ΕΣΤΙΑ
Εστία σπλαχνική έχτισε το χαγιάτι μου
ηχώ καλπασμού
σε μακρινά μέρη που ακούστηκε
πάταγος από κόμμα
που άκουσα
θαυμαστικό
γυναίκειας θηλής
το εξαντλημένο δέντρο που σταμάτησε
το θρόϊσμά του κι υπήρξα
στην απροσδιόριστη διάσταση
ομόηχα τριζόνια μίλησαν για καθήκον
μια θαμπή δόση ενοχής
που έφερα σ’ αυτό τον κόσμο
απ’ τη γαλήνη των ευλογημένων ψυχών
αδιάσπαστος κρίκος
με των προγόνων την ομορφιά
οργή των βαρβάρων στο σταυρόνημα
της ιστορίας και τον ένιωσα
να γέρνει πάνω απ’ το λίκνο μου
και να μου θυμίζει κάποιο
μελλοντικό μου πόλεμο
εναντίον σκιών
και σπόρων φραγκοσύκων
το αργό πέρασμα του πόνου
είχε κιόλας αρχηνίσει
εύκολη τη μετάλλαξή μου σ’ άνθρωπο
HESTIA
The merciful Hestia built my dwelling
echo of a gallop
sang in faraway lands
sound of a comma
I heard
the exclamation
of a woman’s nipple
an exhausted tree stopped
its rustle and I existed
in vague limbo
homophonous crickets spoke of duty
foggy installment of guilt
I carried into this world from
the serenity of the blessed souls
an unbroken link
to my ancestors beauty
wrath of barbarians at the cross points
of history and I felt Him
leaning over my cradle
to remind me of
my future war against
shadows and
prickly pears seeds
the slow crawl of pain
had already commenced
my easy path to humanness.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ//SECOND ADVENT OF ZEUS, poetry by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, Canada, 2016
