“η αγάπη μου ξεπέρασε πια τα λόγια και έχω την εντύπωση πως, αν ήμουν αλλιώτικος θα μ’ αγαπούσες λιγότερο”
“πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου. Αν το θέλεις να κάνω τη ζωή μου μακριά σου, βέβαια θα την κάνω-γιατί το δικό σου θέλημα θα γίνει και όχι το δικό μου-δε θα το κάνω όμως χωρίς εσένα. Αισθάνομαι πως μαζί σου άνοιξε ένας άγνωστος δρόμος μπροστά μου..”
“ένα πράγμα με πείραξε, με πλήγωσε βαθιά μέσα στο γράμμα σου. Πώς μπόρεσες, έπειτα από τόση αγάπη, να αισθανθείς ξαφνικά μόνη σου. Aυτό το “μόνη μου έπρεπε” είναι κάτι, πώς να το πω, που με ατιμάζει”
“μ’ έχεις κλείσει σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο, όπου ακούω τη φωνή σου χωρίς να μπορώ να διακρίνω τα λόγια σου. Τον τελευταίο καιρό έχεις χαθεί…Η τελευταία εβδομάδα ήταν άθλια. Βλέπεις, μόλις δεν είναι ο ένας πολύ κοντά στον άλλον, τίποτε δε γίνεται.”
“αν έχω την τύχη να…
View original post 1,142 more words
Κάποτε ευημερούσαν τουλάχιστον οι αριθμοί, αν και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Τώρα μαζί με τους πολίτες δυστυχούν και οι αριθμοί. Εφιαλτική η πρόσφατη έκθεση τού ΙΝΕ/ΓΣΕΕ:ο δείκτης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού από 27,7% το 2010 έφτασε το 2015 το 37,7%, η πραγματική ανεργία βρίσκεται στο 29,6%, το 51,6% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται λιγότερο από 800 ευρώ. Οι όποιες προσλήψεις πάντοτε ευέλικτης μορφής φτάνουν το 54,7%.
Hellenic Canadian Literature 