ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Λίθο χτυπώ σε λίθο
μια σπίθα να δημιουργήσω
που να γενεί φωτιά
δυο πόντους να προσθέσει
στο πόδι του κουτσού
που αφού θαυμάσει
το ευτράπελο του κόσμου τούτου γύρισμα
κι αφού σε πίνακα
το αποθανατίσει
φλόγα θα γίνει και πυρκαιά
τον ανισόσκελο κόσμο να κάψει
καθώς πηλό αρπάζω
απ’ της λίμνης το βυθό
και στον κουτσό τον δίνω
σ’ εκείνον που της έλλειψης
το νόημα γνωρίζει
τη νέα πλήρη πλάση να εμπνευστεί
πάλι απ’ την αρχή ανθρώπους
ζώα και φροντίδες να σχεδιάσει
λυσίκομες γυναίκες να γελούν
κι αξέχαστα ηλιοβασιλέματα
την ομορφιά ο κουτσός
σ’ όλα τα μάτια ν’ απιθώσει
κι αφού όλα τέλεια τα δημιουργήσει
κρασί ημίγλυκο θα τον ποτίσω
νέος θεός στα σύννεφα να θρονιαστεί
αγνός, μεστός και χαλαρός
κι αφού η μέθη τον κυριεύσει
κακόβουλος να γίνει κι εκδικητικός
για να δικαιωθεί η κραυγή
Κύριε και Θεέ μου
ελέησον μας και μην ξαναπιείς
JUSTIFICATION
With a stone I strike a stone
to mould a spark
a fire to become and add
an inch onto the leg
of the limping man who
after he admires
the ridiculous turn of this earth
and after he immortalizes it
on his canvas
into a conflagration his fire will grow
to burn the unequal world
when from the bottom of the lake
I pull mud and place it
in the limping man’s palms
he alone, who in deficiency exists
will mould the perfect universe
from the beginning people concerns
and beasts he’ll create
women who laugh
with their loosened hair
in the afternoon breeze
unforgettable sunsets and
when the limping man has graced
all eyes with benevolence
I shall give him summer wine
onto the clouds I shall enthrone him
pure and mature and loosened
and after inebriation settles in
revengeful and spiteful
to justify the cry
Good Lord, have mercy on us
don’t drink again
