Ανεπίδοτα γράμματα

dimart

Αυτό δεν είναι τραγούδι #822
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη

Αγαπώ πολύ το θέατρο, από παιδί. Παλιά πήγαινα πάρα πολύ συχνά. Τα τελευταία χρόνια όχι όσο θα ‘θελα – οι λόγοι πολλοί: χρόνος μηδέν πια, χρήματα επίσης, δεκάδες παραστάσεις στην Αθήνα (ποια να πρωτοδιαλέξεις), οι περισσότερες μέσα στη βδομάδα κι όχι Σαββατοκύριακα. Έτσι πηγαίνω σπάνια πια, όταν βρεθεί παρέα.

Το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου ήθελα από πέρσι να το δω. Θεωρώ εμβληματικό το έργο για την νεοελληνική λογοτεχνία, είναι μέσα στα πιο αγαπημένα μου, κι είχα μεγάλη περιέργεια να δω τη μεταφορά του στη σκηνή – μου άρεσε και η ιδέα της κουβέντας μετά την παράσταση, με διαφορετικό καλεσμένο κάθε φορά. Δεν βόλεψε, αλλά φέτος μάθαμε (από τη φίλη-θεατρολόγο της παράστασης) πως στην πρώτη της φετινής σαιζόν, στην κουβέντα που θα ακολουθήσει μετά τον θεατρικό μονόλογο του Φώτη Μακρή (που έχει κάνει και την θαυμάσια προσαρμογή του κειμένου) θα…

View original post 326 more words

Odysseus Elytis

 

ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ

 

ΚΟΚΚΙΝΟ

 

Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας

Φαί της παπαρούνας αίμα του καημού

Που είναι μεγάλο κίμινο της άνοιξης

Το στόμα σου μιλάει με τετρακόσια ρόδα

Δέρνει τα δέντρα λιγώνει όλη τη γη

Χύνει μες στο κορμί την πρώτη ανατριχίλα.

 

Σπουδαία του δάχτυλου ευωδιά το πάθος μου πληθαίνει

Το μάτι μου ανοιχτό πονάει στ’ αγκάθια

Δεν είναι η βρύση που ποθεί των δυό στηθιών τα ορνίθια

Όσο το βούισμα της σφήκας στους γυμνούς γοφούς.

 

Δώστε μου την ουλή του αμάραντου τα μάγια

Της κλώστρας κοπελλιάς

Το αντίο, το έρχομαι, το θα σου δώσω

Σπηλιές υγείας να το πιούνε στην υγεία του ήλιου

Ο κόσμος θα `ναι ή ο χαμός ή το διπλό ταξίδι

Εδώ στου ανέμου το σεντόνι εκείστου απείρου τη θωριά

 

Βίτσα τουλίπα μάγουλο της έγνοιας

Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς

Θα ρίξω ανάσκελα το Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μοτ

Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω.

 

 

 

VARIATIONS ON A SUNBEAM

 

RED

 

The mouth which is demon word crater

food of the poppy blood of anguish

which is the great cumin of spring

your mouth speaks with four hundred roses

beats the trees overwhelms the whole earth

pours the first shiver in the body

 

Great fragrance of the finger multiplies my passion

my open eye hurts on the thorns

it isn’t much the fountain that desires the two fowl-breasts

as the buzzing of a wasp on naked hips.

 

Give me the scar of amaranth the spells

of the girl who spins

the goodbye the I’m coming the I’ll give you

caves of health will drink it to the sun’s health

the world will be either the loss or the double voyage

here in the wind’s sheet there in the infinity’s gaze.

 

Cane tulip cheek of concern

cool offspring of fire

I’ll throw May on his back I’ll squeeze him in my arms

I’ll beat May I’ll tear him up.

 

 

Translated by Manolis Aligizakis

 

www.manolisaligizakis.com

 

The Second Advent of Zeus

ΕΚΚΛΗΣΗ

 

Στάθηκα στον καυτερό ήλιο

που δεν διακρίνει ξένους απ΄τους δικούς

και περίμενα απ’ τον Ερμή μου

ένα σημάδι και φεγγάρια περάσαν

 

κι ηλιοβασιλέματα με στεναγμούς

που σημάδι ποτέ δεν έλαβα

και μ’ έκαιγε η αναμονή να με συστήσει

σε Όμηρο και Πυθαγόρα που με ποιημάτων

 

στροφές και διαλογικές εναρμονίσεις

σφιχτά θα με αγκάλιαζαν

σιμά στο παρεκκλήσι και στη Σαπφώ

 

που μου υποσχόταν στήθη παρθενικά

προσμονή που με κράτησε σ’ εγρήγορση

ώσπου μια Κυριακή του Πάσχα

 

το Χριστός Ανέστη διαπέρασε τ’ αυτιά μου

κι ο Ερμής εμφανίστηκε με πλήρη

αρματωσιά και λαμπερά εμβλήματα

 

κι η αναμφίβολη διαφάνειά μου

την αφομοίωσή μου κήρυξε

σ’ αγάλματα και στο προαιώνιο σπέρμα

 

 

REQUEST

 

I stood in the sweltering sun

that couldn’t tell apart a kin from a foe

and I waited a sign from Hermes

 

moons went by and sunsets

with sighs and his smile

remained hidden and I was burning

 

in my yearning to be introduced to Homer

and Pythagoras who with poetic

verse and meditative concepts would

embrace me by the lonely chapel

 

and to Sappho who promised me

virginal breasts and my yearning kept

my awareness agile for many years

 

until an Easter Sunday the Christ is Risen

pierced my eardrums when finally

Hermes appeared in his war attire

 

and with shiny epaulets and my unquestionable

diaphaneity declared my assimilation

with statues and with the primeval sperm

 

THE SECOND ADVENT OF ZEUS, Ekstasis Ediions, 2016

 

www.manolisaligizakis.com

 

Ευρωζόμπι

Τα Κακώς Κείμενα

Μέσα από τάφους σε σχήμα νομίσματος

Στο βάθος του δρόμου σιγοπαίζει μια αχνή μελαγχολική μελωδία. Δεν είσαι σίγουρος αν στ΄ αλήθεια την ακούς, λες και χάνεται την ώρα που ακούγεται και ακούγεται την ώρα που χάνεται. Οι ήχοι θαρρείς πως έχουν από καιρό μπερδευτεί και την ατέλειωτη σύγχυσή τους ενισχύουν κάποια ακαθόριστα ποδοβολητά πάνω σε φύλλα ξερά, όπως όταν τρέχουν παιδιά που παίζουν κυνηγητό μέσα σε μονοπάτια νεκροταφείου. Από τα σπασμένα τζάμια των σπιτιών βγαίνουν ανάσες, προκαλώντας μια μόνιμη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Μερικά αυτοκίνητα με σάπια λάστιχα είναι παρατημένα, καθώς ξέμειναν έτσι με τις τρύπιες τους ρόδες να καβαλάνε το πεζοδρόμιο. Τα φώτα στις ταμπέλες των μαγαζιών αναβοσβήνουν μέρα και νύχτα, χωρίς σταθερό ρυθμό, ασυγχρόνιστα, ενώ οι πόρτες πηγαινοέρχονται διαρκώς, λες και κάποιος αόρατος σκανταλιάρης τύπος μπαινοβγαίνει συνέχεια, μόνο και μόνο για να δώσει λιγάκι κίνηση στο χώρο και το χρόνο. Που και που ξεσπούν σύντομες, κοφτές μπόρες με σταγόνες…

View original post 1,048 more words

Αυτός ο χάρτης αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ εναντίον της Κύπρου, γι’ αυτό ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ — Προδρομικός

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, o Χένρι Κισιγκερ και ο πρόεδρος Φόρντ. Φωτογραφία Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών Κύπρου Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια […]

via Αυτός ο χάρτης αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ εναντίον της Κύπρου, γι’ αυτό ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ — Προδρομικός

10+1 Πράγματα που με κάνουν να χαμογελάω

Πότε-πότε την Κυριακή

Πέρυσι είχα κάνει ένα post σχετικά με όσα με κάνουν να χαμογελάω μέσα στην εβδομάδα.   Σήμερα, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χαμόγελου σκέφτηκα να ανανεώσω λίγο την λίστα, ασχέτως ημέρας αυτή την ϕορά.

Χαμογελάω λοιπόν όταν:

1) Έχω το σπίτι μου γεμάτο (όχι απαραίτητα ποσοτικά) με πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα 2)  Καταφέρνω να κανονίσω με το αγόρι μου ένα ραντεβού, όπως τα πρώτα, τα καλά 😉
3) Χαλαρώνω στο σπίτι με κεριά κι ένα ώραίο βιβλίο.
4) Αδειάσω το μυαλό μου απ’όλες τις σκέψεις που τριγυρίζουν ακούραστες στο μυαλό μου.
5) Συναντήσω μετά από καιρό έναν άνθρωπο που μου έχει λείψει πολύ.
6) Το σπίτι είναι πεντακάθαρο, τακτοποιημένο και μοσχομυρίζει!
7)Όταν πάω σε ενα βιβλιοπωλείο και χάνομαι με τις ώρες στα ράφια του.
8)Το γατάκι μου έρχεται αγκαλιά και κάνει άπειρα πατουσάκια.
9)Όταν ακούσω ένα κομπλιμέντο από εκεί που δεν το περιμένω.(Ναι, δήλωσα χωρίς ντροπή ότι κάποια τα περιμένω.)
10) Όταν…

View original post 44 more words

Αντοχή Ζελατίνας – Αφήγημα

No Sense Words - Λέξεις Φυγόκεντρες

Sia – Elastic Heart – Shia LaBeouf & Maddie Ziegler.

Οι “ήρωες της ζωής”, αυτούς που συναντάς κάθε μέρα, θέλοντας και μη, και σου αυτοσυστήνονται με την παράλληλη πρόταξη των στέρνων, με φοβίζουν.

Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν δεν με πείθει:  η δύναμη στη χειραψία σα τανάλια, το κάλπικο χαμόγελο του πωλητή, η πονηράδα στο βλέμμα του περπατημένου, η προσοχή που δίνουν στο ζύγι, το ευγενικό τους καλωσόρισμα, καθώς σε ανεβάζουν, υποβοηθώντας τον ασταθή βηματισμό σου σε ξύλινη ράμπα, σε υπαίθρια πλάστιγγα φορτοεκφορτωτών.

Πάντοτε έτρεφα μέσα μου μια δυσπιστία χωριάτη στη σιγουριά τους. Ίσως να έχει να κάνει με τις επαρχιώτικες μου καταβολές ή με το φανερό θαυμασμό που έτρεφε στον κόρφο του γι αυτούς ο πατέρας μου. Όσο όμως κι αν βροντοφώναζαν, φτύνοντας ψωμοτύρια, και διαλαλούσαν την αυτοθυσία τους για τους άλλους, εγώ μαντηλωμένη εμπαθής κακόγρια, έβλεπα από το χαμηλωμένο τσεμπέρι μου – ηθελημένα σφαλιστό το στόμα…

View original post 976 more words

How relevant is Philosophy?

Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα

style rive gauche

Ποίος βιβλιόφιλος θα μπορούσε να αντισταθεί σε ένα μυθιστόρημα του οποίου το κεντρικό θέμα θα ήταν η αναζήτηση μιας χαμένης βιβλιοθήκης; Κανένας! Κάπως έτσι με κέρδισε και μένα το πρώτο ανάγνωσμα μου από τον Δημήτρη Μαμαλούκα, Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα.

Ο Δημήτριος Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα και σπούδασε φιλοσοφία στην Ιταλία. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1999 με το μυθιστόρημα “Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα” (το οποίο μόνο από τον τίτλο έχει μπει στην λίστα ανάγνωσης!). Από τότε έχει εκδώσει αρκετά ακόμα βιβλία, καθώς και μια σειρά παιδικής λογοτεχνίας. Έχει συμμετάσχει επίσης σε αρκετά συλλογικά έργα, στο παρελθόν μάλιστα είχα διαβάσει την ιστορία του Στην επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα. Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα κυκλοφόρησε το 2007 από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Ο Νικόλα Μιλάνο είναι ένας μπάσταρδος και είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε για αυτόν. Είναι νόθος γιος ενός πλούσιου έλληνα, του άφησε την περιουσία…

View original post 212 more words

Οι κλεψύδρες του αγνώστου, α’ (Οδυσσέας Ελύτης)