Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο ατένισε την απεραντωσύνη του γαλάζιου ουρανού μια ασκητική ηρεμία απλωνόταν στο πρόσωπο του καθώς έτριβε πάνω απ’ το νεροχύτη του σε μια πλαστική σακκούλα τα ξερά απομεινάρια του ψωμιού που μάζευε όλη την εβδομάδα μετά από προσεχτικό κι επίμονο τρίψιμο στο τέλος είχε μια καλή χούφτα ψίχουλα.
Χαμογέλασε ικανοποιημένος, έβαλε τα παπούτσια του, πήρε τη σακκούλα και περπάτησε τριάντα μέτρα προς τ’ ανατολικά του σπιτιού του εκεί στο μεγάλο βράχο που είχε κι ένα πλάτωμα στη μια μεριά κι εκεί επάνω άδειασε με προσοχή τα ψίχουλα του. Με το ίδιο φωτεινό χαμόγελο γύρισε στο σπίτι, έμεινε μερικά λεπτά κι αφού πρόσεξε πως άρχισαν να πεταρίζουν στο βράχο ένα σμάρι σπουργίτες πήρε τον κατήφορο προς το χωριό. Έφτασε νωρίς σήμερα στο καφενείο ελαφρός σαν τον αγέρα, θα `λεγες πως αιωρούνταν πάνω απ’ τη γη κι είχε στα μάτια του ένα χαμόγελο με την ευδαιμονία της Οικουμένης όλης
έκανα το χρέος μου, είπε
κι είδα στα μάτια του ένα σμάρι σπουργίτες να τιτιβίζουν λες και μάθαιναν αρχαία ελληνικά λες και μάθαιναν τη νέα γλώσσα της αγάπης
DUTY
He looked at the immenseness of the blue horizon through his open window ascetic serenity spread on his face as he was rubbing over his sink a plastic bag with his leftover pieces of bread collected over a week and after a persistent rubbing and squeezing he ended up with one hand-full of crumbs.
He smiled, put on his shoes, then he walked to the east of the house, about thirty yards distance, to a huge boulder with a flat area on one side where he emptied his crumbs carefully. With the same happy smile he walked back to the house he stood by the door and after he noticed a flock of sparrows that rushed to the bread crumbs, he walked out toward the village. He arrived early at the café. He looked as if he was floating in the air and he had the same smile on his lips as if the bliss of the whole Universe was bestowed unto him
my duty, he said to me
and I saw a flock of sparrows in his eyes a flock of birds chirping as if learning ancient Greek as if learning the new language of LOVE
Διάλεξη με τίτλο «”Στου τάφου απάνω το θυρί, στο γείσο του γρανίτη, μες στο λιθένιο τρίγωνο βγαίνει μικρή βαλανιδιά”. Το άγνωστο και συναρπαστικό χρονικό της έρευνας στον Θησαυρό του Ατρέα, πριν και μετά την Ελληνική Επανάσταση» διοργανώνουν ο Αιγεύς – Εταιρεία Αιγαιακής Προϊστορίας και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου τιμώντας τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Quotes on Gita :‘If one reads Bhagavad-Gita very sincerely and with all seriousness, then by the grace of the Lord the reactions of his past misdeeds will not act upon him’Lord Shiva to Parvatidevi, Gita-Mahatmya.
No other philosophical or religious work reveals ,in such a lucid and profound way, the nature of consciousness, the self, the universe and the Supreme. I will shall read (Youtube Link Attached) and write Gita verses from the book “Bhagvan-Gita As It Is” by Swami Prabhupada everyday.
Bhagavad Gita – Chapter 2- Verse 14-15
Chapter 2 – Contents of the Gita Summarised
Text 14 – O son of Kuntī, the nonpermanent appearance of happiness and distress, and their disappearance in due course, are like the appearance and disappearance of winter and summer seasons. They arise from sense perception, O scion of Bharata, and one must learn to tolerate them without being disturbed.
