Κυριακή Απόγευμα

Πότε-πότε την Κυριακή

Κυριακή απόγευμα. Ένας από τους βασικούς λόγους που έκανα αυτό το blog. Σχεδόν πάντα θα είναι από οριακά υποφερτή έως εξωφρενικά δυσβάσταχτη.

Δεν ξέρω τί την κάνει να κουβαλάει τόσο μεγάλο φορτίο και να το μεταφέρει σε όλα. Ακόμα και στα μπατζούρια που θα κλείσεις, γιατί κι αυτό το καλοκαίρι δεν τελειώνει. Η κυριακίλα όμως θα μπει από τις γρίλιες να σου θυμίζει ότι δεν μπορείς να της ξεφύγεις τόσο εύκολα.

Παίρνεις μία ανάσα, ανοίγεις ένα βιβλίο που, ειλικρινά σας μιλάω, ακόμα και η ανάγνωσή του έχει άλλη αίσθηση την Κυριακή. Λίγο πιο γήινη, ανέχεσαι λιγότερο τα τερτίπια των ηρώων. Το κλείνεις γιατί δεν του αξίζει τέτοια οπτική.

Προσπαθείς να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ότι δεν γίνεται μία μέρα, η οποιαδήποτε μέρα, να σου υπαγορεύει πώς να νιώθεις. Τραβάς κουρτίνες, ανοίγεις τα μπατζούρια για να μπει όσο φως έμεινε. Παλεύεις τα «απάλευτα», γιατί είναι προτιμότερο απ’ το να γίνεις υποχείριό…

View original post 108 more words