Karyotakis-Polydouri

Παρίσι

Παρίσι, ήταν καιρός τα ονείρατά μου
στο σκοτεινό πρωί σου να σκορπίσω
και να σ’ αφήσω παίρνοντας κοντά μου
τη θλιβερή χαρά να σ’ αγαπήσω.

Τώρα η Μεσόγειος λυγερή σειρήνα
που στο πλοίο μας γύρω αφροκοπάει
κι’ όλα του αφρού της τα κατάσπρα κρίνα
ένας σκοπός: μακριά σου να με πάη.

Κ’ ύστερα σα σιμώσουμε κει πέρα,
θάρθη προσταχτικό το φως ν’ ανοίξη
τα μάτια μου στην τρισγαλάζια μέρα
και την ενθύμησή σου να μου πνίξη.

Κ’ ύστερα τα νησιά της θα χυμήσουν.
Κ’ η Αθήνα, ξέρω, δε θ’ αργοπορήση.
Θε να στηθούνε να μου πολεμήσουν
της αμαρτίας τον έρωτα, Παρίσι!

Και θα θελήσουν να ξεχάσω πόσο
σου δόθηκεν αμέσως η ψυχή μου.
Καθώς χωρίς την έγνοια ν’ ανταμώσω
γύριζα μέσ’ στους δρόμους μοναχή μου.

Όμως παντού έπιανα εύκολα φιλίες
γιατί σα να με ξέραν μου γελούσαν
παντού, σπίτια και πάρκα κ’ εκκλησίες
κι’ όταν ξαναπερνούσα μου μιλούσαν.
Και θα θελήσουν να ξεχάσω, πόση
καινούργια νειότη συ μούχες χαρίσει,
πως τη μοίρα μου ακόμα έχω ανταμώσει
γυρίζοντας στους δρόμους σου, Παρίσι

 

PARIS

 

Oh Paris, it was time when

I scattered my dreams in your dark mornings

and now I leave you taking with me

the sorrowful joy that I love you.

 

The Mediterranean delicate siren

that flows around our ship

with all its frothy lilies

now takes me away from you

 

but we shall meet again in the future

when light will come carefully to open

my eyes before the gleaming blue day

that helps me live with your memory

 

and then its islands will charge

Athens, I know, isn’t far behind

and they’ll stand and fight

my sinful love for you, oh Paris,

 

and they will wish me to forget

how sweetly I gave you my soul

not longing to meet anyone

when I aimlessly saunter in your streets

 

Karyotakis-Polydouri/The Tragic Love Story, Libros Libertad, 2016

www.libroslibertad.com