ΞΕΝΙΤΕΙΑ
Τόσων λογιών γλώσες μιλούν
και μοιάζουν με πολύχρωμα
ψάρια σε υπαίθριο ενυδρείο
και δεν μπορώ σε ποιόν να βρω
σουσούμι να μη με φοβίζει
και το ρολόι να προσθέτει
γκρίζες σκιές στην κεφαλή μου
ρευματισμό στα κόκκαλα
γλυκόπονος που μ’ επισκέπτεται
όλο και πιο συχνά μ’ υπομονή
κι αναμφισβήτητα με τάξη
γράφοντας τ’ όνομά μου
σε κατοικίας προσωρινής
μπροστα την πόρτα
που γράφει —
μιαν άλλη πόρτα σου ετοιμάζω
την τελική, μα μη φοβάσαι!
FOREIGN LAND
They speak many languages
they resemble multi-colored fish
in a country fish-tank
and I can’t find a man’s shape
that doesn’t scare me like
the clock adding gray hues
on my head and
light arthritis in my joints
a sweet pain visits me every so often
patiently and with care
stitching my name
onto a residential dwelling’s
temporary door
that reads —
another door I prepare for you
the final, but don’t be afraid.
