ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ
Τρεις ώρες φτάνουν για να γράψεις ένα ωραίο ποίημα
Όμως τριάντα χρόνια δεν αρκούν να γράψεις ένα ποίημα
Όσο αν ζητάς κι αν θυσιάζεις. Η άνοιξη
Κατάλαβα πως είναι υπόθεση ρουτίνας για τη φύση
Που εχθρεύεται το πνεύμα και αμαυρώνει το άφθαρτο.
Σκέψου καλά: Κάθε μορφή αθανασίας αντίκειται
Στην έννοια του όντος. Κάθε αντίθεση
Θα συντριβεί κάτω απ’ τη φτέρνα του καιρού
Καθώς πατάει με δρασκελιές και πέλματα γρανίτη. Ανοίγοντας
Μια υπόνοια παρόντος
Καίγοντας
Τα φρύγανα των πράξεων σε ουρανομήκεις φλόγες ήλιου.
Όπου παρόν
Σημαίνει απλώς το παρελθόν του μέλλοντος
Ή, πιο σωστά, το μέλλον ενός άλλου παρελθόντος
Αφού, όσο ξέρω, δεν υπάρχει ακόμα η συνταγή
Να φτιαχτεί μια στιγμή διαρκείας.
Τι άπληστοι
Σταθήκαμε στ’ αλήθεια τι άσωτοι
Μες στη φιλαργυρία μας. Ποιος θα πιστέψει άραγε
Πως σπαταλήσαμε τη λίγη αιωνιότητα που μας αναλογεί
Χαμένοι σε μιαν έρημο από λέξεις. Σπέρνοντας
Και περιμένοντας το νέο φρούτο να φυτρώσει απ’ το κουκούτσι,
Αφήνοντας
Το γινωμένο φρούτο να σαπίσει.
Στ’ αλήθεια τι άπραγοι
Τι ανεπίδεκτοι αθανασίας οι θνητοί.
INSUSCEPTIBLE TO IMMORTALITY
Three hours are enough to write a beautiful poem
yet thirty years aren’t enough to write a poem
no matter how much you desire it or what you sacrifice.
I understand it is a matter of routine for nature
that hates pneuma and blackens the imperishable.
Think of it: every form of immortality stands opposite
the concept of being. Every opposition
will vanish under the heel of time
that walks in straddles and an soles of granite. Opening
the suspicion of the present
and burning
the brushwood of events into the sky-high fire of the sun
where the present
underscores the past of the future
or better the past of the other future
since, as far as I know, there no recipe
to make a moment that lasts.
How greedy
we truly have been, how prodigal
in our avarice. Who would believe
that we’ve spent the little eternity that belongs to us
lost in the desert of words. Seeding and waiting
for the new fruit to sprout from the seed
leaving
the ripened fruit to rot.
Truly how empty-handed
how insusceptible to immortality mortals are.
NEOHELLENIC POETRY-AN ANTHOLOGY, translated by Manolis Aligizakis, work in progress, Libros Libertad, summer 2017
