Την παράσταση «The man who» ( των Peter Brook και Marie-Helene Estienne, βασισμένη στο πολύ ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου, βιβλίο «Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με το καπέλο του και άλλες κλινικές ιστορίες» του Oliver Sacks) την παρακολούθησα πριν δυο χρόνια στο Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Renate Jett. Πρόκειται για 17 σύντομες σκηνές από την καθημερινότητα ποικιλοτρόπως διαταραγμένων ατόμων στο χώρο του ψυχιατρείου. Οι ηθοποιοί υποδύονταν εναλλάξ τους γιατρούς και τους ασθενείς προβληματίζοντας σκόπιμα σχετικά με το «ποιός δ ε ν είναι τελικά διαταραγμένος»-εντός και εκτός σκηνής. Διαβάζοντας σήμερα ξανά, για πολλοστή φορά, το πρόγραμμα και το κείμενο της παράστασης, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα κομμάτια-σε μετάφραση Δημήτρη Τάρλοου και Στρατή Πασχάλη- που έμειναν για καιρό πολύ στη μνήμη μου, ενθαρρύνοντάς με να επαναξιολογήσω τη σημασία της τελευταίας, προσεγγίζοντας για πρώτη φορά την ύπαρξη μου «μνημονοκεντρικά».
Ήμουν ευτυχής
που είχα τη δυνατότητα
να ελαχιστοποιούμαι
View original post 209 more words
Hellenic Canadian Literature 