ΩΣΤΟΣΟ, η είδηση που περιμέναμε έφτασε, και θα μπορούσε
ίσως ν’αλλάξει τη ζωή μας, αν δεν ήταν σε μια γλώσσα
άγνωστη, που κάποιοι που την ήξεραν είχαν πεθάνει, όλοι νέοι,
όμως ο κόσμος συγκινήθηκε, αφού στο τέλος ήταν μια πατρότητα
κι αυτή, κι όπως γίνεται συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο
άνθρωπος που έψαχνε ανάμεσα στα παλιά πεταμένα πράγματα,
έξω απ’την πόλη, γύρισε και με κοίταξε κι όσο κι αν ήμουν
δύσπιστος, δεν μπόρεσα να μην αντιληφθώ το θησαυρό, γιατί το μήνα
Νοέμβριο οι νύχτες έχουν ολότελα μεγαλώσει, κι οι καυτές πατάτες
που συναλλάζαμε από χέρι σε χέρι άχνιζαν μέσα στο βράδυ, όπως
αυτός που προσεύχεται.
YET, the news we expected reached us and it could
perhaps change our lives if it wasn’t in an unfamiliar language;
whoever spoke it had died very young; however the crowd was
touched; it was finally just a matter of fatherhood and in such
View original post 75 more words
