Yannis Ritsos-Titos Patrikios, Athens, 1954
ΚΑΤΑΦΑΤΣΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Στον Γιάννη Ρίτσο
Ι
Από πέτρα σε πέτρα από ρίζα σε ρίζα από λάμπα
σε λάμπα, η νύχτα τρέμοντας, σαν ένα στάχυ από γυαλί,
φέρνει ξανά στην άλλη βλάστηση
που τώρα, κάτω απ’ τα κορμιά μας, είναι το κάρβουνο,
ως τα πυκνά, τ’ ανάποδα πηγάδια των άστρων
όπως ανεβοκατεβάζουν τους κουβάδες της μακρινής φωτιάς
τους.
Μια λέξη, κι άλλη λέξη, μια χειρονομία, χίλια στόματα
σε κάθε στάση σε κάθε κίνηση, τα κοριτσίστικα γέλια
που μόνο είχες προβλέψει, βαθιά σιωπή βιολιού,
ένας κύκλος που κλείνει η αλυσίδα που συνεχίζεται
κι οι ανοιγμένες φλέβες του χρόνου δίχως αρχές δίχως τέλος.
Τέσσερα πρόσωπα ψηλαφούν τον ουρανό.
Βέγας — ο εφορμών αετός
Αλταϊρ — ο ανυψούμενος αετός
(πάνω απ’ τις στενές κοιλάδες που πρωτοξεκινήσαμε).
Και η Κασσιόπη, η πολύ όμορφη Κασσιόπη,
στο πείσμα της αυστηρής Αθηνάς, στο πείσμα της άμμου που
τα σκέπαζε.
Μόνη — θυμάσαι; — η Ανδρόμεδα και φοβισμένη στην
ακρογιαλιά
μην ξέροντας για τον Περσέα
κι όμως ελπίζοντας.
Των αστεριών οι δρόμοι, οι δρόμοι των ανθρώπων,
οι πεδιάδες του διαστήματος αυλακωμένες σε λοξές
διασταυρώσεις
αυτά τ΄ ατέλειωτα εκατομμύρια έτη φωτός…
Έ, και λοιπόν;
OPPOSITE THE SKY
forYannis Ritsos
I
From stone to stone, from root to root,
from lamp to lamp the night,
as if made of foggy glass, leads
to the other sprouting, which now resembles
coal under our bodies, up to the crowded,
inverted wells of the stars,
that pull up and down the buckets
of their distant fire.
One word, another one, a gesture,
a thousand mouths, in every position,
in each movement the girly laughter
which you had foreseen,
deep silence of a violin, the circle
that closes like an extending chain
and the open veins of time
without beginning nor end.
Four faces grope the sky.
Vegas, the charging eagle
Altair, the rising eagle
over the narrow valleys we first started
Cassiopeia, the beautiful Cassiopeia
opposite the spite of Athena, opposite
the spite of the sand that covered her.
Alone, you remember?
And the scared Andromeda by the shore
having no news from Perseus,
yet hoping.
The roads of the stars, roads of the people
ploughed plains of the universe
crossroads in slanting fashion
those endless millions of light years…
Then, what?
~ Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis
Pelike with Odysseus and…
Το κορυφαίο μουσείο της χώρας και ένα από τα σπουδαιότερα στον κόσμο, το Μουσείο Ακρόπολης, σε μια σπάνια και σημαντική σύμπραξη, συναντά το Ίδρυμα Ωνάση, που μετρά 42 χρόνια προσφοράς στον Πολιτισμό και την Παιδεία. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής είναι η συνδιοργάνωση της έκθεσης «εmotions, ένας κόσμος συναισθημάτων», που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Υόρκης.
Στα δυνατά «χαρτιά» της Κιμώλου συγκαταλέγονται κάποιες από τις πιο ωραίες παραλίες των Κυκλάδων, ανάμεσα στις οποίες και τα Πράσα ή Πράσσα, κατά κοινή ομολογία η ωραιότερη και δημοφιλέστερη του νησιού.
