Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry 1750-2018

Neo-Hellene Poets, an Anthology of Modern Greek Poetry, 1750-2018

Poem by Odysseus Elytis

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

Ι

Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές

της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος

μια στιγμή να συγκατατεθεί ο Καιρός

Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας

και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα

με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

THE MONOGRAM

I

Fate will turn elsewhere the lines

of the palm, like a key keeper

time momentarily will consent.

How else, since men love each other.

The sky will re-enact in our viscera

and innocence will strike the world

with the sharpness of the black of death.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

 Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

Exile Diaries

21 Νοεμβρίου

Άλλη μια Κυριακή. Πονοκέφαλος.

Πολλά τσιγάρα. Καπνός. Δεν ανοίγουν τα τζάμια.

Δεν ε΄χω τίποτ’ άλλο πάρεξ μια βδομάδα

από βροχή και φλούδια από μύγδαλα σπασμένα.

Το λίγο φως στο παράθυρο έξη κομμάτια πάγος.

Τι φιτίλι της λάμπας — δεν ξέρω — είναι η ανάποδη σιωπή.

μετράω τα τετράγωνα της κουβέρτας.

Όλη την ώρα σκέφτομαι πως ένα καλάθι με ψωμί

είναι μονάχα ένα καλάθι με ψωμί. Το συλλογιέμαι

και δεν μπορώ να το πιστέψω. Γιατί τότε πώς γινεται

να κόβουνται τα κουμπιά απ’ το πουκάμισο μας,

κι όταν οι νύχτες περπατάν στο δρόμο πώς γίνεται

να βρίσκουμε το χάραμα στον τοίχο του αποχωρητηρίου

τις τρύπες απ’ τα καρφιά των άστρων;

21st of November

Another Sunday. Headache.

Too many cigarettes. Smoke. The windows

             don’t open.

I don’t have but a week of rain and shells of cracked

             almonds.

The faint light through the window; six pieces of ice.

The wick of the lamp, I don’t know, looks like inverted

silence. I count the squares of the blanket. All day long

I think that a basket of bread is nothing but a basket

of bread. I contemplate on this though I can’t believe it

because, why the buttons of our shirts get loose and

when the nights walk out in the roads, how do we find

the nails of the stars in the holes of the washrooms

every morning?

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

YANNIS RITSOS-Poems, Selected Books, Volume ΙI

ΑΓΡΥΠΝΙΑ/VIGILANCE

ΤΙ ΩΡΑ ΝΑΝΑΙ

(Απόσπασμα VΙ)

Εσύ ποτέ δε λείπεις. Δε θα λείψεις. Η παλάμη σου της πίστης,

το χέρι σου που ανεβάζει τους ίσκιους πάνου απ’ τα μάτια μας

να δούμε πάλι την αυγή ανάμεσα από δυο σβηστές λαμπάδες.

       Καλημέρα.

Έρχονται τα παιδιά. Ο ήλιος σπρώχνει με τον ώμο του τις πόρτες.

Οι πόρτες ανοίγουν. Ουρανός.

Σμίγουν τα μάτια με μάτια. Μεγαλώνει ο κόσμος. Τ’ άσπρο

      καράβι.

Θάχουμε σύντομα λιακάδες, παπαρούνες κι όνειρα ασβεστωμένα,

και μια σημαία στο πιο ψηλό κατάρτι του μεσημεριού

να πλαταγίζει στους θαλασσινούς ανέμους. Καλημέρα. Καλημέρα.

You’ll never leave. You’ll never leave us. Your hand,

your faithful hand which raises the shadows above our eyes

so we’ll see the dawn again between two burnt out candles.

              Good morning.

The children are coming. The sun pushes doors with its

shoulders. The doors open. Sky.

Eyes meet eyes. The world is enlarged. The white

             ship.

Soon it’ll be sunny; daisies and whitewashed dreams

and a flag on the highest mast of high noon

will flutter in the sea breeze. Good morning.

             Good morning.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume I

YANNIS RITSOS-Poems, Selected Books, Volume I

ΘΥΡΩΡΕΙΟ/CARETAKER’S DESK

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΕΠΙΣΟΔΕΙΟ

Κάρφωσε το καρφί στον τοίχο. Δεν είχε

τί να κρεμάσει. Το κοιτούσε καθισμένος

άντικρυ στην παλιά καρέκλα. Δεν μπορούσε

τίποτα να σκεφτεί, να θυμηθεί. Σηκώθηκε,

σκέπασε το καρφί με το μαντήλι του. Κι άξαφνα

είδε το χέρι του μελανιασμένο, βαμμένο

απ’ το φεγγάρι που στεκόταν στο παράθυρο. Ο φονιάς

είχε πλαγιάσει στο κρεβάτι του. Τα πόδια του

γυμνά, ισχνά, μ’άψογα νύχια, μ’ έναν κάλο

στο μικρό δάχτυλο, ξεπρόβαιναν απ’ την κουβέρτα

κι οι τρίχες καμπυλώνονταν ερωτικά. Έτσι πάντα

τ’ αγάλματα κοιμούνται με τα μάτια ανοιχτά

κι ούτε είναι να φοβάσαι κάποιο όνειρο, όποιο λόγο.

Τον πιστό μάρτυρα που σου χρειάζονταν τον έχεις,

τον ακριβολόγο κ’ εχέμυθο, γιατί το ξέρεις,

τ’ αγάλματα δεν προδίνουν ποτέ, μονάχα αποκαλύπτουν.

Nightly Event

He hammered the nail on the wall He didn’t

have anything to hang He stared at it sitting

on the old chair opposite He couldn’t

think or remember anything He got up

covered the nail with his kerchief And suddenly

he noticed his bruised arm painted by

the moon standing by the window The killer

had gone to sleep His legs

naked and strong with perfect toenails with a callus

on the small toe visible under the blanket

and his hairs were curling erotically The statues

always sleep like that with open eyes and

you don’t have to fear any dream or word –

the true witness you needed you have him

the precise and trustworthy because you know

statues never betray they only reveal

Daily Dose of Bhagwad Gita

Be Inspired..!!

Quotes on Gita : ‘If one reads Bhagavad-Gita very sincerely and with all seriousness, then by the grace of the Lord the reactions of his past misdeeds will not act upon him’ Lord Shiva to Parvatidevi, Gita-Mahatmya.

No other philosophical or religious work reveals ,in such a lucid and profound way, the nature of consciousness, the self, the universe and the Supreme. I shall read (Youtube Link Attached) and write Gita verses from the book “Bhagvan-Gita As It Is” by Swami Prabhupada everyday.

Chapter 2 – Text 70

Chapter 2 – Contents of the Gita Summarised

Text 70 – A person who is not disturbed by the incessant flow of desires – that enter like rivers into the ocean, which is ever being filled but is always still – can alone achieve peace, and not the man who strives to satisfy such desires.

Purport – Although the vast ocean is…

View original post 305 more words

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τέλος δεκαετίας του ’80

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Τέλος δεκαετίας του ’80

Εκθείαζαν τη Νέα Υόρκη,
που είναι ασύγκριτη, εκεί οι μεγάλες δουλειές
και ο πλούτος.
Τους αγνόησα και βυθίστηκα πάλι στα δικά μου.

Στη Νέα Υόρκη ταξίδεψα μια δεκαετία πριν.
Παρόλο τον δυναμισμό και την εκτυφλωτικότητα
κάτι παγερό και αγέλαστο ανέδυε η ζωή της πόλης.
Έφυγα σε μια βδομάδα.
Η Νέα Υόρκη μού είναι μια απειροελάχιστη ανάμνηση,
αλλά συνέβη στην αρχή της δεκαετίας
που μόλις τελείωσε.
Οι υψηλότερες θερμοκρασίες πάθους με εκτίναξαν
και με πυρπόλησαν στα χρόνια της δεκαετίας
που πέρασε.
Πρόσωπα μου χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές
κι ύστερα μόνα τους με εγκατέλειψαν
– κι ακόμη δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

View original post

Πασκάλ Μπρυκνέρ: Ο αριστερός δικαιωματισμός μετατρέπει τον λευκό ετεροφυλόφιλο άνδρα σε αποδιοπομπαίο τράγο

ΕΛΛΑΣ

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ / Φωτογραφία: Getty Images/Eric Fougere/VIP Images/Corbis

Γράφει ο ΤΡΥΦΩΝΑΣ ΚΑΪΣΕΡΛΙΔΗΣ

Επιστροφή στις φυλετικές εμμονές και τις προκαταλήψεις της άκρας δεξιάς της δεκαετίας του 1930 με το πρόσχημα του αντι-ρατσισμού βλέπει ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, καταγγέλλοντας τους αριστερούς «αντιφά» ότι κολλούν την ταμπέλα του «φασισμού» σε οτιδήποτε με το οποίο διαφωνούν.

View original post 604 more words