Αλήτις Τσαλαχούρη, Αποσπάσματα

To Koskino

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Το αίμα μου βαρύμοχθα δεν έζησε – Επαγγελματίες Θαυμάτων ήτανε – Επί εκατονταετία – Σε αλίμενα νησιά – Χωριά φαντάσματα στα βράχια – Εργολαβία στον παπά για να ’χει πελατεία -Συγκεκριμένα – Δακρύζανε εικόνες με υπομονή ιώβεια ζεσταί-νοντάς τις με κεριά – Από εικόνα δακρυσμένη κερδίζανε πολλά αλλά ήταν σπάνια η επιτυχία (Η εικόνα από αιωνόβια έπρεπε ελιά ή βελανιδιά – Το δέντρο που με ακρίβεια χρονολογεί του εαυτού του την πορεία – ) – Ή τάχα μου ξεβράζανε στα βότσαλα ή σε άμμο την Παναγία με τον Χριστό της αγκαλιά -Ένας ψαράς καημένος την έβρισκε και τα ’χάνε απ’ το δέος τέτοιας μοίρας – Η ίδια η Θεοτόκος σ’ εκείνον να ζητήσει προστασία – Και στου νησιού την εκκλησία με Θεία Λειτουργία αυτός να την αφήσει επίσημα – Ή ξέχωναν χαράματα νεκρούς σε κοιμητήρια – Και τις κλειδώσεις των ποδιών τους κομμάτιαζαν με σφύρα υποκρινόμε-νοι Θεού την…

View original post 477 more words

A Simple Life by Giora Amir #ASimpleLife

ΑΝΝ ΣΕΞΤΟΝ – Η ποιητική της αυτοχειρίας (γ)

από την εκδήλωση του ΑΒΑΤΟΝ στο Ινστιτούτο Παστέρ

Ιορδάνης Π

Με εξαιρετική επιτυχία ολοκληρώθηκε η  εκδήλωση που διοργάνωσε το περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ με θέμα ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ.

Στο βήμα ο Μάνος Δανέζης

Ομιλητές τις βραδιάς ήταν ο Μάνος Δανέζης, επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Κωνσταντίνος Θ. Ζάρρας αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο διευθυντής του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ & των εκδόσεων Αρχέτυπο Στέφανος Ελμάζης.

Ο Κωστής Ζάρρας συνομιλεί με το κοινό μετά το τέλος της εκδήλωσης

Και ο υποφαινόμενος μαζί με τον κ. Ζάρρα

View original post

Φανή Αθανασιάδου, Καινούριοι ήλιοι

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Ορφέας Περίδης, Ήλιοι (δίσκος: Στο πρώτο πρώτο πέταγμα (2000))

Καινούριοι ήλιοι

Απ’ το παράθυρό μου
κοιτάζω και βλέπω την ομορφιά της χαράς
την ομορφιά της ζωής ανάγλυφα ζωντανεμένη
στους ήλιους που μόλις τώρα αρχίζουν
ν’ ανατέλλουν.
Με τη φλόγα ξαναμμένη στο βλέμμα τους
ατενίζοντας κάποιο όνειρο που θέλουν
να το κάνουν αλήθεια τους
και τις ανάσες τους γοργές να καίνε
γεμάτες δίψα για τη ζωή για τη δημιουργία.
Τώρα δες τους, καμάρωσέ τους
της ζωής τον τρελό χορό έχουν στήσει
κάτω απ’ τους ατέλειωτους της μουσικής τους ήχους
και χορεύουν χορεύουν χωρίς σταματημό.
Με τη δύναμη κρυμμένη μέσα τους
προχωρούν και γελούν.
Η ευτυχία έχει λοιπόν πρόσωπο ακόμη
στην ομορφιά της ζωής
στους καινούριους ήλιους που τώρα ανατέλλουν.

Από τη συλλογή Επιλογές (1986) της Φανής Αθανασιάδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Φανή Αθανασιάδου

View original post

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Επιβίωση

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Σταύρος Ξαρχάκος & Βαγγέλης Γκούφας, Για χατίρι σου
(τραγούδι: Ζωή Φυτούση / ταινία: Το ταξίδι (1962) του Ντίνου Δημόπουλου)

Επιβίωση

με ορέγεται ο θάνατος
και του αρνούμαι
σήμερα
αύριο
μνήμα της άνοιξης
μου άφησες κληρονομιά έναν δεσμό
ανελέητα απλό
με τη ζωή

Από τη συλλογή Το χρονικό των υποδόριων γεγονότων (1995) της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Μυρτώ Αναγνωστοπούλου

View original post

ελένη βακαλό

σημειωματαριο κηπων

.

.

.

. 

φυτική αγωγή

I

Τά φυτά έχουν άλλη απ’ τών ανθρώπων τήν αγωγή
Ότι δεν κινούνται δεν είναι μοναδικό
Ούτε πως δεν αυτοκτονούν
Τά φυτά είναι μονίμως επαναστατικά
Σκεφτείτε πως τήν ώρα τού φεγγαριού αυξάνουνε τά φυτά

.

VII

Ποιες συνήθειες τών φυτών μέ τρομάζουν :
Στα ξερά τά κλαδιά όταν σκάνε τά μάτια
διπλωμένα είναι μέσα τους ένα ένα τά πράσινα φύλλα
– Ίσως είναι γι’ αυτό που δεν ξέρεις τά φυτά αν πεθαίνουν στ’ αλήθεια –
γιατί ένα κλωνάρι καινούργιο
γερό
που ανθίζει
πετάει απ’ τήν ίδια τή ρίζα
και τή θέση τού κορμού που μαραίνεται παίρνει
πάλι είναι φυτά πριν πεθάνουν ο σπόρος τους πέφτει
στην κατάλληλη εποχή θα τά δεις να φυτρώνουν
ή η ρίζα τους μένει
πιο πολλά που γεμίζουνε τότε τόν επόμενο χρόνο μάς δίνει

Η αντοχή τών φυτών μέ ξαφνιάζει
Μερικά με τή ρίζα περνούν προχωρώντας στα θεμέλια
Απ’…

View original post 776 more words

Sacred Marriage

The Owl's Wise Eyes

Sweet Village Life

How innocent the love of the past. People would weave stories of a future together, from a mere glance, not even a touch. A gaze in the eyes, my grandmother (Niki) knew he was the one for her. My grandfather (Antonis) was her elder brother’s best friend. Sweet village life joined them together in a sense of community and trust. She would see him every three months at communal gatherings, that was the only time her heart skipped a beat. At 15 years old, Niki had dreams of becoming an actress and had already participated in several local plays. Niki had the voice of a nightingale, waking with song and dancing her way through the day. However, due to poor familial conditions and obligations as an older sister to 4 younger siblings, Niki was forced to mature at a very young age. Pulled out of high school…

View original post 1,404 more words

It’s Happening Outside

rabirius

View original post

Ζωή Καρέλλη, Υπαρκτικά (IV)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

[Ενότητα Υπαρκτικά]

IV

Τόσο είναι το πάθος μου της ζωής
που θα μπορούσα να πεθάνω.

Τόσο ζω που καταλαβαίνω
πόσο πεθαίνω.

Τόση είναι η ζωή μου
που με πεθαίνει.

Τόσο μπορώ να ζήσω
που μπορώ ν’ αδιαφορήσω αν ζω.

Τόσο ζητώ να ζήσω
που δεν αντέχω να ζω.

Από τη συλλογή Το πλοίο (1955) της Ζωής Καρέλλη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ζωή Καρέλλη

View original post