►Mythology: “Arachne, The Greek Spider Woman”🕷.-

⚡️La Audacia de Aquiles⚡️

“Arachne or Dialectics” by Paolo Veronese. 1520.

______________________________________________________________________________________

In Greek Mythology, Arachne was a Lydian woman, the daughter of a famous Tyrian purple wool dyer, who was highly gifted in the art of weaving.

Soon news of Arachne’s artistry spread far and wide and it is said that nymphs from the forests left their frolicking and gathered around Arachne to watch her weave.

All this adulation was more than Arachne could handle and being an ordinary mortal who was quite vulnerable to human failings, she became quite arrogant about her superior skills. She was annoyed at being regarded as a pupil of Athena, the Goddess of Wisdom, and began bragging about her skills, proclaiming herself to be far more superior to even Athena.

“Athena and Arachne” by Antonio Tempesta. 1599.

Athena took offense and set up a contest between them. Presenting herself as an old woman. 

When they finally met…

View original post 2,088 more words

Eleanor Rigby

dimart

Αυτό δεν είναι τραγούδι #858
Dj της ημέρας, η Ειρήνη Βεργοπούλου

Είδα τις προάλλες στο όνειρό μου την ‘Ελινορ Ρίγκμπυ.  Εξακολουθούσε να μαζεύει τα ρύζια που έπεφταν χάμω στους γάμους, στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, στο Λίβερπουλ. Ακόμα δεν την προσέχει κανείς. Εξάλλου, ήταν πάντα αόρατη. Ο πατήρ Μακένζι την έχει από καιρό ξεχάσει. Αυτός, εκεί που είναι τώρα, μαντάρει ακόμα κάλτσες, και μάλιστα, όλες εκείνες τις τρύπιες από το σαρκασμό του χρόνου  κάλτσες, που τα γεμάτα ευγνωμοσύνη μέλη του ποιμνίου του απιθώνουν τώρα στην νυσταλέα, συγχωρητική αγκαλιά του.

Είδα την ‘Ελινορ, λοιπόν, να πασπαλίζει με αυτό το παλιωμένο, αλλά ζαχαρωμένο από τον ιδρώτα της  περιφρονημένης παλάμης της ρύζι, τα μέρη πάνω από τα οποία εκείνη ήθελε να πετάξει. Την είδα την ώρα που ίπτατο, ενώ το άφηνε δίπλα και μέσα  σε κάδους σκουπιδιών, στις βάσεις των πασάλων των φαναριών, έξω από εκκλησίες στα σκαλοπάτια τους, και παραπέρα, γύρω γύρω…

View original post 162 more words

Το απόσπασμα της Πέμπτης: Το τραγούδι του εαυτού μου, Ουώλτ Ουίτμαν

LovArt's Corner

Το τραγούδι του εαυτού μου, Ουώλτ Ουίτμαν

52

Το διάστικτο γεράκι εφορμά πάνω μου και με κατηγορεί, παραπονιέται για την

φλυαρία μου και την αδράνειά μου.

View original post 325 more words

Books Published in 2016

BOOKS BY MANOLIS ALIGIZAKIS PUBLISHED IN 2016

 

ΑΘΙΒΟΛΕΣ (MEMORY PLEATS), in Greek, Filntisi Publications, Athens, Greece, 2016

www.filntisi.gr

 

 

FRUNZE DE TO AMNA, poetry by Manolis, translated to Romanian by Lucia Gorea, Ab-Art, Romania, 2016.

MEMORY PLEATS, poetry by Manolis, translated to Serbian by Jolanka Kovacs, CYBERI Publications, Serbia, 2016

THE SECOND ADVENT OF ZEUS, poetry by Manolis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2016

www.ekstasiseditions.com

KARYOTAKIS-POLYDOURI//THE TRAGIC LOVE STORY, poetry by Kostas Karyotakis and Maria Polydouris, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, 2016

www.libroslibertad.com

Υγίνου, Ποιητική Αστρονομία : Ι.1 Μεγάλη Άρκτος

Στην Ελλάδα οι δύο από τις 10 κορυφαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του κόσμου

Παιδείας Εγκώμιον

Δύο ελληνικές αρχαιολογικές αποκαλύψεις, οι δεσμώτες του Φαλήρου και ο σκελετός που βρέθηκε στο ναυάγιο των Αντικυθήρων, εντάσσονται από το διεθνές, έγκυρο περιοδικό ARCHAEOLOGY στις κορυφαίες δέκα αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 2016.

ΕΘΝΟΣ, 14/12/2016

View original post 1,072 more words

Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, Η ερωμένη του Φίλωνος

To Koskino

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος στη μοναδική σωζόμενη φωτογραφία του

Σας βεβαιώ περιπαθώς να γράψω εμελέτων,
και είχον θέμα λετοιμον κ’ εμπνεομένου στάσιν
Οπότε έλαβαν φαιδράν οι στοχασμοί μου φάσιν
Κ’ εκάγχασα την τραγικήν φενάκην καταθέτων.

Χθες έτυχε σχολαστικόν ερώντα ν’ απαντήσω,
Εκφράζοντα το πάθος του προς την πεφιλημένην,
Πώς ήρχισε νομίζετε; προσβλέπων την Ελένην
Σε αγαπώ, εφώνησεν, ο μέλλων αγαπήσω.

Κ’ εκάγχασα την τελετήν αυτήν αναπολήσας
Αλλά ησθάνθην προς αυτόν παλμούς ευγνωμοσύνης
Ως αποτρέψαντ’ απ’ εμού το βέλος της οδύνης
Με κλίσιν ρήματος το πυρ του έρωτος συγχύσας.

Διότι είναι μέγιστος ο άνθρωπος εκείνος
Ο προκαλών μειδίαμα, το έαρ, εις τα χείλη
Ευγνωμοσύνην ο θνητός και στέφανον οφείλει
Πού είναι το μειδίαμα; είναι παντού ο θρήνος.

Αρκεί, αρκεί ο στεναγμός ον η πραγματικότης
Εκ της καρδίας αποσπά ροφώσα την καρδίαν
Προς τι να διεγείρωμεν κ’ ημείς την αθυμίαν;
Προς τι το δάκρυ; αρκετά θρηνεί η ανθρωπότης.

Λοιπόν… αλλά τι έλεγον; δεν…

View original post 447 more words

Share this:

camera lucida

Μοιάζουμε απελπιστικά
έχουμε την ίδια σύσταση
σκόρπιες σταγόνες χλωροφύλλης
μέσα σε χώμα ξερό
και στο μέτωπο την ίδια ρυτίδα
που ευθύβολα μας σημαδεύει
πάσχουμε από την ίδια αστοχία υλικών
όπου μας αγγίζουν
γινόμαστε τρίμματα
σε τσέπες περαστικών
πασχίζουν οι άκρες μας
να σμίξουν στερητικά
-μα εγώ μέσα στα χέρια σου
ολότελα συνοψίζομαι
κι εσύ σαν κόμπος στο λαιμό μου
ολάκερα σωρεύεσαι-
και κάπως έτσι οι νύχτες μας
ασελγούν πάνω στις μέρες τους
και είναι τρύπια τα σώματα
στεγνά τα σεντόνια

An Lou

View original post

Darwin’s Beagle Journals

A R T L▼R K

Here is something for those explorers planning a new year full of exciting travels! On the 27^th of December 1831, Charles Darwin (1809 – 1882) embarked on his first journey aboard the HMS Beagle, during which he began to formulate the theory of evolution. The trip lasted almost 5 years taking him from Plymouth to Rio, then around the world to Mauritius then back to Falmouth. The result of the expedition was hisJournal of Researches into the Natural History and Geology of the countries visited during this voyage on the Beagle, under the command of Captain Fitz Roy, R.N. Its first edition was published May 1839:

“July 5th, 1832.—In the morning we got under way, and stood out of the splendid harbour of Rio de Janeiro. In our passage to the Plata, we saw nothing particular, excepting on one day a great shoal of porpoises…

View original post 352 more words

Share this:

camera lucida

Δώ’ μου τα χέρια σου να με αλαφιάσουν,
χέρια που ανέκαθεν αναπολώ
νά ’ρθουνε τη μοναξιά μου να σπάσουν,
δώσ’ τα μου νά ιδω έτσι κι εγώ καλό.

Άμα τα πιάνω στη φτενή μου αρπάγη
–δάχτυλα, σκιάξιμο, σάστισμα, φούρια–…
άμα τα πιάνω, όπως λυώνουν οι πάγοι
και το νερό βρίσκει κοίτη καινούργια,

νιώθεις τα ρεύματα που με διαρρέουν,
με κατακλύζουν και με καταχτούν,
που διατρυπούν τα πρανή των ορέων
και τί προδίδουν όσοι έτσι αταχτούν;…

Τί μαρτυράει εδώ η μύχια γλώσσα;
–ρήματα αλάλητα, αγριμιών ορμές,–
βουβά κι ανίδωτα και μύρια όσα
είδωλα μέσα σε μαύρο καθρέφτη… Μες

στην ανεκλάλητη πια ανατριχίλα
τί λεν τα δάχτυλα που έξαφνα πιάνουν
σφιχτά τη λεία τους; Τί λένε; Μίλα!
Σε μια στιγμή-αστραπή το αχανές χάνουν!…

Δώ’ μου τα χέρια σου, της καρδιάς μου εκμαγεία·
σιγάει ο κόσμος –σαν δεν είναι μόνα,
τα χέρια σου– να νιώσει τη μαγεία
του νυσταγμού η ψυχή μου εις…

View original post 8 more words