ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
Αν κάποτε γράψω τη βιογραφία μου, δε θα παραλείψω ν’
αναφέρω το μίσος μου για τα βαφεία — είναι μνησίκακα και
τα τελευταία παιδικά ρούχα τα έστειλαν πίσω χωρίς φτερά,
αρρωστήσαμε τότε βαριά κι όταν σηκωθήκαμε, νιώθαμε αμήχανοι
και ξένοι, σαν κάποιους που εξαφανίστηκαν για χρόνια κι όταν
επιστρέφουν δικαιολογούνται ότι ο κήπος ήταν λίγο μακριά —
πού είχαν πάει; Άγνωστο.
Μόνο η μητέρα έκλαιγε τώρα πιο συχνά.
ADULTHOOD
If I’ll write my biography someday, I won’t forget to report my
hatred for dye houses — they are spiteful and when they returned
the last children’s cloths and without wings we got quite ill and
when we recovered we felt awkward and strange like the ones who
have disappeared for years and when they return they make excuses
that the garden was far away — where had they gone? Unknown.
Only now mother cries more often.
Τάσου Λειβαδίτη-Εκλεγμένα Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Tasos Livaditis-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis
Hellenic Canadian Literature 
One thought on “Tasos Livaditis”