ΣΕ ΔΥΟ ΕΠΙΠΕΔΑ
Αυτή η ωραία, αναρριχητική τριανταφυλλιά, πλαγιασμένη
στη σιδεροδεσιά—μ’ ένα βαθύτερο κόκκινο, μεταποιημένο
(ποιός ξέρει από ποιά μυστική διεργασία) σ’ ένα χρώμα
ευγενικά τριανταφυλλί, πρός τό ασημί,—λάμπει ακέρια
τούτες τίς μέρες τής άνοιξης, φωτίζει τήν πέτρινη σκάλα,
τούς έξω τοίχους, ώς καί μέσα τά μπρίκια τής κουζίνας,
μόνο πού τούτος ο σπάταλος πλούτος φέρνει στή μνήμη
εκείνα τά παλιά (καί τά μελλοντικά) φθινόπωρα, τότε
πού τά πλακάκια τής αυλής, η αποθήκη, η στέρνα,
ώς καί τά πάνω δωμάτια, η βιβλιοθήκη, τά κρεββάτια,
γεμίζουν πέταλα ξερά, κοτσάνια, αγκάθια, φύλλα,
καί χρειάζεται νά τά σαρώνεις κάθε τόσο.
Γι’ αυτό
όταν εκφράζουμε στήν οικοδέσποινα τό θαυμασμό μας
γιά τήν ωραία της τριανταφυλλιά—τί χρώμα, τί λάμψη—
εκείνη μόλις πού χαμογελά μ’ έναν τρόπο θλιμμένο
κι απόμακρο, σάμπως τό μόνο πού θά επιθυμούσε νάταν
ένα πολύ λεπτό δαχτυλίδι στό μικρό δάχτυλό της.
ON TWO LEVELS
This beautiful, climbing rosebush, leaning
on the iron frame – a transformed deep red color
(who knows from what secret mixing) a hue
gracefully rosy, yet closer to silver – shines
these spring days, lights the marble stairs
the outside walls, even inside the small kitchen pots;
only that this wasteful wealth brings to mind
those old (and future) autumns when
the yard tiles, the storage room, the cistern,
even the upstairs rooms, the library, the beds,
fill with dry petals, stems, thorns, leaves,
and you need to sweep them so often.
For this reason
when we express our admiration to the lady of the house
for her beautiful rosebush – what a color, what a shine –
she just smiles in a certain sorrowful and remote way
as if she would prefer that it was
a very delicate ring on her pinkie finger.
Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis
www.manolisaligizakis.com
Like this:
Like Loading...
Hellenic Canadian Literature 