Οι «Ετρούσκοι»

Χείλων

Γράφει ο Χείλων

Η ιστορία των Ετρούσκων ή Τυρρηνών είναι εξίσου ενδιαφέρουσα όσο και αινιγματική. Παρόλο που γνωρίζουμε μόνο αποσπάσματα, εντούτοις είναι αξιοσημείωτη, όσον αφορά στα επιτεύγματά τους ως έμποροι, βιοτέχνες και στην επιρροή τους στον Ρωμαϊκό πολιτισμό. Ο αυτοκράτορας Κλαύδιος κατέγραψε την ιστορία τους σε είκοσι τόμους, αλλά δυστυχώς το έργο του δεν διασώθηκε. Εν τω μεταξύ, η ετρουσκική γλώσσα είναι εν μέρει κατανοητή, καθότι εκτός από κάποια αποκωδικοποίηση των ευρημάτων, σε γενικές γραμμές δεν μπορεί να αναγνωσθεί. Παρόλα αυτά τρείς βασιλείς της Ρώμης ήσαν Ετρούσκοι (Lucius Tarquinius Priscus – Servius Tullius – Lucius Tarquinius Superbus).

Τελικά, ο Ετρουσκικός πολιτισμός θα σβήσει εκπληρώνοντας μια ειρωνική προφητεία.

Η περιοχή της Ιταλίας, που σήμερα γνωρίζουμε ως Τοσκάνη αρχικά κατοικήθηκε από τους Villanovans, φυλές της εποχής του σιδήρου που είχαν μεταναστεύσει από τη Βόρεια Ευρώπη. Η περιοχή της Τοσκάνης αναφέρεται ως βόρεια περιοχή των Villanovans αλλά υπήρξε επίσης και μια νότια φατρία…

View original post 1,204 more words

Περικεφαλαία Ἑλληνική…

Ἀνιχνευτές

Περικεφαλαία  Ἑλληνική, ἀπὸ τὴν Κρήτη. Ἀρχαϊκή, τέλη 7ου αἰ. π.Χ., ἀπὸ χαλκό.
Μητροπολιτικὸ Μουσεῖο Τέχνης (Νέα Ὑόρκη) © The Metropolitan Museum of Art

     Ἐξαιρετικῆς τέχνης περικεφαλαία, ἡ ὁποία βρέθηκε σύμφωνα μὲ τὴν περιγραφή τοῦ Metropolitan Museum of Art στὴ νότιο-κεντρικὴ Κρήτη ὅπου ἀναμφίβολα εἶναι καὶ ὁ τόπος κατασκευῆς της.

View original post 465 more words

Αχελώος και Εχινάδες νήσοι: η αλήθεια στο μύθο

ΕΛΛΑΣ

Ο καθηγητής Η. Μαριολάκος μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Υπάρχει αλήθεια στους μύθους; Ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ηλίας Μαριολάκος, θεωρεί αδιαμφισβήτητα πως ναι και το αποδεικνύει μέσα από πολυετείς έρευνες, όπως αυτή που αναφέρεται στην ιστορία για τον Αχελώο και τις Εχινάδες νήσους. «Ο Αχελώος είναι ένας από τους πιο γνωστούς ποταμούς της αρχαιότητας και τιμόταν ως θεός. Ο μύθος λέει ότι οι Νύμφες που ζούσαν στις όχθες του, ενώ προσέφεραν θυσίες σε άλλους θεούς, ξεχνούσαν να τιμήσουν κι αυτόν κατά τον ίδιο τρόπο. Για να τις τιμωρήσει λοιπόν «έσυρε την περιοχή τους στη θάλασσα» (όπως αναφέρει ο Οβίδιος) και έτσι δημιουργήθηκαν τα νησιά Εχινάδες. Αργότερα, κάποιες από αυτές μετατράπηκαν και πάλι σε ξηρά, εξαιτίας των αποθέσεων του Αχελώου (σύμφωνα με τον Ηρόδοτο). Σήμερα, οι νησίδες αυτές βρίσκονται στο μέτωπο του Δέλτα του Αχελώου, στο νοτιοδυτικό άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, κοντά στις ακτές του Ιονίου», αναφέρει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο…

View original post 761 more words

Γιάννης Υφαντής, Όπου και να βρίσκεστε πάντα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Λίνος Κόκοτος & Δημήτρης Χριστοδούλου, Μες στον κόσμο
(ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης / δίσκος: Τα αντιπολεμικά (1978))

Όπου και να βρίσκεστε πάντα

Όπου και να βρίσκεστε πάντα
κρυφό ένα όπλο να κρατάτε πάνω σας γιατί
η επανάσταση
(σαν τη δευτέρα παρουσία) δεν ξέρετε
πού θα σας βρει, γιατί
η επανάσταση
(σαν τη δευτέρα παρουσία) γίνεται
κάθε στιγμή.

Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988) του Γιάννη Υφαντή

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιάννης Υφαντής

View original post

Κοκαλάκι συναισθηματικής συνοχής – Διήγημα

No Sense Words - Λέξεις Φυγόκεντρες

Στο φλιτζάνι με το καφέ

στο πρώτο μου τσιγάρο

στο κουτί με τα μπισκότα

μεγάλη τυφλόμυγα στάθηκε εμπρός μου και μου ‘δεσε τα μάτια.

Βουίζω.

Νόμιζα πως είχα πεθάνει από καιρό. Το ‘χα πάρει πια απόφαση. Σιγά το πράγμα, έλεγα. Αυτό ήταν; Αυτό που υποψιαζόμουν;  Σιγά τα λάχανα. Βιολογικά ανώδυνο. Κανείς δεν το υποπτεύεται.  Αρκεί να σέρνεσαι , είτε στα δυο πόδια πατώντας όρθιος,  είτε μπουσουλώντας, αν σου κόβονται οι δυνάμεις και νιώθεις την ανάγκη να ξαναγυρίσεις σε πρωτόγονη στάση ανθρωποειδούς, να στηρίζεσαι στα τέσσερα. (Στη δεύτερη περίπτωση αμύνεσαι απελπισμένα. Προσπαθείς να περάσεις στην αφάνεια, κινείσαι από κάτω τους,  να μη σε πάρουν χαμπάρι. Το ποδοπάτημα είναι απλά ένα ρίσκο. Κι αυτό το γνωρίζεις.) Αρκεί λοιπόν και να ικανοποιείς τη δίψα, τη πείνα, τη δική σου και των άλλων, σε τρία τακτά γεύματα. Κανείς δε θα πάρει μυρωδιά. Το ρέψιμό τους και το δικό σου μαζί, σε κατάκλιση σε φοδραρισμένο…

View original post 992 more words

Ζωή Καρέλλη, Αντιθέσεις

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Joan Miró, North-South, 1917, oil on canvas (62 x 70 cm). Private collection.

Αντιθέσεις

Όλ’ αυτά τα όνειρα, που πέρασαν,
χωρίς να τ’ ακολουθήσουμε.
Μέρες της άνοιξης θολές, έσβησαν,
άνθη, δεν έδεσαν σε καρπό, φυλλορρόησαν,
επιθυμίες, που χάλασαν,
λόγια που στο στόμα απόμειναν
και πικράθηκαν χαμόγελα δισταχτικά,
που μαράθηκαν, δεν θα φανούν στα πρόσωπα
των ονείρων, που χάθηκαν,
σα να μην υπήρχαν.

Δεν υπάρχουν τα όνειρα.

Τι θα κάνουμε τα όνειρα,
τις επιθυμίες, που δεν ξεπληρώθηκαν
μας αφήνουν αδιάφορους, όπως οι αδύνατοι
δε μας προφταίνουν και κλαιν πίσω μας
λόγια και θρήνους. Δεν ωφελεί με λόγια
και θρήνους να παρακαλούν. Προχωρούμε
να ζήσουμε όλη τη δύναμη που μας οδηγεί
και πεθαίνουν οι αδύνατοι.

Εμείς είμαστε βέβαιοι πως πρέπει να ζήσουμε.

Από τη συλλογή Εποχή του θανάτου (1948) της Ζωής Καρέλλη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ζωή Καρέλλη

View original post

Γιώργος Θέμελης, Ερημία

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Μάνος Χατζιδάκις, Ερημιά [Taki] (δίσκος: Never on Sunday (1960))

Ερημία

[Ενότητα Κινήσεις]

Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα

Απ’ όπου περάσεις νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο
Να βγαίνει από τους δρόμους που δεν πάτησες,
Από τα σπίτια που δεν επισκέφθηκες,
Απ’ τα παράθυρα που δεν άνοιξες,
Απ’ τα ποτάμια που δεν έσκυψες να πιεις νερό,
Από τα πλοία που δεν ταξίδεψες.

Έξω από μας πεθαίνουν τα δέντρα που δεν γνωρίσαμε.

Ο άνεμος περνά από δάση αφανισμένα.
Πεθαίνουν τα ζώα από ανωνυμία και τα πουλιά από σιωπή.

Τα σώματα πεθαίνουν σιγά-σιγά από εγκατάλειψη.
Μαζί με τα παλιά μας φορέματα μες στα σεντούκια.
Πεθαίνουν τα χέρια, που δεν αγγίσαμε, από μοναξιά.
Τα όνειρα που δεν είδαμε, από στέρηση φωτός.

Έξω από μας αρχίζει η ερημία του θανάτου.

Από τη συλλογή Συνομιλίες (1953) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης

View original post

Your Thorns Will Lock With Mine

rabirius

View original post

Distant Echo.

lemanshots - Fine Pictures and Digital Art

View original post

The Greek Generation of the 2000s and the politics of new European writing

Piano Poetry Pantelis Politics

Reading a rich review essay posted today on the current political turn of young European writers I am struck immediately by the similarities of this turn with the politics of the Greek generation of the 2000s. To show how well the Left Melancholy of the Greek poets fits into the general trend, I quote here selectively the essay’s general points, omitting the comments on the three specific writers it discusses. These general points describe equally well the poetics and politics of new Greek writing. Everything below is quotations.

August 3, 2016

A new generation of young European writers is reinventing political literature—and people are listening. Some of the brightest new voices on the continent are making their names through overtly political books, showing that literature, even books of poetry, can still play a significant role in shaping public discourse.

A new Europe is taking form in literature, one that reflects…

View original post 551 more words