Yannis Ritsos/translated by Manolis Aligizakis

Manolis

ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ (Απόσπασμα)

V

Κάτσανε κάτου απ᾿ τις ελιὲς το απομεσήμερο
κοσκινίζοντας το σταχτὶ φως με τα χοντρά τους δάχτυλα
βγάλανε τις μπαλάσκες τους και λογαριάζαν πόσος μόχτος χώρεσε στο μονοπάτι της νύχτας
πόση πίκρα στον κόμπο της αγριομολόχας
πόσο κουράγιο μες στα μάτια του ξυπόλυτου παιδιού που κράταε τη σημαία.

Είχε απομείνει πάρωρα στον κάμπο το στερνὸ χελιδόνι
ζυγιαζόταν στον αέρα σα μία μαύρη λουρίδα στο μανίκι του φθινοπώρου.
Τίποτ᾿ άλλο δεν έμενε. Μονάχα κάπνιζαν ακόμα τα καμένα σπίτια.
Οι άλλοι μας άφησαν απὸ καιρὸ κάτου απ᾿ τις πέτρες
με το σκισμένο τους πουκάμισο και με τον όρκο τους γραμμένο στην πεσμένη πόρτα.
Δεν έκλαψε κανείς. Δεν είχαμε καιρό. Μόνο που η σιγαλιὰ μεγάλωνε πολὺ
κ᾿ είταν το φως συγυρισμένο κάτου στο γιαλὸ σαν το νοικοκυριὸ της σκοτωμένης.

Τί θα γίνουν τώρα όταν θα `ρθει η βροχὴ μες στο χώμα με τα σάπια πλατανόφυλλα
τί θα γίνουν όταν ο ήλιος…

View original post 1,212 more words

AXION ESTI-GENESIS

Manolis

GENESIS

In the beginning the light And the first hour
when the lips still in the clay
taste things of the world
Green blood and golden bulbs in the earth
And most beautiful in its sleep unfolded the sea
ethereal unbleached gauzes
under the carob trees and the tall standing palm trees
There alone
crying plaintively
I faced the world
My soul was searching for Beacon and Herald
Then I remember I saw
the three Black Women
raising their arms to the East
I saw their golden backs and to their right
the cloud they left behind
snuffing out slowly And plants of different shapes
It was the sun with its axis inside me
with a myriad sun rays calling And
this truly who I was the many eons ago
The still fresh in the fire The uncut from the sky
He came, I felt, and lean
over my cradle

View original post 508 more words

Cloe Koutsoubelis/translated by Manolis Aligizakis

Manolis

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Υπάρχουν ποιήματα φάλαινες

που κυνηγάς για πάντα στην ομίχλη

κι άλλα παιχνιδιάρικα ρακούν

που εμφανίζονται τυχαία

μια μέρα στην αυλή σου.

Άλλα πάλι είναι ζέμπρες

με ρίγες λευκού που διαδέχεται το μαύρο

και άλλα λιβελούλες με εύθραυστα φτερά

που μπορείς να τα διαβάζεις μόνον στη σιωπή.

Κάποια είναι τυφλοπόντικες

σκάβουν μέσα σου αθόρυβα λαγούμια

και μερικά πύρινες τίγρεις

που καίνε τα πάντα καθώς τρέχουν.

Διάβαζε τα ποιήματα αναγνώστη

χαιδεψέ τα αν θέλεις στοργικά,

ποτέ όμως μην νιώσεις ασφαλής μαζί τους.

Γιατί πίσω από τα κόκαλα

την σάρκα τα φτερά

κρύβεται πάντα ένα στόμα ανοιχτό

που κάποια στιγμή θα σε προδώσει

POEMS

Some poems are whales

you forever chase in the fog

others are playful racoons

one day by chance they appear

in your backyard.

Others are zebras

with bands of white followed by black and

other poems libels with tender wings

you can only read in silence.

Others are moles…

View original post 53 more words

Οι ωραιότεροι αρχαίοι ελληνικοί ναοί

ΕΛΛΑΣ

Στέκουν αγέρωχοι στους αιώνες, θυμίζοντάς σε όλη την ανθρωπότητα το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού.

View original post 823 more words