ΦΘΟΡΑ
Σε δέκα στίχους απορρόφησα τα χρόνια εκείνα
που στο χαμό τους προσκρούει
το συντριμμένο της ζωής μου υπόλοιπο.
Ο πρώτος στίχος,
ντυμένος τη λιβρέα του ιδανικού,
δεξιώνεται την έξαρση
στηριγμένη στο μπράτσο της νεότητάς μου.
Στίχος εύρωστος κι ωραίος.
Τι κρίμα να μην είν’ ο τελευταίος.
Ο δεύτερος, δεν ξέρω πώς,
μου έμεινε μισός˙
κι αυτός λοξά γραμμένος
σάμπως μετανιωμένος.
Ο τρίτος πήγε μονάχος του και γράφτηκε
εκεί στη στέπα της φυγής σου.
Στης νοσταλγίας σου τη χλόη
τον επόμενο ενταφίασα.
Στων τρυφερών επιστολών σου την ψευδαίσθηση
ο άλλος εστεγάστηκε.
Ο έκτος και ο έβδομος,
σκαρφαλωμένοι στο στύλο της αδημονίας,
αγνάντευαν.
Δύο μαζί σχεδόν πνιγμένους τούς ανέσυρα
απ’ την παλίρροια της προσφοράς σου.
Και ο τελευταίος,
τόσο μα τόσο απόκρημνος είναι,
που απ’ την κορφή του,
αγκαλιασμένη με τον ίλιγγο του ματαίου,
γκρεμίζεται η συνέχεια.
DECAY
In ten verses I absorbed those years
that against their passing
the rest of my shattered life bumped.
The first verse
dressed in the suit of the ideal
entertained by euphoria
supported by the arm of my youth
robust and exquisite verse
pity it isn’t the last
the second, I don’t know how to say it
was left half done
and lopsided
as if regretful
the third one was written by itself
on the tundra of your escape
the next one I buried
in the verdure of my nostalgia
the next one was housed
in the illusion of your tender correspondence
the sixth and seventh
perched on the pole of longing
gazing far out
two of them almost sunk I pulled up
from the tide of your offer
and the last one
so precipitous it was
that from its peak
the continuity tumbled
hugging the vertigo of futility
NEO-HELLENE POETS, translated by Mnaolis Aligizakis, Ekstasis Editions, 2018
Hellenic Canadian Literature 