original post 2,451 more words

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Ἀ­πο­μι­μή­σεις — Πλανόδιον – Ιστορίες Μπονζάι

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua) Ἀ­πο­μι­μή­σεις ΝΑΜΦΙΒΟΛΑ δὲν πρό­κει­ται γιὰ πραγ­μα­τι­κὸ οἶ­κο καὶ οἱ γκέ­ι­σες δὲν εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς γι­α­πω­νέ­ζες. Σὲ πε­ρι­ό­δους κρί­σης τὶς βλέ­πει κα­νεὶς νὰ ἐρ­γά­ζον­ται χω­ρὶς κι­μο­νὸ στὸ λι­μά­νι. Δὲν ὀ­νο­μά­ζον­ται πιὰ Ἄν­θος τοῦ Λω­τοῦ καὶ Γα­λή­νιο Φεγ­γά­ρι, μὰ οὔ­τε Μό­νι­κα καὶ Βα­νέ­σα εἶ­ναι τὸ πραγ­μα­τι­κό τους ὄ­νο­μα. Ἑ­πο­μέ­νως για­τί νὰ σκαν­δα­λι­ζό­μα­στε […]

via Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Ἀ­πο­μι­μή­σεις — Πλανόδιον – Ιστορίες Μπονζάι