Karyotakis-Polydouri//The Tragic Love Story

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ἀσημένιο τὸ μέτωπο. Καὶ ὡραῖα
τὰ μάτια σου ἐφωσφόριζαν γαλάζα.
Τὸ πιάνο καθὼς ἄνοιγες, δυὸ νέα
τριαντάφυλλα τρεμίζανε στὰ βάζα.
μὰ οἱ κρόταφοί σου ρόδα πλέον ὡραῖα.

Ἐπάλευαν τὰ χέρια σου, ἐκερδίζαν·
τὰ πλήχτρα ὑποχωρούσανε· τὶς νότες,
τὴ μελῳδία σὰν ἔπαθλο χαρίζαν.
Ἀκούαμε. Καὶ τὰ αἰσθήματα, δεσμῶτες
ποὺ τὴν ἐλευτερία τοὺς ἐκερδίζαν.

Δὲν θυμοῦμαι καλά, πέρασαν χρόνια,
πὼς εἶχες ὅμως λέω καὶ τραγουδήσει·
ἐξὸν ἂν ἐκελάηδησαν ἀηδόνια.
Λάλο ἢ βουβό, τὸ χεῖλο σου εἶναι βρύση,
ἐλάφια κουρασμένα ἐμὲ τὰ χρόνια.

Ἡ πεταλούδα πάντα θὰ πετάξει
ἀφήνοντας στὰ δάχτυλα τὴ γύρη.
Θρίσμα τὸ ἀντίο, τὸ χέρι σου μετάξι,
κι ἐχάθηκες. Ἀπὸ τὸ παραθύρι
ἡ πεταλούδα πάντα θὰ πετάξει…

 

TRIBUTE

 

Forehead of silver and your blue

eyes reflected beautifully

as you opened the piano

two fresh roses shivered in the vase

like flowers your temples bloomed.

 

Your hands fought and won

against the keys that retrieved

creating notes, the melody reward.

We listened. And the emotions-slaves

regained their freedom.

 

Years have gone, well I don’t remember,

though I  believe that you had also sung

unless the nightingales sang

whether silent or talking your lips are fountain

when my years are but tired deer.

 

Butterflies will always flutter

leaving the pollen on the hand

goodbye only but a rustle, your hand as silk

when you vanished; butterflies

will always fly out through the window.

Karyotakis-Polydouri/The Tragic Love Story, Libros Libertad, 2016

www.libroslibertad.com