
ΑΡΝΗΣΗ
Δισταχτικά το φεγγαρόφωτο
θρονιάζεται στο κομοδίνο
περίγραμμα του φλογισμένου της κορμιού
στο έρημο κρεβάτι απλωμένο
σαν ασύστολος επιδρομέας
η χινοπωριάτικη αύρα κλεφτά
ορμά απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο
τις γάμπες της να δει, που απαλά
τρίβονται η μια πάνω στην άλλη
τα δυο της δάχτυλα κυλούν
αργά πάνω στην υγρή ήβη
ακούσια συνωμοσία ανέμου
και παραθυρόφυλλου, δημιουργούν
ένα τρίξιμο θλιμμένο
που στην πραγματικότητα τη φέρνει
παλμοί καρδιάς ανακλώνται
στου καθρέφτη την ανταύγεια
και πέφτοντας στο πάτωμα νεκροί
θρηνούν άδικη μοίρα κι αυτήν ακόμα
του ονείρου τη χαρά μου αρνήθηκες.
DENIAL
Hesitant moonlight enters
to sit on the night table
outline of her conflagrated body
laid on the deserted bed
shameless raider
the autumn breeze sneaks through
the half open window
to observe her two thighs
softly rubbing against each other
two fingers travel over
her wet mound
involuntary conspiracy of wind
and window shutter
create sorrowful creak
that brings her to consciousness
heart beats bounce off
the gleaming mirror to fall
dead onto the carpet crying
unfair life even this dreamy
pleasure you deny me.
AUTUMN LEAVES, poetry by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, 2014