YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume I
ΕΛΕΝΗ — HELEN
(Απόσπασμα/excerpt)
Έτσι περίκλειστη, σφιγμένη, τεντωμένη —τί κούραση, θε μου,—
κάθε στιγμή σφιγμένη (και στον ύπνο ακόμη) σαν μέσα
σε μια παγερή πανοπλία ή σ’ έναν ξύλινο ολόσωμο κορσέ, σαν μέσα
σ’ έναν δικό μου Δούρειο Ίππο, απατηλό, στενό, ξέροντας κιόλας
το άσκοπο της απάτης και της αυταπάτης, το άσκοπο της φήμης,
το άσκοπο και το πρόσκαιρο της κάθε νίκης.
Πριν από λίγους μήνες,
με το χαμό του αντρός μου, (μήνες τάχα ή χρόνια;) παράτησα για πάντα
τον Δούρειο Ίππο μου, κάτω στο στάβλο, μαζί με τα γέρικα άλογά του,
να σεργιανάνε μέσα του οι αράχνες κι οι σκορπιοί. Δε βάφω πια τα μαλλιά μου.
Μεγάλες κρεατοελιές φυτρώσανε στο πρόσωπό μου. Χοντρές τρίχες
μου ζώσανε το στόμα — τις πιάνω· δεν κοιτιέμαι στον καθρέφτη —
άγριες τρίχες, μακριές, — σαν κάποιος άλλος να θρονιάστηκε εντός μου,
ένας αδιάντροπος, κακόβουλος άντρας, και τα δικά του γένια
βγαίνουν απ’ το δικό μου δέρμα. Τον αφήνω· —τί να κάνω;—
φοβάμαι μήπως αν τον έδιωχνα, θα ’σερνε πίσω του και μένα.
Thus shut in confined stretched I was – Oh god how tiring –
every moment confined (even in my sleep) as if I was inside
a freezing armor or a wooden full-bodied corset or inside
my own Trojan Horse narrow deceptive already knowing
the futility of deceit and self-deception the aimlessness
of fame the aimlessness and transience of every victory
Just a few months ago
after my husband’s death (months or years ago?) I left my
Trojan Horse
down in the stable forever with his old horses so that
the scorpions and spiders would roam around inside them
I don’t dye my hair anymore
Big warts have grown on my face Thick hairs have
grown around my mouth – I touch them I don’t look at
myself in the mirror –
long wild hairs – as if someone has found his throne
inside me
an impudent malevolent man and his beard
grows through my skin I let him be – what can I do? –
I’m afraid that if I chase him away he would drag me along
behind him.
