Έξω από αυτήν τη Μάσκα (παίρνοντας θέση μπροστά σ’ ένα πορτρέτο) ~ Ουώλτ Ουίτμαν Σκοπευτές Ονείρων…: Έξω από αυτήν τη Μάσκα (παίρνοντας θέση μπροστά σ’ ένα πορτρέτο) ~ Ουώλτ Ουίτμαν 1 Έξω από αυτήν την κυρτωμένη, χοντροκομμένη Μάσκα, (Όλες οι ευθειότερες, οι ομοιότερες Μάσκες απαρνημένες – αυτή προτιμημένη,) Τούτη η κοινή αυλαία του […]
Day: 11/26/2016
Εκτός από τη μοναξιά υπάρχει και ο ιμπεριαλισμός
Του Σπύρου Αλεξίου
Σκέψεις για το αντι – ιμπεριαλιστικό κίνημα μετά την επίσκεψη Ομπάμα
Σιγά σιγά καταλαγιάζει ο κουρνιαχτός από την -ούτως ή άλλως- σημαντική επίσκεψη του Μπ. Ομπάμα. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να στρέψει επικοινωνιακά αλλού τη συζήτηση είναι προφανές πως το γεωπολιτικό στοιχείο ήταν το κυρίαρχο και οι πραγματικές διαστάσεις του θα φανούν στο άμεσο μέλλον. Το γεγονός πως η πρώτη συνάντηση του Τσίπρα ήταν με τον πρόεδρο της Κύπρου ίσως να είναι ενδεικτικό. Το γεωπολιτικό ζήτημα δεν είναι ξεκομμένο φυσικά από την ευρύτερη ιδεολογική διάσταση αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό των κυρίαρχων δυνάμεων: Η υπεράσπιση ενός καπιταλισμού “με ανθρώπινο πρόσωπο” που προέβαλε ο Ομπάμα από τη μια, η βίαιη ακροδεξιά – στα όρια του εκφασισμού – προσαρμογή που εκφράζει ο Τραμπ από την άλλη. Η “δημοκρατία” σαν όραμα από τη μια, τα δικαιώματα της “φτωχολογιάς” και το “έθνος” από την άλλη. Είναι…
View original post 2,534 more words
ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ – κυβερνούσαν, λήστεψαν και έβγαλαν τα λεφτά στο εξωτερικό σε μαύρους λογαριασμούς
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΓΙΑ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ!
View original post 170 more words
Μανώλης Αναγνωστάκης, Ποιήματα
Πέντε μικρὰ θέματα
Ι
Μὲς στὴν κλειστὴ μοναξιά μου
Ἔσφιξα τὴ ζεστὴ παιδική σου ἄγνοια
Στὴν ἁγνὴ παρουσία σου καθρέφτισα τὴ χαμένη ψυχή μου.
Ἐμεῖς ἀγαπήσαμε. Ἐμεῖς
Προσευχόμαστε πάντοτε. Ἐμεῖς
Μοιραστήκαμε τὸ ψωμὶ καὶ τὸν κόπο μας
Κι ἐγὼ μέσα σὲ σένα καὶ σ᾿ ὅλους.
ΙΙ
Ἴσκιοι βουβοὶ ἀραγμένοι στὴ σκάλα
Μάτια θολὰ ποὺ κράτησαν εἰκόνες θαλασσινὲς
Κύματα μὲ τὴ γλυκιὰν ἀγωνία στὴν κάτασπρη ράχη
Γυμνὸς κυλίστηκα μέσα στὴν ἄμμο μὰ δὲν ὑποτάχτηκα
Καὶ δὲν ἀγάπησα μόνον ἐσένα ποὺ τόσο μὲ κράτησες
Ὅπως ἀγάπησα τὰ ναυαγισμένα καράβια μὲ τὰ τραγικὰ ὀνόματα
Τοὺς μακρινοὺς φάρους, τὰ φῶτα ἑνὸς ἀπίθανου ὁρίζοντα
Τὶς νύχτες ποὺ γύρευα μόνος νὰ βρῶ τὸ χαμένο ἑαυτό μου
Τὶς νύχτες ποὺ μόνος γυρνοῦσα χωρὶς κανεὶς νὰ μὲ νιώσει
Τὶς νύχτες ποὺ σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αὐταπάτη.
ΙΙΙ
…
IV
Κάτω ἀπ᾿ τὰ ροῦχα μου δὲ χτυπᾶ πιὰ ἡ παιδική μου καρδιὰ
Λησμόνησα τὴν ἀγάπη πού ῾ναι…
View original post 1,134 more words
She Rose Up At Dawn
Πιστεύεις ότι το να φύγεις είναι εύκολο?
Άρθρο αναγνώστριας του blog
Θα σου διηγηθώ μία μικρή ιστορία, την ιστορία της ζωής μου. Δεν έχει σημασία η ηλικία μου ή το όνομά μου. Θα μπορούσαν να με λένε Κατερίνα ή Μαρία ή οτιδήποτε άλλο και να είμαι κάπου γύρω στα 45.
View original post 557 more words
What is Poetry?
The melancholy of the long-distance Greek acrobat
Greek poet, critic, and essayist Thomas Tsalapatis published recently the “Introduction” to a new weekly newspaper column, which he calls Diaries of Dystopia. The hero of the piece is an acrobat balancing with difficulty on the crest of a dam that is on the verge of breaking. On the one side of him is the abyss and on the other the surge of water pressing against the dam. He does not look to either side. All he does is try to maintain his faltering balance on the ledge so as not to fall or be saved. Each one of his steps causes another crack on the dam. Content and self-sufficient in his extreme precarity, he is doomed to his utter exposure and isolated in his proud solitude. Like most of the Greek readers of this story, he is caught in a dystopic present between a future that…
View original post 894 more words
