ΦΥΛΑΚΙΟ
Οι τελευταίο φαντάροι
περνάνε βιαστικά.
Στο φυλάκιο της πύλης
έμεινε ανοιχτό το τάβλι
με το παιχνίδι ατέλειωτο.
Τόσον καιρό και δεν έδωσες μια χειραψία.
Μόνο ένα κλεφτό τσιγάρο
ή να μετράς και να ξαναμετράς τους μήνες.
Η αρχή, λέει, είναι να συνηθίσεις τ’ άρβυλα
και το ζεστό νερό μες στο κατακαλόκαιρο.
Και στις χακί κουβέρτες
δεν φαίνονται εύκολα οι λεκέδες.
Απέναντι κάτι σαν καφενείο
αυτοκίνητα γι’ απρόσιτες κατευθύνσεις.
«Κι εκείνος κεί
πήγε και παντρεύτηκε τώρα που απολύεται.»
Στο βάθος κάτι σαν πόλη.
Μες στις χακί στολές τίποτα δεν φαίνεται εύκολα.
Και να μετράς και να ξαναμετράς τα χρόνια.
GUARD HOUSE
The last soldiers pass by hurriedly.
The backgammon,
at the guard house by the Gate,
was left open with the game half-finished.
For so long you never exchanged a handshake.
Only a stolen cigarette
or you counting and recounting the months.
The first, he says, is to get used to the boots,
the warm water in the middle of summer.
The stains aren’t clearly visible
in the chaki blankets.
Opposite the camp, something like a café
and cars going to unreachable directions.
“And him, got married soon after his release”
at the far end, something that resembled a city.
Nothing is clearly visible in the chaki uniforms;
and you count and recount the years.
