Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Γεωργία Κοτσόβολου, το Γιάννη Φιλιππάκη που έγραψε την κριτική για το βιβλίο μου, και τη Χρύσα Νικολάκη που την υπέβαλε.
https://homouniversalisgr.blogspot.com/…/10/blog-post_44.ht…
Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Γεωργία Κοτσόβολου, το Γιάννη Φιλιππάκη που έγραψε την κριτική για το βιβλίο μου, και τη Χρύσα Νικολάκη που την υπέβαλε.
https://homouniversalisgr.blogspot.com/…/10/blog-post_44.ht…
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
Πήγα στο πατρικό μου και προσκύνησα
εκεί που κάποτε υπήρξα
βρέφος νιογέννητο
στην αγκαλιά της άγια μάνας
τέσσερις τοίχους είδα που καθόριζαν
το μέγεθος του λίγου χώρου
μέσα στ’ απέραντο, εκεί που άφησα
το πρώτο βρέφους κλάμα
ακόμα ολοφάνερα σχεδιασμένο
σε δυο μεγάλες πέτρες δυτικά
εκεί απ’ όπου κούρσευε ο γαρμπής
σημάδια ανεξίτηλα στην πέτρα
κι ήταν θαμπό εκεί στη σκοτεινιά
πρώτη φορά το φως που αντίκρυσα
κι είπα
σκληρός ο χρόνος μες στο άχρονο.
Πήγα στο πατρικό μου και προσκύνησα
το χώρο που τα πρώτα βάδισα βήματα
μοναχικό και σφαλισμένο παραθύρι,
πόρτα πεσμένη στ’ανατολικά
σαν θα `θελε διάπλατα το δρόμο
να μου δείξει μια μέρα που θ’ ακολουθούσα
κι είπα
απλός θεέ μου που `ναι ο κόσμος
απλή θεέ μου που `ναι η ζωή
κι είπα
απτός θεέ μου που ` ναι ο μονόδρομος
προς την απτή μεγαλωσύνη.
PILGRIMAGE
I went to my family home
a pilgrimage
to the place I once existed
a baby
in the arms of saintly mother
I found four walls defining
the length and width
of the small space
in the embrace of the infinite
my first cry I discovered
between two rocks to the west
where the wind incised
inerasable marks and
in the vague darkness of the corner
where my crib sat
and I said
time is rough
in the embrace of timelessness
I went to my family home
a pilgrimage
to the space where I took
my first steps
a baby
the lone window to the north
tightly shut
the lone door leaned to the east
as if wishing to open towards
the path I was meant to follow
and I said
oh god, so simple is the world
so simple is life
and I said
clearly defined is the path,
oh god, to greatness