«Οι λύκοι είναι χειρότεροι κι από τους ληστές!» έκανε οργισμένος ο Μπάο Σουν-γκούι. ¨Σκοτώνουν ακόμα και τους λαβωμένους της αγέλης τους!”
Ο Μπίλτζι τον κοίταξε θυμωμένος. «Οι νεκροί ληστές δεν πάνε στον παράδεισο. Οι νεκροί λύκοι όμως ναι. Αυτόν τον λύκο τον είχε πληγώσει θανάσιμα κάποιο άλογο. Δεν πέθανε αμέσως, μα δεν είχε καμία ελπίδα να ζήσει. Τι είναι καλύτερο λοιπόν; Να βασανίζεσαι και να περιμένεις το θάνατο ή να πεθάνεις αμέσως; Κάθε λύκος υποφέρει όταν βλέπει ένα μέλος της αγέλης σε τέτοια κατάσταση, γι’ αυτό βάζει τέλος στην αγωνία του και στέλνει την ψυχή του στον Τένγκερ. Είναι μια πράξη ελέους, όχι σκληρότητας, ένας τρόπος να μην πέσει το ετοιμοθάνατο ζώο στα χέρια των ανθρώπων, που ίσως του φερθούν εξευτελιστικά. Οι λύκοι δεν παραδίνονται ποτέ. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να ταπεινωθούν. Κανένας αρχηγός αγέλης δε θ’ αφήσει να συμβεί κάτι τέτοιο σ’ ένα μέρος της αγέλης του. Εσύ έρχεσαι…
View original post 252 more words
One thought on “Το απόσπασμα της Πέμπτης: Το τοτέμ του λύκου του Ζιανγκ Ρονγκ”