
ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ
Και μυστικά το γάμο μου γιόρτασα
παραδοσιακό που ήταν, ο πετεινός
πάντα καλούσε το ξημέρωμα κι εκείνος,
ο χρισμένος ήμουν που την Παρθένα
διακόρευσα προτού των δέντρων τα κλαδιά
θα εκτείνονταν να σχηματίσουν το σταυρό
σκληρός κι ακατανίκητος που είχα γίνει,
χρόνια που είχα ξοδέψει στου μυαλού
το καθαρτήριο, ήταν σε προηγούμενη ζωή
ή στ’ όνειρο; Κι αλήθεια, για τη θυσία
προοριζόμουν καθώς νοστάλγισα τ’ αγνό
σε ανεπανάληπτο βαθμό
κι αγάπησα την ομορφιά
μέχρι του σημείου αποστροφής
τραύματα της νιότης που μετατρέπονταν
σ’ ισόβιο αγώνα και μ’ αποτέλεσμα
τη μύχια γνώση του αναχωρητή
DOUBT
And in secrecy I celebrated my nuptial
as per tradition, a rooster always called
the dawn and I, the anointed,
I was meant to mound the Kore
before the branches of trees
extended to form the cross
toughened and invincible I became
years I had spent in my mind’s purgatory
was it my previous lifetime or my dream?
And truly, I was meant for the sacrifice
as I searched for purity to the point
of relentlessness and I longed for
the beautiful to the point of regression
traumas of the youth turned out
to be a lifetime effort that resulted
in the esoteric wisdom of an anchorite