Mahler’s god Pan and Nature/Παν awaken

Piano Poetry Pantelis Politics

Gustav Mahler’s massive 3^rd Symphony (1893-96), which calls for 200 musicians, a women’s choir of 300, and a boy’s choir of 200, is the longest symphony in the standard repertoire, lasting over an hour and a half. The composer considered various programmatic titles for the entire work, and one of them was “Pan,” because he was intrigued by the Greek noun’s two meanings, the name for a god and for “all.”  I identify the same double function in the component “Pan-” of the first name of Pantelis Polychronidis, my “other self” – that is, in a noun denoting both division (a divinity who is half-man, half-animal) and unity (nature as a divinity which is unified).

How can we acknowledge publicly this double absolute that every great friend in our lives incarnates, the extreme meanings of the unique and divided vs. the cosmic and whole? How can we celebrate special…

View original post 332 more words

The Quartet as the Pure

Piano Poetry Pantelis Politics

Classical music has been commonly considered as the metaphysics of all art. That is why philosophers, following the advice of Socrates’ daemon (“Σώκρατες, μουσικὴν ποίει καὶ ἐργάζου”, Phaedo 60e), “make music,” and the best of them form a quartet to “work at it” better.

This notion of music as the meta-physics of the physics of the arts becomes manifest in two major instances. First, as Walter Pater confirmed in his essay “The School of Giorgione” (1877), moderns since Baudelaire believe that “all artconstantlyaspires to the condition of music” since only music can achieve a “perfect identification of matter and form. In its consummate moments, the end is not distinct from the means, the form from the matter, the subject from the expression; they inhere in and completely saturate each other; and to it, therefore, to the condition of its perfect moments, all the arts may be…

View original post 820 more words

γεράσιμος λυκιαρδόπουλος : οι νεάντερταλ τών κολλεγίων

σημειωματαριο κηπων

.

.

 

 

«“Με οδηγό τόν Ξένιο Ζεύ” θα αντιμετωπίσει τό μεταναστευτικό ο Μιλτιάδης
Βαρβιτσιώτης, όπως ακριβώς δήλωσε σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή…»

(Εφημερίδα τών Συντακτών 5/9/13)

 

   Έτσι ακριβώς : «τόν Ξένιο Ζεύ». Δεν πρόκειται για τή γνωστή αγραμματοσύνη τών «εγέρθητων» – σ’ αυτήν τουλάχιστον θα μπορούσε ίσως κανείς και να ανακαλύψει κάποιο ίχνος ενοχής κακού μαθητή. Εδώ πρόκειται για κάτι άλλο που χαρακτηρίζει όχι τόσο τή γλωσσική βαναυσότητα τών νυχτερινών μπράβων αλλά τή συμπεριφορά τών ημερινών κυρίων τους. Πρόκειται, ακριβέστερα, όχι για γλωσσική άγνοια αλλά για τήν αφροντισιά, για τήν αλαζονεία τής άγνοιας που βλέπουμε συχνά στην εγγράμματη εκείνη τάξη τών πολύξερων ανευθυνοϋπεύθυνων που μπορεί να φτάνουν και πρωθυπουργοί άμα λάχει. Δεν πρόκειται λοιπόν για τή φτωχή, τή λαϊκή, τή μπανάλ αγραμματοσύνη, αλλά για τήν προγραμματισμένη αγραμματοσύνη τών κολλεγίων που καταρτίζουν «στελέχη» και «διαχειριστές» για να πάρουν στα χέρια τους αυτή τήν τρελή μηχανή που τραβάει στον…

View original post 283 more words

«Η ανθρωπότης αγωνιά»

dimart

—Οι ελληνικές εφημερίδες για τη δολοφονία του John Fitzgerald Kennedy, σαν σήμερα, 22 Νοεμβρίου 1963—

«Η ανθρωπότης αγωνιά», Μεσημβρινή, Σάββατο 23 Νοεμβρίου 1963

Παρασκευή 22.11.1963, 12:30 τοπική ώρα Τέξας: Ο πρώτος ρωμαιοκαθολικός Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Τζων Φιτζέραλντ Κένεντι, πέφτει νεκρός στα 46 του χρόνια, χτυπημένος από σφαίρα μέσα στο ανοικτό προεδρικό όχημα, σε δρόμο του Ντάλλας. Ο νεαρότερος (μόλις 43 ετών) εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ιρλανδικής καταγωγής και όταν δολοφονήθηκε είχε μόλις τρία χρόνια στο αξίωμα, δίχως να προλάβει να αφήσει αξιόλογο νομοθετικό έργο.Πενήντα δύο χρόνια αργότερα, το μυστήριο της δολοφονίας του παραμένει άλυτο και η εικόνα της στοιχειώνει τη μνήμη μιας ολόκληρης γενιάς Αμερικανών. Ίσως γιατί ήταν το πρώτο τέτοιου είδους συμβάν που μετέδωσε η καινούρια τότε εφεύρεση, η τηλεόραση, και μάλιστα, αφιερώνοντας εβδομήντα ώρες συνεχούς διακαναλικής αναμετάδοσης —ένα ρεκόρ το οποίο καταρρίφθηκε μόλις στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Η δολοφονία του Κένεντυ, τα…

View original post 80 more words

Rebel, Rebel

dimart

Αυτό δεν είναι τραγούδι #865
Dj της ημέρας, η Νάση Αναγνωστοπούλου

Παραμιλούσε· όχι δεν έφταιγε ο πυρετός, τα λόγια, οι πράξεις έφταιγαν, δεν είχε πυρετό, αλλά από τα άλλα δύο έβριθε το σύμπαν — και δεν ήταν για καλό.

Το παραμιλητό ή αυτό που έμοιαζε με παραμιλητό τον ξύπνησε, στάθηκε στους αγκώνες του κι έστρεψε το κεφάλι προς το μέρος της, παραμιλάει, είπε, αλλά δεν καταλαβαίνω τί λέει. Μα ό,τι κι αν είναι αυτό της ανήκει, δεν θα κρυφακούσω τις σκέψεις που δραπέτευσαν από το κεφάλι της κι άταχτα ρίχτηκαν στη μάχη, να πολεμήσουν, να σκοτωθούν ή να νικήσουν, ας σηκωθώ καλύτερα μέχρι να ησυχάσει, κοιμήσου ήρεμα καλή μου, είπε και βγήκε στη βεράντα.

Η νύχτα ήταν γλυκιά, πηχτή όμως, τι θα πει αυτό εκείνη μου το είχε εξηγήσει, το είχα καταλάβει αλλά δεν έβρισκα τα λόγια να το περιγράψω, η μνήμη μου δεν είχε καταγράψει τις όμορφες λέξεις της…

View original post 659 more words

Urban Landscape

rabirius

View original post

Μάθε να φεύγεις — Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Επιστήμες, Παιδεία

Σε κάθε είδους διαπραγμάτευση, η ικανότητά σου να “φεύγεις” είναι το πιο δυνατό σου εργαλείο. Εκείνοι που μπορούν να “φύγουν” από μία διαπραγμάτευση -μεταφορικά να φύγουν, όχι να σηκωθούν και να γυρίσουν την πλάτη στον άλλο- είναι σε πιο ισχυρή θέση. Εκείνοι που είναι πεπεισμένοι ότι είναι ανάγκη να συνεχίσουν να “παζαρεύουν” είναι σε πιο αδύναμη θέση.

via Μάθε να φεύγεις — Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Επιστήμες, Παιδεία

On PM May’s new industrial policy, Brexit, the EU and Trump – Sky TV

Yanis Varoufakis

Click on the image

View original post

Eleanor Catton, «Τα Φώτα»

ArsX3 - Journal Edition

Τα Φώτα είναι ένα υπέροχα ογκώδες βιβλίο που θυμίζει τα τεράστια κλασικά μυθιστορήματα, όχι μόνο στο μέγεθος αλλά και στο ύφος. Η Catton αφηγείται τη ζωή του Σκοτσέζου Walter Moody, ο οποίος καταφθάνει στη Νέα Ζηλανδία σε αναζήτηση χρυσού, την εποχή της χρυσοθηρίας. Με το που αποβιβάζεται στο νησί, μέσα σε μία καταιγίδα, αναζητά καταφύγιο στο τοπικό ξενοδοχείο. Εκει 12 άντρες έχουν μία συνάντηση για να ξεδιαλύνουν ένα μυστήριο. 

Σταδιακά γνωρίζουμε έναν-έναν αυτούς τους χαρακτήρες, μέσα από τις συχνά αλληλένδετες ιστορίες τους. Η Catton χρησιμοποιεί ένα πέπλο μυστηρίου σε ό,τι περιγράφει και ακόμα και ο διάλογος είναι συχνά διφορούμενος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το βικτωριανό ύφος και στυλ, που καθορίζει τόσο το διάλογο όσο και τις περιγραφές. Η έρευνα που πρέπει να έκανε η τόσο ταλαντούχα συγγραφέας πρέπει να ήταν τεράστια και λεπτομερής. Ο κόσμος της σκοτεινός, Ντικενσιανός, γεμάτος μυστήριο – μία άψογη αναπαράσταση της Νέας Ζηλανδίας εκείνης της…

View original post 216 more words

Μεταξύ δυο σημείων

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Η ποίηση είναι το θέμα του ποιήματος της ευκλείδειας γεωμετρίας. Όλη η ιστορία του πολιτισμού είναι το ευθύγραμμο τμήμα που ενώνει δυο τυχαία σημεία. Ο συντομότερος δρόμος μεταξύ του Α και του Β.

Χύθηκε αίμα για να κατακτήσουμε το συντομότερο δρόμο μεταξύ δυο πόλεων. Το συντομότερο δρόμο μεταξύ δυο κορμιών.

Οι πατέρες της εκκλησίας διακηρύσσουν πως η οδός του αληθούς χριστιανού είναι η ευθεία.

Αυτοί που φυτεύουν λάχανα λένε πως η ευθεία είναι η καλυτέρα όλων.

Και ο Κικέρων μιλάει για την ευθεία, λέγοντας πως είναι το σύμβολο της ηθικής ευθύτητας.

Κι ο Αρχιμήδης μιλάει για τη συντομότερη γραμμή μεταξύ δυο σημείων.

Ο Νέρων όμως θέλησε να κατακτήσει την απόλυτη ευθύτητα, να συντομεύσει κι άλλο το δρόμο που οδηγεί απ’ τη Ρώμη στις κτήσεις. Έβαλε φωτιά για να κάψει την πραγματικότητα μεταξύ της αρχής και του τέλους.

Έκανε την εξουσία του πληθωρική και ανελέητη κι έπειτα κοιμήθηκε ήσυχος και ακμαίος…

View original post 162 more words