Yannis Pitsos//Γιάννης Ρίτσος

Manolis

Απουσία

Το ξύλινο άλογο, η ξύλινη βασίλισσα, ο ξύλινος πύργος, τα δέντρα
επάνω σε άσπρα και μαύρα πλακάκια, χαραγμένα με ακρίβεια,
η πειθαρχία των ξύλινων στρατιωτών. Πρωτοβουλίες ελαττωμένες.
Η σκακιέρα αφημένη στην ταράτσα. Υγρασία. Ένα φεγγάρι
μιας επίπλαστης άνοιξης κ’ η αρχαία κουκουβάγια. Τα χέρια,
τα αντίπαλα και ισόπαλα, μετέωρα στον αέρα, αόρατα, ενωμένα
σε χειραψία καταναγκαστική μιας μοιρασμένης, ανύπαρκτης νίκης
επάνω απ’ το κενό, το μετρημένο δήθεν. Οι δυο παίκτες
ίσως περάσαν στο λουτήρα. Ακούγεται θόρυβος νερού. Ο υπη-
ρέτης
βγαίνει με το μεγάλο κηροπήγιο, τ’ ακουμπάει στο τραπέζι,
κάθεται στη βαθειά πολυθρόνα, βγάζει τόνα του παπούτσι,
κλείνει τα μάτια, αφουγκράζεται τις νυχτοπεταλούδες πλάι στη
φλόγα,
τα γλιστερά σκουλήκια κάτω απ’ το χώμα, ανάμεσα στις ρίζες,
ανοίγει τα μάτια, κοιτάει το κερί, βγάζει και τ’ άλλο του παπούτσι.
Absence

The wooden horse, the wooden queen, the wooden tower, the trees
on the white and black tiles, accurately incised,
the…

View original post 131 more words