Γιώργος Καββαδίας, Τρόμο κρατεί_

To Koskino

Κλαδί που λύγισε ο αέρας…
κάπως έτσι βλέπεις τη ζωή μας.
Ένα κλαδί που το λυγίζουν οι άλλοι, οι πιο δυνατοί.
Έχει όμως ελαστικότητα, επανέρχεται και συνεχίζει να
παίρνει μπόι.
Τα χρόνια όμως περνούν.
Οι εποχές αλλάζουν.
Χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο,
και πάλι απ’ την αρχή.
Κι είναι ξανά οι ίδιοι άνθρωποι που σε λυγίζουν.
Πιο μεγάλοι, πιο δυνατοί πια.
Κρατιέσαι καλά και πάλι, μα για πόσο;
Οι ρίζες θα κλονιστούν,
οι φωτιές θα σε τρομάξουν,
και στο τέλος η φωνή θα σπάσει.
Κι η σκέψη άλλα θα σου λέει,
θα παραμένει κόκκινη από το αίμα εκείνων που πρέπει να πληρώσουν.
Οι πράξεις σου θα πνίγονται.
Μα τα θεμέλια τα σάπια, σιγά-σιγά, θα μετατοπίζονται.
Το δάσος θα πνίξει τη μεγαλόπρεπη πόλη στο ίδιο της το λίπασμα
και θα βλαστήσουν τ’ άνθη της ελπίδας μας ξανά.

1/3/2014

*Από τη συλλογή “Δεν ήσουν εσύ για επανάσταση”, εκδόσεις Εντύποις. Το σχέδιο της ανάρτησης…

View original post 22 more words

Reading Challenge II

style rive gauche

Συνεχίζοντας με το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του Reading Challenge, σήμερα θα ολοκληρώσω τις υπόλοιπες 13 κατηγορίες της δοκιμασίας. Σκεφτόμενη λίγο περισσότερο τις κατηγορίες κατάλαβα ότι ναι μεν διάβασα αρκετά βιβλία, αλλά ελάχιστα διαφορετικά το ένα με το άλλο. Δυστυχώς δεν ασχολήθηκα καθόλου με την κλασσική λογοτεχνία, ενώ ξέχασα εντελώς τους Αφρικανούς και Ασιάτες συγγραφείς που είχα στη λίστα ανάγνωσης. Ελπίζω να καταφέρω να τους διαβάσω του χρόνου.

14. Ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή ιστορικό πρόσωπο

Ένα μικρό εγκεφαλικό το έπαθα προσπαθώντας να θυμηθώ αν διάβασα κάποιο τέτοιο βιβλίο. Μετά θυμήθηκα ότι έχω διαβάσει τον Άνθρωπο που αγαπούσε τα σκυλιά και ηρέμησα. Παρόλα αυτά, η αποστροφή μου να ασχοληθώ με οτιδήποτε έχει να κάνει με ιστορία και κατ’επέκταση με ιστορικά πρόσωπα είναι σχεδόν εμμονική και με τρομάζει. Άσε που δεν βοηθάει καθόλου στη σχολή.

15. Ένα βιβλίο που ο πρωταγωνιστής είναι παιδάκι ή έφηβος

Ξέρω ότι ήδη το έχω αναφέρει, αλλά…

View original post 808 more words

Δημήτρης Λάγιος/ 1952-1991

ARTville

Ο μουσικοσυνθέτης Δημήτρης Λάγιος γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1951 στη Ζάκυνθο, όπου και μεγάλωσε. Ήταν γνωστή η αγάπη του Λάγιου για το τόπο του και από την παιδική του ηλικία επηρεάστηκε βαθιά από την πνευματικότητα και την μουσική παράδοση των Επτανήσων. Σπούδασε θεωρητικά, πιάνο και κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο, ενώ από το 1974 ως το 1978 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις ερευνώντας παράλληλα το ελληνικό τραγούδι. Εκείνη την περίοδο συνάντησε και την μετέπειτα σύζυγό του, Πέγκυ με την οποία και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Η πρώτη του δισκογραφική απόπειρα σημειώθηκε το 1975 με έναν εξαιρετικά σπάνιο δίσκο, «Τα τέσσερα επαναστατικά τραγούδια του Ρήγα Φεραίου», τα οποία προλόγιζε ο ιστορικός Χρήστος Λαδάς. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε 1000 αντίτυπα.

Στις αρχές της δεκαετίας του’80 γύρισε στην Ελλάδα, όπου κι εγκαταστάθηκε μόνιμα. Θέλοντας να συμβάλλει στη διαμόρφωση της μουσικής (και όχι μόνο) παιδείας των συμπατριωτών του, οργάνωσε…

View original post 733 more words

Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη – Ταξίδια στο χρόνο…

AIKATERINI TEMPELI

..

..

Προσπαθώ να φανταστώ τι θα σκεφτήκατε όταν είδατε αυτό τον τίτλο. Ίσως δεν ξέρετε καν που βρίσκεται αυτή η Βιβλιοθήκη, ίσως σας πέρασε απ’ το νου ότι είναι βαρετό ένα τέτοιο θέμα. Ας τα πάρουμε λοιπόν απ’ την αρχή, μήπως και καταφέρω να σας αλλάξω γνώμη.

Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά έχει κι έναν πολύ ενημερωμένο ιστότοπο. Είναι κόσμημα για την πόλη και δούλεψαν εκεί άνθρωποι με μεράκι που την ανέδειξαν, όπως ο αείμνηστος έφορος Νίκος Χ. Γιανναδάκης.

Για μένα όμως είναι σίγουρα η Βιβλιοθήκη στην οποία πήγαινα πολύ συχνά. Ίσως εξίσου συχνά μ’ αυτήν του Τμήματος Ψυχολογίας του Α. Π. Θ., όσο σπούδαζα. Πήγαινα για να δανειστώ βιβλία, για να μελετήσω για το δικό μου βιβλίο όσο το έγραφα, αλλά πήγαινα και πολλά βράδια για να κάτσω στα σκαλιά της.

Χάρηκα λοιπόν όταν είδα ψάχνοντας ότι έχει ένα εξαιρετικό site…

View original post 109 more words

Φράσεις Συγγραφέων

Ιορδάνης Π

Κάρολος Μπωντλαίρ
o Το μεγαλύτερο τέχνασμα του διαβόλου είναι ότι σε πείθει για την ανυπαρξία του.

Όσκαρ Ουάιλντ
o “Είμαστε όλοι βρώμικοι, όμως μερικοί από εμάς κοιτάζουμε τα αστέρια.
o Να συγχωρείς τους εχθρούς σου. Αυτό τους κάνει να σε μισούν περισσότερο.
o Δεν μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη.

View original post 1,367 more words

Tasos Livaditis/translated by Manolis Aligizakis

 

ΚΕΡΔΗ ΤΗΕ ΝΥΧΤΑΣ

 

Τις μέρες συνήθως ονειρεύομαι ή ματαιοπονώ, αμφιβάλλω

ή υποκύπτω, αλλά όταν κατέβει η νύχτα τρέχω από κήπο σε κήπο

και ακουμπώντας το αυτί μου στις φλούδες των δέντρων

ακούω εκείνον τον αρχαίο λυγμό.

 

 

 

NIGHT GAINS

 

During the day I usually dream or I plough the sand, I debate

or retreat but when night falls I run from garden to garden and

placing my ear on the bark of the trees

I listen to the ancient sob.

 

 

 

TASOS LIVADITIS-SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Libros Libertad, Vancouver, 2014

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

 

Yannis Ritsos/translated by Manolis Aligizakis

 

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΝΥΧΤΑ

 

Αυτός με την κιθάρα, εκείνος με το ακορντεόν. Ώρα προχωρημένη.

Η μουσική τα δικά της. Και πώς να γδυθείς; Έκανε κρύο.

Ξύλινη σκάλα, λίγα λαμπιόνια, η άσπρη λεκάνη.

Μες στο κλεισμένο εστιατόριο, το βιολί πάνω στην καρέκλα.

Στο δεύτερο όροφο πατήματα των χορευτών με γυμνά πόδια,

μπερδεύοντας μπουκάλια, κόκκινες κορδέλες, μαύρα καπέλα.

Είδαμε τότε πως καλύπτει τα μάτια της η δόξα με το `να φτερό της.

 

 

 

A DIFFERENT NIGHT

 

This one with the guitar; that one with the accordion. Late hour.

Music by itself. And how to undress? It was cold.

Wooden staircase, some small lamps, the white basin.

Inside the closed restaurant the violin on the chair.

On the second floor footsteps of barefoot dancers,

mixing up bottles, red ribbons, black hats.

Then we saw how glory covers its eyes with one of its feathers.

 

 

 

YANNIS RITSOS-SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2013

 

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com

 

Το Διδυμότειχο δεν είναι εξαίρεση

dimart

—του Νίκου Βατόπουλου—

Η καταστροφή του ιστορικού τεμένους στο Διδυμότειχο υπενθυμίζει τρία πράγματα. Πρώτον, την απόσταση των υπηρεσιών από την πραγματική ζωή. Δεύτερον, την αδυναμία των υπηρεσιών να δουν ένα ζήτημα σε μεγαλύτερο κάδρο. Τρίτον, τον δογματισμό και την κτητικότητα των υπηρεσιών πάνω στα μνημεία, τα περισσότερα από τα οποία αδυνατούν να διασώσουν. Εν ολίγοις, η καταστροφή του τεμένους στο Διδυμότειχο συμβολίζει κατά τρόπο τραγικό και αξιοθρήνητο τον εντυπωσιακό πρωτογονισμό της ελληνικής γραφειοκρατικής σκέψης.

Πέραν όλων αυτών, η περίπτωση του Διδυμοτείχου μας δείχνει με τρόπο σαφή ότι η πολιτική των μνημείων αγνοεί ή υποτιμά την υπεραξία τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υποτιμήθηκε η πολιτιστική διπλωματία και φανερώθηκε μια βαθύτερη και σκληρή περιοχή. Είναι μια προσέγγιση συνήθης ανάμεσα σε δημόσιους λειτουργούς, που μπορεί κανείς να τη μεταφράσει ως επαρχιακό πουριτανισμό. Χαρακτηρίζει όχι όλους, αλλά πολλούς, και δυστυχώς την πλειονότητα των χειρισμών γύρω από τα μνημεία σε αυτήν τη χώρα. Και το δυστύχημα…

View original post 335 more words

«Βλέπω τη Γη. Τι όμορφη που είναι!»

dimart

 

Σαν σήμερα, στις 27 Μαρτίου 1968, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα ο Γιούρι Γκαγκάριν (Юрий Алексеевич Гагарин)

—της Χίλντας Παπαδημητρίου—

Στις 12 Απριλίου 1961, μια λιτή ανακοίνωση του Πρακτορείου Τας έκανε το γύρο του κόσμου, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης ανά την υφήλιο. «Ο 27χρονος ταγματάρχης της σοβιετικής πολεμικής αεροπορίας Γιούρι Γκαγκάριν μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη με το διαστημόπλοιο Βοστόκ. Το ανώτατο ύψος της τροχιάς έφτασε τα 187,75 μίλια και το κατώτερο τα 109,5 μίλια, ενώ η πλήρης περιστροφή γύρω από τη Γη διήρκεσε 89,1 λεπτά».

Για τα σημερινά δεδομένα, για μας που είμαστε συνηθισμένοι πια στα αλλεπάλληλα διαστημικά ταξίδια της ΝΑΣΑ και στα τεχνολογικά θαύματα του 21ου αιώνα, η πτήση του Γκαγκάριν μπορεί να μην ακούγεται σαν κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Το ταξίδι του όμως ήταν η πρώτη επαφή του ανθρώπου με το διάστημα, η αρχή του ταξιδιού του ανθρώπου στα αστέρια. Ο Γκαγκάριν ήταν η απτή απόδειξη…

View original post 919 more words

Πώς μας ελέγχουν τελικά; Μέσω του φόβου (Όργουελ) ή μήπως μέσω της αδιάκοπης αναζήτησης ευχαρίστησης (Χάξλεϋ);

Παιδείας Εγκώμιον

Isaac Street, Krakow, 1938. Roman Vishniac

Δημήτρης Τσιριγώτης, Φυσικός

Σάββατο, 19 Νοέμβριος, 2016

“Τι είναι χειρότερο άραγε; Να βλέπει κάποιος θεωρίες συνωμοσίας ή να κάνει ότι δεν βλέπει τις πράξεις των συνωμοτών;“

View original post 1,402 more words